Richard en Mariëlle de Kok – Duiken in 5 mm diep water

We lopen alweer een aantal kilometer in de brandende zon bij zo’n 35 graden in Bako NP op Borneo. We kijken naar beneden en zien een schitterende baai met aansluitend een magrovegebied onder ons liggen. Wauw, na een paar foto’s klauteren we naar beneden. Op het strand in de baai is het helemaal niet te harden. Het water mogen we niet in. We zijn gewaarschuwd dat hier een krokodil rond zwemt, dus kijken we alleen smachtend naar het verkoelende water.

Er blijkt ook een klein stroompje bij de baai uit te komen. Hier naast is veel begroeiing en schaduw. Als we het stroompje een beetje volgen zien we een paar slijkspringers. We volgen de beestjes de mangrove en het moeras in. Sommige wat grotere exemplaren blijken heel goed te kunnen springen. Ik zie soms sprongen van zo’n veertig centimeter. Even later zitten we op onze knieën in het wel 5mm diepe water. Het is natuurlijk geen duik, maar zo voelt het wel. Voorzichtig het beestje benaderen, inzoomen, scherpstellen, wachten tot ie in de lens kijkt en afdrukken.

De vissen hebben een stompe kop en lijken een beetje op een grondel, door het lange achterlichaam. De grotere exemplaren hebben wat blauwe puntjes op het lijf. De ogen staan boven op de kop en de borstvinnen zijn een soort voetjes geworden waar ze op lijken te staan. Ze blijken niet echt water nodig te hebben om te ademen, want sommige zitten echt minuten lang op het zand rond te kijken. Marielle ziet een stukje verder een tak in het water liggen, waar een slijkspringertje op aan het klimmen is. Timo en ik ‘duiken’ geruisloos achter Marielle aan om de klimcapriolen van het diertje te bekijken. De andere slijkspringers in de buurt hebben het takje ook ontdekt en het begint steeds drukker te worden. Uiteindelijk zitten er zes exemplaren op het takje. Waarom ze het doen geen idee, maar leuk was deze droge duik wel. Als we weer langzaam terug lopen, worden we nog uitgezwaaid door diverse zwenkkrabben.

Erg grappig allemaal en het doet ons denken aan een DVD die we jaren geleden voor Timo hebben gekocht. Barbapapa in de mangrove bij de neusapen. Jammer, dat we deze apen hier niet tegen komen. Anders hadden we de hele aflevering live beleefd, denk ik als we over de rotsen weer naar boven klauteren. Maar ons geluk laat ons niet in de steek. Een paar uur later, helemaal aan het eind van de wandeling en weer op de rand van de mangrove, zit een neusaap ons op zijn gemak te bekijken. Terwijl hij aan zijn neus wrijft, denk hij vast: Hé leuk, Barbapapa-fans.