René Weterings – Valse start….
Eindelijk valt het tij precies goed: op de wekelijkse duikavond kan er gedoken worden bij de Zeelandbrug. Duikreporter René Weterings gaat vol enthousiasme van de nieuwe trap het water in. Dat zou een goede start van de duik moeten zijn.
Datum: 13 april 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug
Duiken bij de Zeelandbrug, voor vele Zeelandduikers is dat iets normaals en wordt met grote regelmaat gedaan. Voor mij is dat anders, de kans dat een kentering op een woensdagavond goed valt is vrij klein. Maar gelukkig is de hoogwater kentering vanavond ideaal!
Het eerste plan van Goof en mij was eigenlijk te gaan duiken bij Sint Annaland. Dat vinden we allebei een erg leuke duikstek en er is altijd veel leuks te zien. Zeker nu er ook een snotolf met nestje zit. Maar als we nog eens via Whatsapp overleggen over onze duikavond, moet het eigenlijke plan het veld ruimen voor een beter plan in de vorm van een duik bij de Zeelandbrug. Het is immers veel te lang geleden en die laatste duik bij de brug (op kerstavond 2015) was ook niet echt geweldig. Gijs heeft zich ondertussen ook al gemeld bij Goof, dus vanavond zijn we in ieder geval met zijn drieën.
Het is heerlijk weer vandaag, vanaf mijn thuiswerkplek kijk ik naar buiten en dagdroom alvast van een mooie duik met goed zicht. De logberichten zijn goed, dus mijn zin groeit met het uur. De spullen liggen al sinds gisterenavond te wachten, maar ik besluit op het laatste moment pas welk objectief ik op mijn camera zet. Er is een hele kleine kans dat we pijlinktvis gaan zien, ik neem de gok en ga voor de 45mm.
We zijn lekker op tijd bij de brug en praten even wat bij met Gijs, het is al weer even geleden dat ik hem sprak. Even kijken we op de dijk naar de Oosterschelde en zien dat het water er rustig bij ligt, maar dat het nog best redelijk stroomt. Op ons gemak pakken we onze spullen alvast bij elkaar en gaan daarna toch maar eens aankleden.
We gaan bij de nieuwe trap bij de pijler te water, wensen elkaar een goede duik en gaan kopje onder. Het stroomt nog redelijk, maar het zicht valt niet tegen. Niet de meters zicht waar ik op hoopte, maar toch best redelijk. Het nog aanwezige daglicht helpt ook mee, een lamp heb ik niet meteen nodig.
Op een gegeven moment voel ik dat mijn droogpak wat in een squeeze begint te raken wil wat lucht toevoegen. Dat lukt echter niet, ik besef me al snel dat ik mijn inflatorslang vergeten ben aan te sluiten. Grrrr….even vloek ik onder water, maar ik kan de slang gelukkig meteen vinden en na wat prullen kan ik hem ook goed aansluiten. Ik kan weer verder duiken!
Na deze valse start besluit ik mijzelf met de stroming mee te laten voeren, weg van de pijler dus. Op de stenen die ik passeer zie ik veel galathea kreeftjes zitten en al snel zie ik ook het eerste harlekijnslakje voorbij komen. Het wit-gele slakje valt vanaf een afstandje direct op en maak wat foto’s. Heel af en toe vind ik een enkele grote vlokslak, maar de rosse sterslak vind ik bij bosjes, meestal omgeven met heel veel eitjes. De rosse sterslak is ontzettend lastig om mooi op beeld vast te leggen, na een paar pogingen geef ik het al weer op.
Op de bodem zie ik een touw lopen en weet dat er ergens een fuik of iets anders aan vast moet zitten. Ik let extra goed op en een paar meter verder zie ik inderdaad de eerste kreeftenkooi. De visser zal blij zijn, er zitten al een paar flinke exemplaren in. Ik duik er overheen en vervolg mijn weg. Op de stenen zie ik een paar kleine zeedonderpadjes zitten, het zijn mooie kleurrijke vissen.
Plotseling zie ik een mooie grote kokerworm, hij staat prachtig open en ik kan er goed bij. Een perfect foto onderwerp, dus ik ga er eens goed bij hangen. Ik probeer het dier zo mooi mogelijk vast te leggen. Na de gewenste foto te hebben gemaakt, houd ik het pas voor gezien. Aan mijn duiktijd kan ik aflezen dat ik er best lang bij gehangen heb. Ondertussen heb ik precies de kentering meegepakt, het water stroomt weer de andere kant op. Ik besluit weer met de stroming mee terug te gaan, vanavond ben ik liever lui dan moe als het om duiken gaat!
Op de weg terug hoop ik nog op blauwtipjes of andere bijzondere dieren. Even schrik ik, want ik zie wat tentakels voor mijn masker voorbij komen, als ik nog eens goed kijk zie ik dat het blauwe haarkwallen zijn. Oppassen dus, want ik ben in het verleden ook al eens flink geraakt op mijn bovenlip en dat was geen pretje. Gelukkig passeer ik ze zonder kleerscheuren en kan mijn weg richting de trap vervolgen. Als ik uit het water stap, zie ik nog maar één bellenspoor, dat moet Goof zijn want Gijs staat al bij de auto.
Mijn spullen spoel ik lekker comfortabel bij de kleedruimte, dan hoef ik dat thuis niet meer te doen! Onder het genot van een bakkie koffie en een lekkere chocoladebol praten we wat na en rijden daarna weer voldaan naar huis. Nu maar hopen dat er vaker een kentering goed valt voor een duik bij de Zeelandbrug….
Duik 662
Max. diepte 10m, temp. 10gr.C., zicht 2-3m, duiktijd 66min.
