René Weterings – Weekendafsluiting…!

Wat een prachtig lenteweer dit weekend! Dat vraagt om een mooie afsluiting in de vorm van een duik.

Met Goof plan ik daarom een relaxte fotoduik bij Dreischor Reefballs. We willen ook eens kijken of we de snotolf daar kunnen vinden.
Goof is op de afgesproken tijd bij mij, de spullen worden vanuit zijn auto in de mijne geladen en we rijden richting Zeeland. De klok staat sinds vandaag op zomertijd, dus we hebben weer wat langere avonden in het vooruitzicht. We hoeven in ieder geval niet meer in het donker aan te kleden voorafgaand aan de duik en wellicht is een lamp in het begin van de duik ook niet eens meer echt nodig.
Op een verlaten parkeerplaats komen we aan. Het is windstil en er is geen auto te bekennen. Alsof er nooit gedoken wordt. Maar wij weten wel beter, dus genieten we van de rust. Heerlijk duiken zonder gestoord te worden door andere duikers, dat hoort voor mij persoonlijk bij het ultieme duikgevoel!
We klimmen over de dijk en als we boven aankomen, worden we verrast door een prachtig spiegelglad Grevelingenmeer. Ongelofelijk wat mooi zeg, dat is lang geleden dat ik het er zo bij zag liggen. Even genieten we van het uitzicht om vervolgens onze weg richting het water te vervolgen. Op de steiger zien we dat het zicht best goed is, ondanks een klein beetje stof. Nou daar kunnen we wel mee leven!
In het water zien we ontelbare oorkwallen, die allemaal even sierlijk bewegen. Mooi om te zien natuurlijk en echt een teken dat ook in het water de lente is begonnen. We dalen af richting de reefballs en gaan ieder onze eigen weg. Ik had wat aanwijzingen gekregen van de locatie van de snotolf, dus ik besloot daar eerst maar eens naar te gaan zoeken. Ik zocht naar die ene stoeptegel op het zand en keek rond bij deze reefballs. Na nog geen minuut zoeken had ik hem al gevonden, mooi aan de buitenkant van een reefball. Perfect voor wat leuke plaatjes dus!
Ondanks dat de kans op deze ontmoeting redelijk groot was, had ik toch gekozen voor de macrolens. Daar wilde ik het accent vanavond toch op leggen en ik weet inmiddels wel dat een leuke close up ook best te doen is, zolang het zicht maar meewerkt. En dat deed het, de eerste laag van het water was een klein beetje stoffig en bevatte veel kwalletjes, maar onder de 3m diepte ging het gordijn open en was het kraakhelder.
De snotolf bleef prachtig mooi stil zitten en ik maakte dankbaar gebruik van zijn positie. Mijn flitsers zette ik eens op een andere positie aangezien ik ver van mijn onderwerp af lag. En wat ik op mijn display zag na het afdrukken, stelde me zeker niet teleur. Sterker nog, ik was best tevreden. Ik probeerde wat verschillende posities en maakte ook een foto van zijn wat misvormde staart. Opvallend aan deze snotolf was de paarse kleur van de staart, wat hem eigenlijk mooi van lelijkheid maakte. Ook de roeipootkreeftjes op de huid van deze snotolf werden een onderwerp voor een foto.
Mijn focuslampje scheen richting de snotolf en het viel me op dat de huid van deze vis schitterde als een sterrenhemel. Het was een prachtig effect, maar je ziet het helaas niet terug op de foto’s. Na een tijdje was de snotolf mij beu en begon weer wat rond te zwemmen. Vlug seinde ik Goof om te komen kijken, want dat was ik in mijn enthousiasme vergeten. Gelukkig kon Goof hem ook nog even bekijken.
De snotolf had zo’n 20 minuten van mijn duik opgesnoept zag ik op mijn duikcomputer en dus was het tijd voor wat speurwerk naar leuke macro onderwerpen. Omdat het zicht zo goed was, kon ik heel mooi het landschap achter de reefballs bekijken. Het trekt me altijd, maar gek genoeg ga ik nooit eens wat verder weg om op onderzoek uit te gaan. Ook nu besloot ik maar gewoon bij de reefballs te blijven.
Grondels zaten er genoeg, maar die willen niet echt graag meer op de foto. Dat is in de winter wel anders, want dan maakt ik meestal de mooiste grondelfoto’s, ze blijven dan heerlijk stil liggen. Ik besloot dus op zoek te gaan naar vastzittende onderwerpen te zoeken en met mijn snoot aan de slag te gaan.
Op de reefballs groeien mooie zakpijpen, weduwroosjes en zeeanjelieren en die lenen zich altijd goed voor foto’s.
Het duiken ging relaxt, maar ik had verdacht vroeg koude rillingen. Ik had het vooral op mijn borst koud en dus vulde ik mijn pak met wat extra lucht in de hoop dat wat te verhelpen. Maar toen ik dat deed, wist ik meteen wat er mis was. De lucht die ik in mijn pak liet lopen, liep er net zo hard weer uit via mijn nekseal. De koude op mijn borst was dus waarschijnlijk een natte plek. Bah, beetje jammer zeg.
Na zo’n 50minuten besloot ik toch al richting de steiger te gaan, want ik kreeg het serieus koud. Misschien kwam het ook door het grote contrast van vandaag, want boven water was het heerlijk rond de 20 graden geweest.
Eigenlijk wilde ik er dus al uitgaan, maar de dikke laag met oorkwallen weerhield me daar toch van. Ik wilde graag eens een mooie kwallenfoto maken, dus ging aan de slag met al die modelletjes. Maar dat viel vies tegen, vooral de focussnelheid laat me in de steek in dit soort situaties. Na bijna 20minuten extra was het echt tijd om uit het water te gaan en net voordat ik dat deed, seinde ik Goof even dat ik boven was en alles ok was. Hij seinde braaf terug.
Dik 20minuten later kwam Goof pas uit het water, die had ook heerlijk gedoken en dan vliegt de tijd!
Wederom een geslaagde zondagavond duik!

Duik 514 (Dreischor Reefballs, zondag 30-3-2014, 20.00u)
Max. diepte 9m, temp. 9gr.C., zicht >6m, duikduur 71min.