René Weterings – Winter is coming…
Een last is van René’s schouders afgevallen, tijd voor een duik! Maar of dat helemaal naar zijn zin gaat…?
Datum: 16-11-2016
Duiklocatie: Dreischor Reefballs
Het is herfst en dat is te merken ook. De hele dag regent het al en het is ontzettend guur. We kunnen alleen maar hopen dat het droog blijft vanavond, want we gaan wel gewoon duiken!
De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan de afronding van mijn scriptie voor de opleiding Hogere veiligheidskunde. Vandaag heb ik de hardcopy’s bij de repro opgehaald en morgen lever ik het in. Die last is van mijn schouders, nu de rust weer gaan vinden. Een duik kan daar wel bij helpen, al zijn de weerscondities zodanig dat ik nog niet echt enthousiast word. Misschien komt dat nog, maar het duurt ook even voor we bedacht hebben waar we gaan duiken. Uiteindelijk kiezen we maar weer voor onze “winterstek”, Dreischor Reefballs. Meestal komen we hier uit als de kentering niet goed valt en we geen zin hebben om in het donker op onverharde plaatsen te moeten staan.
We hebben geluk, het blijft droog tijdens het omkleden. We wandelen met zijn drieën naar de steiger en zien dat ons lamplicht vanaf de kant goed de bodem belicht, het zicht is dus goed. Ik ga als eerste te water en merk dat mijn rechter droogpakhandschoen een beetje lekt, niet echt een fijn begin van de duik dus. Als Goof ook te water gaat, volgt een hoop gevloek en getier, want ook hij heeft een flinke lekkage aan zijn droogpakhandschoenen. Dat begint lekker zeg, maar nadat we onze handschoen nog een keer gemonteerd hebben komt er geen nieuw water meer in en gaan dus door met de duik.
Al meteen zie ik dat het zicht echt subliem is en ik laat mezelf direct naar de reefballs zakken. Het valt me op dat er veel garnalen zijn, kleintjes en grote jongens van het formaat tijgergarnaal! Deze zijn wat roder dan de andere garnaaltjes en vanavond net te schichtig om er foto’s van te maken. In een reefball zie ik een vorskwab wegschieten, ook die is niet gediend van mijn lamplicht. Mooie prehistorisch uitziende vis, maar helaas zeer lastig te fotograferen. Ik duik een stukje verder achter de reefballs het zand op. Hier zijn een paar opvallende patronen in de bodem te zien. Het blijkt het patroon te zijn van een grondel wat zijn holletje schoonmaakt of verdedigt. Het visje maakt hoppende bewegingen naar voren en sleept zo de lijnen in het zand. Waarom ze dit doen, weer ik niet maar het is wel leuk om te zien!
Op een meter of negen diepte besluit ik bij het rek te gaan kijken, dat staat een beetje westelijk van de instap op acht tot negen meter. Ik zie het al van ver opdoemen, mijn lamplicht rijkt vanavond erg ver. Dat is wel echt een voordeel van het najaar, ik geniet er van. Het rek is mooi begroeid met mosselen en zeeanjelieren. De mosselen staan vanavond ontzettend ver open en laten hun sierlijke delen goed zien. Ze zijn wat meer oranje van kleur en dat vraagt om wat foto’s van de details. Het water stroomt gek genoeg een beetje richting het westen, dus ik moet af en toe een vinslag maken om volledig stil te kunnen hangen. Maar het gaat verder prima zo.
Ondertussen merk ik dat de lekkage een natte pink heeft veroorzaakt en dat begint nu toch serieus koud te worden. Dat is natuurlijk niet het idee van droogpakhandschoenen. Het water is nu acht graden Celsius, dus dan gaat het nog. Maar straks als de watertemperatuur richting de vier graden Celsius gaat moet ik dit soort lekkages niet meer hebben. Volgende keer dus beter opletten met het aantrekken! Over de zandbodem scharrel ik nog wat rond en vind vanavond eigenlijk helemaal niets bijzonders aan leven. Een paar kreeften laten zich wel zien en een enkele zeenaald ligt verscholen tussen de oesters, verder is het maar rustig. Tijd om eens wat ondieper te gaan en daar nog even te kijken voordat ik mijn duik beëindig.
In het ondiepe deel zie ik wat driedoornige stekelbaarsjes wegschieten, een prachtig gezicht. In het zand zijn de kleine kokerwormpjes goed zichtbaar. Ook hier beginnen deze een soort tapijt te vormen, best een aardig gezicht eigenlijk. Enkele krabben steken stoer hun scharen omhoog om mij te verjagen. Nou dat lukt hoor, maar niet vanwege deze stoer doenerij. Ik krijg het koud en wil er nu wel uit. Als laatste bekijk ik nog even de mooie gekleurde mosseltjes op de steigerpalen. Het golft alleen net te veel om hier rustig foto’s van te maken. Ik kies eieren voor mijn geld en ga via de trap het water uit.
Goof is er al uit en staat bij de auto zijn spullen al uit te trekken. We zijn het snel met elkaar eens dat dit geen topduik was met die natte handschoenen. Tot overmaat van ramp begint het ook nog eens ontzettend hard te regenen als ook Cornelis weer terug is. Tjonge jonge…hebben we dit nu echt verdiend? Gelukkig worden we getroost door koffie en een lekkere koek, want zonder dat gaan wij niet meer van huis! Het is na zo’n avond wel duidelijk….winter is coming!
Duik 719 (Dreischor Reefballs, woensdag 16-11-2016, 19.50u)
Max. diepte 10.5m, temp. 8gr.C., zicht 6-7m, duiktijd 70min.
