Manta’s in de Malediven
Manta’s staan heel hoog op het lijstje van Marlène Albrecht-Terpstra. In de Malediven komt haar droom uit. Lees het verhaal dat ze inzond voor de Reportagewedstrijd.
Manta’s hebben voor mij iets magisch. Ze stonden al een tijdje op mijn verlanglijstje en dit jaar kon dat item afgestreept worden.
Twee jaar geleden, tijdens een liveaboard in Egypte, ontstond het plan om met onze duikvereniging een liveaboard naar de mooiste plekken van de Malediven te gaan maken. Er werd druk gespaard, gezocht naar een goede boot en ik organiseerde een info-avond in ons clubhuis waar alle geïnteresseerden aan Bas en Saskia van The True Maldives hun vragen konden stellen. Aan het eind van de avond ging ik met een lijst namen naar huis en hadden we de boot, de Dinasha, vol!
Op 7 oktober jl. vlogen we vanuit Amsterdam o.a. met de A380 van Emirates via Dubai naar Malé. We werden aangenaam verrast door de stewardess die kwam melden dat wij een heerlijke taart aangeboden kregen. Daar stond ik dan als volleerd stewardess in de pantry de taart aan te snijden, waarna Jeroen hem verdeelde over onze groep.
Bij aankomst in Malé werden wij door onze agent opgewacht en naar het hotel gebracht waar wij 1 nacht hebben vertoefd. Gezamenlijk gegeten op het strand en gezwommen in de zee, waar 2 dames uit onze groep na een verkwikkend duikje en zich van geen kwaad bewust een reprimande kregen van een paar volledig gesluierde dames omdat er een bikiniverbod op dat gedeelte van het strand bleek te gelden.
De volgende ochtend kwam de regen met bakken uit de lucht! Ook dit waren The True Maldives! We werden in etappes in een busje naar de haven gebracht waar de Dinasha al lag te wachten om aan te kunnen meren. Dit werd echter bemoeilijkt door de wind en een boot die nog een paar liveaboardgangers op de kade moest zien te krijgen.
Aan boord van de Dinasha vond iedereen snel zijn plek. We werden hartelijk welkom geheten door Bas en de crew en we zijn de hele reis flink in de watten gelegd. Het eten was heerlijk, de sfeer helemaal goed, het weer was wisselvallig waardoor ik afwisselend van het zonnedek naar de kajuit liep , van een schommelende dhoni (bijboot waar de duikspullen opblijven) in het rustgevende water plonsde, van een krakend bed na het ontwaken om 5.30-6.00 uur (Goedemorgen! Koffie, thee, briefing!!) op het achtersteven van de boot ging zitten waar ik ademloos de opgaande zon bekeek.
Het duiken was geweldig doordat we met de boot verschillende duikstekken op het Noord- en Zuid Ari Atol aandeden. Helaas heb ik , met tranen in mijn ogen, moeten constateren dat El Nino, het opwarmen van het water, een desastreuze invloed heeft gehad op de prachtige koralen die er eens zijn geweest. Ik wil niet te dramatisch klinken maar het is wel iets waar ik zeker even bij stil wil staan.
Terug naar de manta’s…
Ik had gelijk bij de checkduik al geluk. Manta Point (Lankan Finolhu), tja, daar verwacht je ook wel manta’s. We gingen met de groep rond een poetsstation liggen waar de manta’s, als we mazzel hadden, hun rondjes zwommen om van parasieten ontdaan te worden door tientallen poetsvisjes. Nadat er een paar “vliegdekschepen” verschenen, volgden er meer. We hadden zeker 12 manta’s om ons heen. Ik kon naar huis!
O nee, er stond ook nog een nachtduik met manta’s bij Maayafushi op het programma. Ik had voordat ik op reis ging wat hints en tips gevraagd voor het fotograferen tijdens een nachtduik. Goed voorbereid het water in (dacht ik) maakte ik zelf de fout om de beschermdop van 1 van mijn flitsers niet goed vast te schroeven, waardoor ik de rest van de vakantie moest improviseren met 1 flitser.
Maar wat een belevenis is dat, een nachtduik met manta’s die in jouw licht over je heen zweven op zoek naar het plankton wat zich vormt in alle lichtschijnsels van de duikers die in een kring zitten en omhoog schijnen. Het gaf een buitenaards gevoel.
Mijn laatste duik van de vakantie was de meest gedenkwaardige voor mij. Een manta draaide zich in mijn richting en kwam recht op me af! En niet alleen deze maar 15 andere manta’s volgden. Mijn duikbuddy heeft mij horen lachen van geluk. Ik wist niet waar ik moest kijken, laat staan fotograferen! Eenmaal boven water aangekomen was ik sprakeloos van hetgeen ik had gezien. Dit was meer dan waar ik op gehoopt had.
Voor een impressie van onze duiken met manta’s kijk je naar de onderstaande korte film die Jeroen heeft gemaakt.
Tekst en foto’s: Marlene Terpstra
Video: Jeroen Terpstra
Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!
De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.
LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.
