Exploring Baja California
«Experience what very few people have. A journey where there are no roads, very few people, and almost no boats.» Die advertentie was de aanleiding voor de reis die Leendert Smit maakte. Met zijn verhaal Exploring Baja California doet hij mee aan de Reportagewedstrijd.
Ergens in 2015 lees ik een advertentie voor een duikreis die begint met: «Experience what very few people have. A journey where there are no roads, very few people, and almost no boats.» Daar wil ik bij zijn! Waar wil ik bij zijn? Een 13-daagse duiktrip aan boord van de Rocio del Mar door de Zee van Cortez (Golf van California): ‘Exploring Baja California’.
Boven Baja California
Ik kijk vanuit het vliegtuigraampje naar het kale landschap en de blauwe zee. De landing naar Cabo San Lucas( de stad op de tip van het schiereiland Baja California) is zojuist ingezet. De Rocio del Mar wacht op mij in de haven van dit slaperige stadje.
Rocio del Mar
Ik word hartelijk ontvangen en maak kennis met mijn mededuikers. De duikgidsen en de bemanning zijn uiteraard allemaal Mexicanen. De duikers zijn voor het merendeel Amerikanen, een viertal Costa Ricanen en twee Spanjaarden. Mijn uitrusting blijkt vrij bescheiden. Mijn hutgenoot, John, heeft 3 tassen fotoapparatuur bij zich. En dan bedoel ik TASSEN.
De zee van Cortez
Terwijl de zon achter me ondergaat varen we de zee van Cortez binnen. Ik vraag me af wat we tegen gaan komen. Het zuidelijk deel van deze zee is warm en voedselarm maar naarmate we verder naar het noorden komen wordt het water kouder en plaktonrijker. Ik hoop in ieder geval op een paar locaties met grote scholen vis en op ontmoetingen met zeeleeuwen en walvishaaien. Een luide bel onderbreekt mijn gedachten. Het is tijd voor de “safety briefing”. Morgen gaat het echt beginnen.
Grote scholen vis
De zon brandt ongenadig op onze hoofden en het zweet parelt door onze wetsuits. De gids hangt over de rand van de Zodiac en wij wachten tot hij zijn hand opsteekt. Het lijkt eindeloos te duren maar eindelijk is het zover. Uno, dos tres, daar gaan we. Ik beland direct in de grootste school makrelen (Caranx sexfasciatus) die ik ooit heb gezien. De massa vissenlichamen schittert in het felle licht. Ik weet niet waar ik moet kijken en waar te beginnen met fotograferen. Maar ik moet wel snel zijn want zo’n kans krijg je niet vaak. Een fantastisch begin van de expeditie!
Mobula’s
We zitten op onze knieën op de zandbodem en om ons heen is het zwart behalve recht vooruit. We staren naar een wolk van krill en vis die razendsnel om een felle lamp heen draait. Plotseling glijdt een grote schaduw door het licht van de lamp. Vanuit het niets duikt een formatie mobula’s de lichtcirkel binnen. Een waar spervuur van flitsers barst los. Keer op keer duiken de mobula’s over, achter en langs ons heen. Het is een verwarrende en bijna spookachtige ervaring. Na een half uurtje is het uit met de pret want ineens verschijnt een zeeleeuw in de lichtcirkel. De mobula’s gaan er vandoor en wij stijgen een beetje dizzy op.
Zeeleeuwen
We zijn aan het einde van de duik en hangen aan de Zodiac om onze spulletjes af te geven. Het water is hier, in het Noorden, merkbaar kouder. Ik ril in mijn 3 mm pakje. Plotseling duikt een groepje speelse zeeleeuwen op. Ik kan het niet laten mijn videocameraatje te pakken en ze achterna te gaan. Ik vergeet de kou, dartel een tijdje met ze rond en schuif op mijn buik, zeeleeuw-style, brutaal een rots op om ze boven water te filmen. Na wat zenuwachtig geschuifel blijven de bewoners rustig liggen en kijken mij nieuwsgierig aan. Helaas moet ik terug naar de Rocio voor de lunch. Ik neem afscheid van mijn nieuwe vriendjes en zwem tevreden terug naar de Zodiac.
Walvishaaien
Bahia de los Angeles. Dit moet het hoogtepunt worden: snorkelen met walvishaaien. We stappen over in lokale bootjes en tuffen richting de baai. Daar, een vin! Mijn eerste walvishaai. Snel laten we ons in water glijden. Het wordt een ware uitputtingsslag. Bootje in, bootje uit. Snel reageren, foto maken, achter de haai aan, wachten op aanwijzingen van de boot: recht voor je, iets naar links, daar komt-ie!. Het zicht is niet al te best dus je ziet de haai vaak pas op het laatste moment uit de mist opdoemen. Hij is ook zo weer voorbij want ze bewegen veel sneller dan je voor mogelijk zou houden.
Ik zit thuis achter mijn computer. Ik probeer mijn avontuur in 750 woorden te vatten wat heel erg moeilijk is want je wilt graag over alles wat je hebt gezien uitweiden. Misschien moet ik de beelden het woord laten doen.
Tekst en foto’s : Leendert Smit
Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!
De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.
LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.