Richard en Mariëlle de Kok – Mijn eerste duik

Vandaag is de grote dag. We hebben met de duikschool afgesproken dat Timo zijn Padi-discovery duik gaat doen. Om 10 uur krijgt Timo een half uur instructie. Hij begrijpt het Engels best wel goed en af en toe vertalen we wat, maar hij heeft eigenlijk alles al een keer gehoord vanuit zijn sealteamtrainingen. De duik start heel ondiep op zo’n anderhalve meter. Wij mogen mee duiken, wat we als trotse ouders natuurlijk maar al te graag doen. Timo moet op het zand allerlei skills laten zien, zoals masker klaren, automaat in- en uitdoen, waterloosknop gebruiken e.d. Aangezien Timo dit al vaker heeft gedaan tijdens zijn aquamissions van het sealteam zijn de oefeningen zo afgewerkt en krijgt hij een dikke pluim van de instructeur Roy. Al na zeven minuten kan de duik beginnen.

Timo duikt samen met Roy over het zand langs de jetty naar het rif op een meter of vier. Gaaf hoor, om hem zo netjes horizontaal te zien hangen. We krijgen regelmatig het oké-teken en zien de stralende oogjes door zijn masker. We passeren diverse anemonen en Timo blijft netjes hangen om eindelijk de ‘Nemo’s’ op zijn gemak te bekijken.

Met snorkelen vond ‘ie het maar lastig. Eerst zo’n vier à vijf meter naar beneden duiken, heel even kijken en dan snel weer terug. Nu heerlijk de tijd nemen, de gids geeft hem alle ruimte en we duiken langzaam dieper over het zand langs het rif. We zien een viertal sepia’s. De dieren zijn een stuk kleiner dan in de Oosterschelde. Ze zijn ook schuwer en daardoor lastig om op de foto te zetten.

De gids laat Timo nog diverse steenvissen zien. We zien zelf een koppeltje vleermuisvissen, als de gids onze aandacht probeert te trekken. Hij heeft een Indian walkman gevonden. Grappig beest, eigenlijk heel lelijk en ontzettend goed gecamoufleerd. Schitterend als het dier zijn ‘vleugels’ uitslaat. Het is eigenlijk een soort poon. Ik geef de gids aan dat ik inmiddels op 100 bar zit en vraag me af hoever Timo inmiddels is met zijn kleine fles, in ieder geval nog niet halverwege. We keren. Het gaat heel goed met het trimmen van Timo dus we gaan ondiep over de koraaltuin weer terug. Keizersvissen, papegaaivissen, lipvissen, blauwgespikkelde pijlstaartroggen, diverse scholen met ontelbare vissen en natuurlijk de talloze anemonen die bevolkt worden door drie soorten anemoonvisjes. Timo blijft toch fan van de enige echte Nemo en speelt onderwaterfotograaf. Met zijn vingers maakt ‘ie honderden foto’s van zijn favoriet. Helaas mocht hij van ons zijn cameraatje niet meenemen, maar achteraf had het vermoedelijk best wel gelukt.

Na 70 minuten laat de gids de boei op om de boot te waarschuwen dat we zo weer bovenkomen. Duidelijk is dat Timo nu toch wat moeite heeft met echt stil hangen in de ondiepte. Nu heeft hij het ook koud gekregen in het 30 graden warme water en is duidelijk moe. Maar wat wil je met vijf kwartier duiken op je eerste echte duik. Als ik na de duik Timo zijn spullen opruim en zijn flesdruk controleer, zie ik dat onze kleine man nog bijna een half volle fles heeft. Hoe is het mogelijk en snel controleer ik of er geen kieuwen achter zijn oren zitten. Na het opruimen nog even de debriefing en de uitreiking van zijn Padi-discovery-certificaat.