René Weterings – Dat voelt als thuiskomen!

In het voorjaar van 2014 was René voor het eerst op La Palma. En dat was niet voor het laatst. Dit keer bracht hij er de zomervakantie door. En natuurlijk werd er gedoken.

Duik 628
Eindelijk, na dik één jaar en drie maanden gaan we weer op vakantie naar het buitenland. In de zomer van 2014 zaten we twee weken in een regenachtig Zeeland en dat wilden we niet meer. Tijd voor een locatie met zongarantie en dus viel de keuze op het mooie Canarische eiland La Palma.

De vakantie begint op vrijdag erg vroeg, we vertrekken namelijk om 5.30u vanaf Schiphol. Voordeel is wel dat we rond 12.00u lokale tijd in het hotel aankwamen en we de rest van de dag heerlijk bij het hotelzwembad kunnen gaan zwemmen om af te koelen. Het is de afgelopen paar dagen wat warmer geweest dan gemiddeld op La Palma en dat merken we bij aankomst, samen met de vermoeidheid is het echt even wennen. Gelukkig brengt het zwembad verfrissing voor de rest van deze dag!

Het is zaterdag en rond 9.30u wordt de huurauto afgeleverd die we de rest van de komende twee weken tot onze beschikking zullen hebben. Vandaag hebben we hem nog niet meteen nodig, want via Whatsapp vernemen we van Nanneke van “Casa de Buceo – Duikhuis La Palma” dat onze eerste duik zal plaatsvinden in de plaats waar we verblijven. In het relatief kleine plaatsje Puerto Naos staat ons hotel “Sol La Palma” en zodoende kunnen we dus naar het begin van de boulevard wandelen, daar ligt namelijk de duikstek!

Het is stiekem toch nog een flinke wandeling, de tassen en mijn cameraset beginnen toch aardig zwaar te wegen na een tijdje. Maar ja, de spullen die we meenemen moeten er wel voor zorgen dat ook de kids zich een paar uur op het strand kunnen vermaken en we hebben ook wat eigen duikspullen mee te slepen voor deze eerste duik. Uiteindelijk komen we toch lichtelijk bezweet op de plaats van bestemming.

We worden door de crew van het duikcentrum verwelkomd en praten even bij. In mei 2014 waren we hier ook al een weekje en daarom voelt het nu echt als een soort van thuiskomen. De spullen worden op de grond uitgestald en we krijgen onze eigen bakken met spullen om aan te trekken. De kids vermaken zich al op het strand, waar ze lekker onder een parasol kunnen schuilen voor de zon die ook nu in de ochtend al lekker fel schijnt. Wij kunnen op deze manier met een gerust hart en op ons gemak naar de instructies luisteren. Mijn vrouw Cindy en ik kunnen de eerste duik ook meteen lekker samen maken, want voor oppas is gezorgd. Wat een luxe weer! Snel bouwen we de sets op en kleden we ons om, waarna we op ons gemakje door het mulle zwarte lavazand richting de Atlantische Oceaan wandelen.

Het water is vandaag wat onrustig door de golven en deining en boven water is al te zien dat het zicht bovenin wat stoffig is, maar we worden gerust gesteld dat dit niet overal zo is. We zwemmen via de oppervlakte naar een boei en dalen daar af. Vanaf vier meter diepte is het inderdaad al weer lekker helder. Wat is dit toch heerlijk, hier heb ik lang naar verlangd! Wat een verademing, wat dat betreft wonen wij toch op het verkeerde deel van de aardbol…

Voor deze eerste duik heb ik gekozen voor het 45mm macro objectief, zo’n eerste duik is het toch altijd wennen voor mij en dan is groothoek gewoonweg een slechte keuze. Ook leent deze duikstek zich niet echt voor groothoek, want hij bestaat voor het grootste gedeelte uit relatief lage rotspartijen met daar tussen zandvlaktes. Dus macroleven en vissen is hier gegarandeerd te vinden en dat blijkt al snel als we de eerste schorpioenvisjes zien. Met hun felle kleurtjes sieren ze de rotspartijen.

We duiken achter onze gids Leslie aan en samen met nog een buddypaar volgen we gids Joost, de vader van Leslie. Het is maar goed dat we hem volgen, want het duurt niet lang voordat hij ons een zeepaardje kan tonen. Dat is nog eens leuk! Helaas is de deining vandaag onderwater goed te voelen en het lukt me eigenlijk niet om een fatsoenlijke foto te maken, het zeepaardje zwiept echt van links naar rechts. Ik geef het dus vroegtijdig op en geniet nog even van het diertje zonder de camera tussen ons in.

Cindy duikt alvast een klein stukje verder met Leslie. Niet veel later seint ze me om te komen kijken. Ze heeft een schattig octopusje gevonden die erg nieuwsgierig van aard is. Ik krijg de gelegenheid om foto’s te maken van zijn ogen. Later komt hij (of zij) wat meer uit zijn schuilplaats en kan ik het diertje er volledig op zetten. Schitterende dieren zijn het, ik kan echt genieten van alle inktvissoorten. Ik moet dus oppassen dat ik niet te lang blijf hangen en duik snel verder om Cindy en Leslie in te halen.

Ondertussen wijst Leslie ons op een paar zeenaaktslakken, donkerblauw met gele strepen en stippen. De naam is mij niet bekend, dat moet ik thuis nog eens nazoeken. Helaas zitten ze er niet echt mooi bij, dus het blijft bij een simpel kiekje van een slakken echtpaar onder een richel, in dit geval stel ik maar scherp op de kieuwkrans, want hun voorkanten zijn weggestopt.

We duiken verder over de zandvlakte en daar zien we diverse platvissen rondzwemmen op het zand, ze zijn bijna niet te zien door hun perfecte camouflage. Ook staan er een paar prachtige anemonen die nog redelijk groot zijn ook. Maar ook deze diertjes kan ik door de deining helaas niet op de manier fotograferen zoals ik dat zou willen, dus ik geef het snel op. Wel jammer, want het zijn echt mooie anemonen. Tussen de rotsspleten vind ik ook weer die prachtige rood/oranje spinkrabben, die het altijd goed doen op de foto. Dankbaar druk ik een paar keer af en zie dat Cindy ondertussen zelf lekker aan het rondsnuffelen is.

Als we weer richting het strand duiken, begin ik op de rotsen heremietkreeftjes te zien, die waren mij nog niet eerder opgevallen. Grappige rode diertjes in allerlei soorten schelpen. Tussen de rotsen verschijnen ook de stekels van de zee-egels en af en toe zie ik een slijmvisjes wegschieten. Deze visjes staan hoog op mijn verlanglijst om te fotograferen, maar wat zijn die schichtig zeg. Onder een rots zie ik een vreemde vorm, groenig van kleur met donkere cirkels. Ik herken het als een zeehaas, maar kan het niet met zekerheid zeggen door zijn onhandige positie onder die rots. Als ik dichterbij ga kijken weet ik het zeker, dit is een zeehaas. Hopelijk laten die diertjes zich deze vakantie nog wat beter zien. 

Na een uur komen we weer boven water en hebben Cindy en ik weer een grote glimlach op ons gezicht. Vanuit de verte worden we door onze dochter al toegeroepen en moeten we even het OK-sein met onze armen boven ons hoofd laten zien, dat heeft onze “chica loca” al wel geleerd en vindt ze maar wat interessant om te doen. Later blijkt dat de kids zich prima hebben vermaakt, maar eigenlijk hebben we daar van tevoren ook nooit over getwijfeld.

We twijfelen er niet meer over, dit gaat een heerlijk relaxte duik-/gezinsvakantie worden!

Max. diepte 9,5m, temp. 24gr.C., zicht 10-20m, duiktijd 65 min.