René Weterings – Zoetersbout 30-5-2012

We zouden zo’n beetje midden tussen laag en hoog water gaan duiken en aangezien het toch doodtij was, verwachtten we niet veel stroming. Gezien het feit dat er toch ook nog wat andere duikers te water zouden gaan, besloten we om eens naar het westen te duiken vanaf de trap. Dat doen we eigenlijk nooit en je moet toch af en toe eens wat variëren vinden wij.

De instap stond nog niet onder water, dus we moesten voorzichtig aan doen om veilig te water te komen. Links van de trap zagen we diverse bellensporen, dus ons besluit om naar rechts te gaan leek prima gekozen.Toen we de afdaling begonnen, viel het meteen op dat het zicht eigenlijk best wel goed was! Dat was een opsteker, want na een aantal duiken met slecht zicht bij de Bergse Diepsluis is dat wel weer eens lekker. De dijkwand konden we dus goed overzien en automatisch zwierven we al vrij snel wat verder uit elkaar om lekker onze gang te gaan, zonder te worden gestoord door andere duikers. Heerlijk….duiken zoals duiken bedoeld is wat ons betreft!

De westelijke kant van de instap is wat zanderiger dan de nol en het gebied ten oosten daarvan, maar er was genoeg te zien. Mijn oog viel al snel op een flinke schol, die helaas iets te schuw was voor de foto. Veel eipakketjes van de vlokkige zeenaaktslak zaten tegen de oesters geplakt en her en der waren de daders nog aanwezig. Op een gegeven moment viel mijn oog op een ander bekend slakje….de bruine plooislak! Ook deze was eitjes aan het afzetten en haar partner kroop een paar centimeter verder op rond. Leuk aanzicht en bijna perfecte positie voor een leuke foto. Dus mijn beide macro voorzetlenzen snel gemonteerd en het beestje te lijf gegaan met wat flitsgeweld. Het exemplaar was hooguit 1,5cm groot.

Tussen de oesters zaten opvallend veel botervisjes en kleine krabben. Ook de diverse zakpijpjes waren goed bedeeld aanwezig. Zoetersbout is wat dat betreft altijd een kleurige duikstek.
Op een diepte van bijna 9m vonden we nog wat sepiatentjes, maar afgezien van een hoop wier was er niets te bekennen wat eitjes betreft. Geen sepia eitjes en ook geen pijlinktvis eitjes. Jammer, het is toch een mooie locatie, maar blijkbaar kunnen de inktvissen deze plek niet echt waarderen of vinden. Inmiddels waren we al zo’n 50 minuten onderweg en werd het tijd om weer om te keren. Het zicht werd af en toe wat minder door een voorbij drijvende stofwolk, wat vreemd was, aangezien wij de enige duikers waren aan die kant en het opkomende water ons tegemoet kwam.

Rustig scharrelde we terug, toen ik opeens een oude bekende tegenkwam! Het was zowaar een Millennium wratslak van zo’n 7cm groot! Wauw, dat is lang geleden…zeker 1,5 a 2 jaar! Ik herinnerde me nog het artikel van Peter H van Bragt in de nieuwsbrief van Natuurbericht.nl uit begin 2011, waarin stond dat de Millennium wrat slak sinds de zomer van 2010 niet meer in de Oosterschelde was waargenomen. Dus deze vondst vond ik persoonlijk dan ook best bijzonder. Het werd nog specialer, toen ik 2 strengen met eitjes van deze slak vond, er komen dus nakomelingen aan! Hopelijk overleven deze het en kunnen we vanaf 2012 weer van deze mooie grote naaktslak gaan genieten.

Na deze leuke vondst had ik eigenlijk nog 1 wens, namelijk het vinden van jonge snotolfjes op de bladeren van het Wakame wier. Ik heb flink gespeurd, maar helaas niets kunnen vinden. Na bijna 80 minuten kwamen we weer netjes bij de trap boven en klommen we beiden weer voldaan uit het water.
Onverwacht toch een hele leuke duik met leuke ontdekkingen en gelukkig weer wat mooie foto’s kunnen maken. Prima avondvulling dus!

Maximale diepte 9m, temp. 16gr.C., zicht 2-4m, duikduur 80min.