Richard en Mariëlle de Kok – ONK 2014

Richard en Mariëlle hebben de rollen verdeeld tijdens het ONK. Zij is de fotograaf deze keer, hij de assistent. Zo hebben zij het beleefd.

Nadat we vorig jaar hebben overgeslagen, hebben we dit jaar weer zin om mee te doen met het (O)NK-onderwaterfotografie. Marielle wordt unaniem verkozen tot fotografe en Richard krijgt de rol van assistent. Ruim voor negenen haalt Mariëlle de eerste dag haar startnummer op. Vervolgens om 9 uur de briefing en met spanning afwachten wat het thema dit jaar zal zijn. Als het thema bekend wordt gemaakt, kijken we elkaar wat teleurgesteld aan. Pffffffff, halfhalf, getsie nog een groothoek erbij. Nog nooit iets met halfhalf gedaan en met onze lens en relatief kleine port gaat dat een hele klus worden. We hebben besloten onze eerste dag door te brengen bij duikstek De Muur en als we hier aankomen zijn we blij als we zien dat we de eerste zijn, want er kunnen hier maar twee auto’s parkeren. Nadat we alle duikspullen over de anderhalve meter hoge muraltmuur hebben gesjouwd (echt een nadeel van deze duikstek) kunnen we met de groothoek, halfhalf en modelopname beginnen. Ik blijf geduldig hangen, hangen, hangen en hangen, maar uiteindelijk is Marielle tevreden. Na nog wat leuke landschappen vastgelegd te hebben, zijn de half-half opnamen aan de beurt. Wat een getob is dit. Hoewel het weer prima is, zijn de golfjes meestal toch te hoog en zien we regelmatig de spiegeling van de lens in de foto’s. We hebben maar weinig groothoek en helaas ook niet zo’n mooie grote dome, dus Marielle heeft een hele uitdaging om iets te schieten dat in de buurt komt van de thema-opdracht. Uiteindelijk heeft Marielle iets acceptabels. Pffff, de eerste half-half ooit, wat een drama. Marielle kijkt me, na bijna anderhalf uur, compleet versleten aan en zegt dit is geen lekker duiken meer, maar keihard werken.

Na de lenzen ed verwisseld te hebben en even bijgekomen te zijn, gaan we weer te water voor de macro-opname en visportret. Uiteraard vinden we diverse grondels en zoals meestal willen ze niet meewerken aan een fotosessie. Ik heb hard gezocht naar andere soorten vissen. Gisteren lukte dit prima (met zeenaalden, donderpadden en een jong snotolfje), maar vandaag is de keuze beperkt. Nog wel wat leuke macro- objecten gevonden. Na ruim een uur heeft Marielle wat ze wil en gaan we het water uit. Omkleden en alles weer over die hoge muur heen tillen. Hmmm, het lijkt of hij aan het eind van de dag wat hoger is geworden. Na wat opschonen op de laptop heeft Marielle nog 97 foto’s over. Dag 1 zit er op.

Een week later rijden we na het ophalen van het startnummer naar Drieschor. Het is vandaag weer heerlijk rustig en bij de Loswal gaat Marielle eerst nog wat proberen te verbeteren aan de groothoek-plaatjes. Geleerd van de fouten van vorige week lijkt het een stuk beter te gaan en hoef ik maar eventjes te hangen. Na een half uur staan we weer bij de auto. We rijden direct door naar Bommenede . Geen toplokatie, maar prima geschikt voor de foto’s die we willen maken. We zijn verbaasd dat dit nu al de vierde keer op rij is dat we moederziel alleen in het water liggen op een mooie zonnige zondag. Na tien minuten lang uitzwemmen kunnen we zakken en gaan we op jacht naar leuke vissen en macro-objecten. Qua visjes is het weer behelpen. Altijd maar weer hetzelfde en zo schuw. Ik denk dat we meer dan dertig zwarte grondels hebben gevonden. Eigenlijk heb je geen keus. Volgend jaar moet Aquashot maar als thema zwarte grondel doen. We komen slechts een afwijkend visje tegen net voordat we het water uitgaan. Met veel geduld worden er foto’s van gemaakt, maar het blijkt een behoorlijk ongedurig type te zijn, die nog nooit van stilzitten heeft gehoord.

Voor de laatste duik zoeken we de drukte weer op bij de Nieuwe Kerkweg. Hier zien we voor het eerst in vier duiken weer collegaduikers en fotografen. Frans de Gronckel ziet ons direct en komt meteen een gezellig praatje maken en wat leuke plaatjes schieten. Hij begeleidt ons tot aan de waterkant. In principe hebben we alle foto’s gemaakt, dus we besluiten gewoon lekker te duiken. We gaan naar links en de diepte in. Vanaf 15 meter vinden we diverse eitjes van de Brede ringsprietslakken, maar de slakken zelf niet. Wel is het zicht prima en het rif ziet er hier erg mooi uit. Een mooie donderpad en mooie kolonies met zakpijpen. Rond de 18 meter is het zicht ineens nog maar 25 cm en als ik even niet oplet is Marielle verdwenen. Gatver, nog even zoeken maar helaas. Rustig naar boven, drie minuten hangen en dan zie ik Marielle een paar meter verderop ook boven water komen. We besluiten ondiep nog een rondje te maken, maar vinden niet veel bijzonders en besluiten om er maar mee te stoppen. Na omkleden en wat opschonen hebben we 95 foto’s om in te leveren.

Het (O)NK zit er weer op. Alhoewel, het moeilijkste komt nog: Al die foto’s sorteren, vergelijken en keuze’s maken. De eerste schifting gaat soepel, maar als er nog zo’n dertig foto’s over zijn gaat het moeizaam. Wat moet je doen? Gaan voor een originele foto, voor een foto geheel vrij van stof, een strakke compositie of wat dan ook. De meningen zijn soms verdeeld. Het blijft toch altijd een kwestie van smaak. We laten alles een paar dagen liggen, maar ook dat helpt niet. Uiteindelijk hakt Marielle de knopen door, hopelijk de goed keuze en anders hebben we twee mooie dagen gehad en zeker een boel mooie plaatjes als herinnering. In ieder geval de eerste halfhalf, al zullen we daar zeker niet mee in de prijzen gaan vallen. Half september zullen we het weten. Hier de foto’s die de eindstreep net niet wisten te halen of tijdens de zaterdagduiken zijn gemaakt.