Saskia Uit den Bogaard – Een kwestie van geduld

Datum:22-09-2013

Locatie:Egypte-Rode Zee Live a board noordroute

Een live-aboard op de Rode Zee. Duikreporter Saskia stapt aan boord met een wens, maar of die ook zal uitkomen?

Ik duik nu 10 jaar. En in die 10 jaar heb ik al het nodige onder water gezien waar menig duiker jaloers op kan zijn. Zeepaardjes, rifhaaien, voshaaien, schildpadden, doegongs, manta’s, hamerhaaien, zeeslangen en zelfs al een paar keer een walvishaai, met een memorabel moment waarop we 20 minuten met hem gesnorkeld hebben. Maar er is altijd wel iets wat je nog graag wilt zien. En dat had ik ook. Hád, want op deze trip met de feestboot van Souldivers is ook deze droom eindelijk uitgekomen.
Een feestboot, want niet alleen wordt onze goede vriend en eigenaar van het duikcentrum 65, hij is ook 5 jaar getrouwd met zijn vrouw, bestaat het duikcentrum 3 jaar en is mijn eigen eega ook jarig deze week. Veel redenen om iets te vieren dus en bijna de voltallige Souldivers staf gaat mee. Op de liveaboard in Egypte, de noordroute, ook wel wrakkentocht genoemd, gaan we een weekje lekker duiken. En op de eerste dag is mijn duiktrauma van de afgelopen jaren gelijk al opgelost.

6 jaar geleden heb ik mijn eerste liveaboard gedaan. Het was toen allemaal nieuw wat de nodige spanning met zich bracht. Daarnaast ben ik gevoelig voor zeeziekte dus dat was toen de eerste dag gelijk raak. Ondanks de Primatour was plat liggen mijn enige optie. De ochtendduik is altijd rond 6 uur, dus die heb ik na een tevens gebrekkige nacht maar over geslagen. Drama’s toen bleek dat ze niet alleen hamerhaaien hadden gezien maar ook dolfijnen. Ik heb daarna zelden nog een duik overgeslagen, en heb zeker nog hamerhaaien gezien, maar die dolfijnen miste ik keer op keer. Wel vaak aan de oppervlakte gezien, me laten droppen om te snorkelen als ze gespot waren, naar ieder dolphin house en dolphin reef geweest die er op mijn duikvakanties in de buurt waren, maar onder water alleen maar vaag gehoord. Één keer heb ik onder water gehuild toen ik een keer dacht dat ik ze gemist had (bleek een walvishaai te zijn, ook jammer, maar die had ik al eens gezien). Dit keer ging het anders
Tijdens de checkdive geeft de gids aan dat er dolfijnen zitten. Guaranteed, 60%! Ja dat kennen we. Natuurlijk zie ik niks, zoals al die andere keren, al beeld ik me wel in dat ik ze hoor. Eenmaal boven meent iemand in de groep ze in de verte gezien te hebben en ook de gids claimt dat ze er waren. En als we wegvaren naar het volgende rif zien we ze boven komen naast een andere boot, waar de mensen aan het snorkelen zijn. Hmmmm, ik zet het maar van me af. Eens zal het gebeuren. Dat duurt niet lang.
Aangekomen op het rif waar een stuk of 5 wrakken liggen waar we die dag op gaan duiken wordt er geroepen dat er dolfijnen voor de boot zwemmen. En inderdaad net voorbij het rif zien we een hele school af en toe boven komen. Op een gegeven moment zelfs iets dichterbij. Maar als we later die kant op varen zijn ze al weer weg. Dan het water in afdalen naar het wrak. We zijn nog geen 10 minuten aan het duiken als ik in mijn rechterooghoek iets zie bewegen. Ik kijk om en zie een groep…wat? Haaien? Het duurt even voor het tot me doordringt dat het de school dolfijnen is. Ik ben volledig in shock. Gelukkig maak ik foto’s op de automatische piloot anders komt daar ook niks van terecht en Frank weet nog een stukje te filmen. Het zijn er een stuk of 20 en ademloos kijk ik ze na als ze voorbij en daarna weg zwemmen. Vervolgens trek ik mijn halve fles leeg van opwinding en van het wrak krijg ik de rest van de duik niet veel meer mee. Who cares? Na afloop als ik op 5 meter mijn safety stop maak komen ze nog een keer terug, helaas op dezelfde diepte dus ik zie ze nu van boven af. Maar wat een mooi gezicht. Ik ben volmaakt gelukkig, en mijn vakantie kan nu al niet meer stuk. Er volgen nog meer hoogtepunten deze vakantie zoals de duiken op de Thistlegorm, maar de dolfijnen neem ik voor eeuwig mee in mijn hart. Wat zal ik nu eens gaan wensen om nog te zien onder water?