De kabouter en de reus
Zeepaardjes hebben het zwaar te verduren. Met De kabouter en de reus doet Tom van Hout mee aan de Reportagewedstrijd. Een verhaal met een moraal.
Aan alle duikende reuzen,
Ik zal eerst beginnen met mij even voor te stellen. Mijn naam is Olaf en ik ben een pygmee zeepaardje. Samen met mijn familie woon ik in een prachtig waaierkoraal in het verre Anilao op de Filipijnen.
Ik hoef jullie toch niet vertellen dat ik een heel klein en fragiel visje ben, de kabouter onder de zeepaardjes. Nu zullen de meesten onder jullie vast uitbundig “ja” knikken en volmondig zeggen “ja ja natuurlijk weet ik dat”, maar toch is de waarheid jammer genoeg heel vaak anders.
Sinds wetenschappers ons hebben ontdekt, zijn wij een geliefkoosd visje voor duikers die ons maar al te graag willen fotograferen. Het is dan ook om die reden dat wij dagdagelijks bezoekers van over de hele wereld over de vloer krijgen. Niet dat wij dit zo erg vinden, maar er zijn zo van die duikende reuzen die echt geen manieren hebben en op geen enkel moment aan de gezondheid van mijn familie of mezelf denken. Ook mijn fragiele huisje met zijn prachtige bloemen moet het heel dikwijls bekopen omdat er reuzen zijn die alleen maar denken aan het maken van een mooie foto. “Jammer” hoor ik jullie denken maar wel de trieste waarheid.
Beeld jezelf eens in dat je op een zondagmiddag, na een heerlijke maaltijd, in je zetel zit te chillen en er plots een reus voor je deur staat. Een reus die wel 100 maal groter is dan jezelf. Een reus die niet alleen maar naar je komt kijken maar ook foto’s van je wil nemen. En plots schieten er twee lichtbundels jouw richting uit… lichtbundels die zo’n pijn doen aan je ogen dat je niet anders kan dan je hoofd wegdraaien. Dat vindt die reus nu net niet leuk want hij wil een mooie foto van jou, eentje waar je naar hem kijkt. En dus roept hij er een tweede reus bij.
Je ziet die tweede reus afkomen en je denkt bij jezelf “oef gelukkig heeft die geen fototoestel bij”. Ik denk dat jullie mensen hem “duikgids” noemen. Maar dan haalt die tweede reus een gigantische metalen staaf tevoorschijn en steekt die door het raam van je huis naar binnen om te tonen aan de fotograaf-duiker waar je ergens zit. En weer schieten die lichtbundels jouw richting uit en nog eens en nog eens…dus probeer je weg te lopen en je te verschuilen in een ander hoekje van je huis. Maar nog geven die twee het niet op want die “duikgids” heeft blijkbaar zeer goede ogen en hij heeft je binnen de kortste keren teruggevonden. Deze keer begint hij met de gigantische metalen staaf tegen je lichaam te tikken om je te dwingen een mooie pose aan te nemen.
Omdat je door de sterkte van het licht sterretjes begint te zien en je kotsmisselijk begint te worden van de hoofdpijn, probeer je in een ultieme poging toch nog te ontsnappen… en ja het lukt, ze geven het op en vertrekken. Totaal van slag plof je terug in je zetel en net op het moment dat je aan je middagdutje wil beginnen…FLITS, FLITS, FLITS!! Daar zijn alweer nieuwe bezoekers en begint alles weer opnieuw.
Jullie zullen uiteraard wel door hebben dat maar mijn verhaal bedoeld is als een oproep naar alle duikers die in de toekomst mijn familie en huis nog komen bezoeken. Wees alstublieft voorzicht en hoffelijk, en als jullie zien dat we liever gerust gelaten worden, heb daar dan respect voor en probeer het een volgende duik nog eens opnieuw.
Wees kordaat tegen duikers die het niet zo nauw nemen met onze gezondheid en die van ons huis. En vooral, maak het jullie “duikgidsen” duidelijk dat jullie niet aanvaarden dat zij met een metalen staaf ons begint te porren.
Ik wil iedereen alvast bedanken om mijn oproep te lezen en hopelijk heb ik toch een paar van jullie reuzen aan het denken kunnen zetten en zullen jullie bij een volgend bezoek voorzichtiger zijn bij de kabouters.
Maar nu moet ik er echt vandoor want ik heb dringend nood aan een siësta. De volgende bezoekers zullen snel weer daar zijn.
Tot ziens en heel veel groetjes,
Olaf
Tekst en foto’s: Tom van Hout
Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!
De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.
LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.
