Roy Pals – De laatste dag

Het derde en laatste verslag van de duikvakantie van Roy Pals in Egypte. Vandaag staat Ras Mohammed op het programma.

Duikdag drie, de laatste dag dat we kunnen duiken. We vliegen immers overmorgen terug naar Nederland. Zoals in het vorige verslag was te lezen konden we kiezen op deze dag voor Tiran en Ras Mohammed. Aangezien mijn vriendin niet van haaien houdt, werd het Ras Mohammed, omdat de kans op haaien daar kleiner is. Jammer :). Ik ben zelf ook nog nooit op Ras Mohammed wezen duiken, dus het beloofde een spannende dag te worden.

Na een flink eind varen stak de wind steeds harder op, flinke windvlagen maakte het moeilijk om mijn pet op te houden. We deden Jackfish Alley als eerste aan, dit ligt redelijk uit de wind en de stroming is vaak niet hevig. Dus de drop-off vanaf de boot verliep niet al te moeilijk. Ik moet zeggen dat ik het erg druk vond onder water, maar na enkele minuten merkte ik hier niets meer van. Nog geen minuut onder water of de eerste Giant Triggerfish ‘vloog’ ons om de oren, niet dat hij ons aanviel of zo, hij zwom voorbij met zijn imponerende tanden. Het viel me op dat de staat van het koraal in het nationale park Ras Mohammed vele malen beter is als bij de local dives. Om nog maar niet te spreken over Naama Bay. Direct bewijs voor mij dat de mens een enorme impact heeft op de natuur. Jackfish Alley was in ieder geval nog beeldschoon. Na enkele tientallen minuten deed de duikstek haar naam eer aan, een enorme school Jackfish omsingelden ons. Een prachtig fenomeen, we moesten werkelijk uit de school zwemmen. Geweldig! De duik bracht verder nog een grote murene en een slapende Giant Triggerfish, echter maakten wij hem wakker met al onze bellen. Voor we het wisten was de duik alweer voorbij. Wat was dit tof! De mooiste duik tot nu toe. Echter de volgende duikstekken zouden alle records breken. Volgens de gids zijn de mooiste duikstekken waar hij ooit heeft gedoken. Shark & Yolanda Reef, voor velen de duikstek van de Sinai.

Na een lunch voer de boot naar de duikstek, opnieuw een drop-off, de wind stak weer op en het te water gaan werd zo toch best lastig. Eerst ging een eerste groep welke begonnen bij Anemone City om vervolgens door te driften naar Shark Reef. Wij begonnen bij Shark Reef en driften richting Yolanda Reef, echter eenmaal onderwater bleek er enorm veel stroming te staan. Naderhand bleek dit toch wel een van de hardere te zijn die te gids had meegemaakt. Daarnaast bleek de strap van mijn vriendin haar bril niet goed te zitten, ze kreeg water in haar masker. Geen goed begin dus. Toen eenmaal alles goed zat konden we ons focussen op de prachtige entourage, een grote school Batfish peddelend tegen de stroming. Daarna een 4 tal Napoleon Fish, waarvan één echt enorm was. Deze had ook een vishaak in zijn bek, jammer. In de zandvlakte tussen de twee riffen lag nog een Stonefish, wel heel erg opvallend, benieuwd of het wel eens een visje vangt. Even verderop bij de hoek van Yolanda Reef een grote school Baracuda boven ons. En dat allemaal al op één duik! Eenmaal aangekomen bij Yolanda Reef werd de stroming toch wel redelijk verraderlijk. We wilden een stukje tegen de stroming zwemmen om het schip Yolanda te bekijken. Dit was wel even peddelen tegen de stroming, maar het ging goed. Sommige stukken was het echt aanpoten om de stroming de baas te zijn, in mijn geval lukte het wel. Maar mijn vriendin was toch bang zich over te moeten geven aan de stroming, dit is op dit rif niet zo erg, echter is je duik dan zo goed als afgelopen. In mijn geval heb ik wel wat stromingsduiken gedaan en wist ik hoe er ongeveer mee om te gaan. Mijn vriendin raakte echter toch lichtelijk in paniek omdat ze niet meer tegen de stroming in kon zwemmen. Hierdoor ging ze toch best rap omhoog, dus we moesten haar even naar beneden halen. Eenmaal gekalmeerd besloten we de duik af te blazen, iedereen had de woeste stroming toch wel een beetje gehad. Voordat ik het vergeet, we hadden nog wel twee soorten murenen gespot en tevens het prachtige wrak Yolanda aanschouwd, top duikstek, dat wel! Maar wellicht toch een beetje te moeilijk, met name voor mijn vriendin met haar OW brevet.

Eenmaal boven kon ze er de lol niet van inzien, later gelukkig wel toen ze besefte hoe mooi de duik was. Echter een lering voor mijzelf en wellicht ook voor anderen, ga eerst ervaring op doen als je duiken gaat maken met een mogelijke hoge moeilijkheidsgraad. Volgens de gids troffen wij het niet die dag, maar goed dat zul je altijd zien.

Na het schrijven van dit derde report, kriebelt het toch wel weer om weer tropisch te gaan duiken. Echter heb ik in Nederland ook al weer verschillende top duiken gedaan, onder andere bij de Zoetersbout, Bergsche Diepsluis en Sint Annaland. Ook daar kan ik heel veel voldoening uit halen. Maar wie weet dit jaartje nog een trip naar een verre bestemming. Ik weet nog niet of ik de duiken in Nederland ook ga verslaan, maar wie weet tot de volgende!