Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Reizen / Reportagewedstrijd

Veelzijdig Curaçao

achtduikMariëlle en Richard de Kok maakten een reportage over Curaçao en zonden deze in voor de Reportagewedstrijd 2008 die DuikeninBeeld.tv samen met Bonaire Toeristen Bureau en Bonaire Fun Travel organiseert.

Opgelucht zitten we in onze pick-up, nabij het strandje van Daaibooibaai aan de noordwestzijde van Curaçao. “Pffffffffff”, laat mijn buddy horen, “dit doen we echt nooit meer.”

Vandaag hebben we Curaçao bekeken en vanmiddag opperde ik om een nachtduik te maken. ’s Nachts duiken is leuk, want je ziet dingen die je overdag niet tegenkomt. Mijn buddy is niet zo´n nachtduikster, maar onder het mom van ‘een vakantiedag zonder duiken is geen vakantiedag’ vond ze het goed. Bij Daaibooibaai ligt het rif wat verder uit de kust. Na 10 minuten snorkelen laten we ons in de schemering bij de drop-off naar beneden zweven. De plek hebben we inmiddels driemaal bij daglicht gezien. Het ziet er nu anders uit, omdat je ‘s nachts alleen op je lichtbundel bent gefocust. We zien een veld buisalen. Langzaam naderen we, maar telkens schieten de voorsten in het zand. Een stofwolkje blijft over. In de blauwzwarte zee passeert een solitaire barracuda, op zoek naar een hapje voor het slapen gaan. Het lamplicht kleurt hem mooi zilver en zijn tanden blinken. Net zo plotseling als hij verschijnt, verdwijnt hij weer. Iets verder twee pijlinktvissen, die nieuwsgierig in ons lamplicht dansen. Op het moment dat de camera scherp stelt, schieten ze weg. Ik kijk in de teleurgestelde ogen van mijn buddy en denk: “Volgende keer beter joh”.

RTEmagicC_315_marielle6.jpg   RTEmagicC_315_marielle5.jpg

Vissen hebben zich onder rotsen genesteld of liggen op het zand. Een zwartwitgespikkelde murene geeuwt, rekt zich uit en verdwijnt op zoek naar een slachtoffer. We worden omringd door honderden visjes. Een plofje in het zand en een visje is verdwenen. Te grazen genomen door een zeeanjelier. We richten onze lampen op deze zeeanjelieren. De visjes duiken het licht in, de tentakels klappen dicht en ze verdwijnen in de mond van de anjelier. Het proces herhaalt zich menigmaal en dan krijgt ik spijt. We verlaten de drop-off en gaan via het zandplateau omhoog. Het landschap wordt eentonig en na tien minuten stijgen we op. Bovengekomen zien we niets, het water is zwart, de lucht is zwart en de maan laat het afweten. Waar is de baai? Nergens lichtjes te bespeuren, op een paar sterren na. Mijn buddy kreunt en begint te mopperen. Met een rare knoop in mijn maag kijk ik op het kompas en zeg aarzelend, “De baai is daar.” We gaan zwemmen, na 5 lange minuten zien we vier kleine lichtjes. Ze flikkeren heen en weer en blijken later kattenogen te zijn. Plots onderscheiden we de schimmige contouren van de baai. Het gevoel in mijn buik is verdwenen.

RTEmagicC_315_marielle9.jpgDe volgende ochtend voeren we, tijdens het ontbijt bij ons appartement, de suikerdiefjes en troepialen suiker in een halve kokosnoot. Het is wonderbaarlijk waar al die vogels binnen vijf minuten vandaan komen. Je zit midden in een volière. Vanuit een boom naast ons terras, kijkt een enorme iguana naar ons. De leguaan verblikt of verbloost niet als we nader kruipen en laat zich gewillig fotograferen.

Naast duiken kun je op Curaçao nog genoeg andere dingen beleven. Naast lekker luieren op het strand, kun je een auto huren en eropuit trekken. Voor de wandelaars zijn er twee aanraders, de Boka Wandomi Trail en de beklimming van de Christoffelberg.

Aan de noordzijde van het eiland liggen verschillende boka’s oftewel baaien. Een paar meloencactussen zijn de enige begroeiing. Het schouwspel van de woest beukende zee op de rotsen is indrukwekkend. Bij Boka Pistol wordt water de baai ingeperst en bij het uiteenspatten van de golven klinkt het geluid van een pistoolschot. Een explosie van water richt zich tien meter op. Bij Boka Tabla bevindt zich een grot van waaruit je de zee in kijkt, terwijl het water in je gezicht spat.

RTEmagicC_315_marielle7.jpg   RTEmagicC_315_marielle8.jpg

RTEmagicC_315_marielle3.jpg   RTEmagicC_315_marielle4.jpg

Het hoogste punt op Curaçao is de Christoffelberg (375 meter). Start vroeg met klimmen, want de temperatuur loopt overdag snel op. Vergeet ook niet voldoende water en zonnebrandcrème met hoge factor mee te nemen. Op weg naar de top kom je langs schitterde uitzichtpunten. Talloze kadushi’s (zuilcactussen) sieren de omgeving. Als je goed oplet zie je de warawara, een aasetende roofvogel. Dode konijnen of hagedissen, de waraware ruimt alles op. Als je sportief bent, is de tocht naar boven in een uur te doen. Alleen het laatste stuk is steiler en kost meer moeite.

Een bezoek aan de gekleurde Handelskade in Willemstad mag natuurlijk ook niet ontbreken. Sla eens van de hoofdwegen af en je komt in mooie en bijzondere steegjes. Via de Koningin Emmabrug, een pontonbrug, kun je van de wijk Punda naar Otrabanda. De twee wijken vormen het hart van Willemstad. Even buiten Willemstad is het Sea Aquarium. Met name de shows met zeedieren zijn de moeite waard.

Vandaag gaan we naar een struisvogelfarm op de zuidoostpunt van Curaçao. In de auto zitten we na te genieten van onze early-morningdive (even geen nachtduiken meer!) bij Porto-Marie, terwijl tien flamingo’s overvliegen. Porto-Marie is een dubbelrif met in het midden een zandkom, waar een kunstrif is aangelegd van betonnen bollen met gaten. Dit kunstrif is de Caribische variant van de rifball-projecten in Zeeland bij onder andere Scharendijke. Het project is gestart om de natuur te helpen de schade van orkaan Lenny te herstellen.

We spotten harlekijn- en kappersgarnalen, slangalen, murenes en een hengelaarvis. Tegen het einde zien we nog twee egelvissen en twee octopussen die innig in elkaar verstrengeld liggen. We worden opgeschrikt uit ons gemijmer, “Ik zie struisvogels!”, roept ons zoontje.

RTEmagicC_315_marielle2.jpg   RTEmagicC_315_marielle10.jpg   RTEmagicC_315_marielle11.jpg

Tijdens de struisvogelsafari blijkt dat mannetjesdieren geen lieverdjes zijn. Vanaf achttien maanden worden ze niet meer handmatig gevoerd, omdat ze binnen no-time iemand doodschoppen. Een verzorger of soortgenoot, niemand is veilig. Oudere mannetjes staan daarom alleen.
Omdat het park volledig ecologisch is, zijn naast struisvogels ook nijlkrokodillen, hangbuikzwijnen en schapen te zien die zorgen dat het afval wordt gerecycled.Bij de broedkamers horen we, met zweet op ons voorhoofd, dat jonge struisvogels met hun lichaamstemperatuur van 45 graden moeite hebben warm te blijven.
Tot slot mogen we nog met z’n allen op een ei staan, dat volgens onze gids 1000 kilo kan dragen. Het ei geeft geen krimp.

RTEmagicC_315_marielle12.jpgNa bij Grote Knip een gespikkelde adelaarsrog te hebben gezien, lopen de daaropvolgende duikpogingen op een teleurstelling uit. De wegen naar duikstekken gaan regelmatig over het terrein van landhuiseigenaren en zijn afgesloten met een slagboom. Onze laatste duik gaan we voor zeker, de rechterzijde van Daaibooibaai. Vijf kwartier genieten we van het onderwaterlandschap. We zien gorgonen, enorme vaassponzen, spiraalkokerwormen in tig kleuren en laken- en sterkoralen. Onder in een gorgoon vinden we flamingotongen.

Aan het einde van de duik gaan we nog een keer bij de hersenkoralen kijken. Terwijl mijn buddy kiekeboe speelt met de stekelkopslijmvisjes die zich in de holtes van het koraal verbergen, maak ik een laatste rondje over het rif. Plotseling richt mijn buddy zich op met een triomfantelijke grijns, zo eentje waar je masker van vol loopt! Ik weet genoeg, ons stekelkoppie heeft verloren. Te laat teruggetrokken en door mijn buddy vereeuwigd.

Een tip voor de laatste dag is een bezoek, met gids, aan de grotten van Hato. In de vroege dagen van de slavenhandel schuilden hier gevluchte slaven. Nog voor de komst van de Europeanen woonden hier de Arawak-indianen. Van hen zijn 1500 jaar oude grottekeningen en petroglyphen te zien.

Tekst: Richard de Kok
Foto`s: Mariëlle de Kok

De Reportagewedstrijd 2008 wordt gesponsord door:

RTEmagicC_7bonaire_25.jpg  RTEmagicC_duikeninbeeld_25.jpg  RTEmagicC_17bonaire_fun_travel_25.jpg

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief