René Weterings – Storm in Zeeland!

Duik 603
Bevrijdingsdag 2015, voor mij betekent dat een midweekje Renesse, echter zonder veel te kunnen duiken. Maar Goof heeft een goed plan, samen met zijn gezin een dagje langskomen en dan samen één duikje maken. Op die manier combineren we twee leuke dingen!

Op maandag hebben we even op het strandje bij restaurant Jeanzz kunnen vertoeven. De kinderen hebben lekker in hun onderbroek door het water kunnen struinen op zoek naar onderwater leven, niet met een snorkel- of duikuitrusting, maar met een schepnetje natuurlijk! Gewoon zoals dat wat mij betreft “hoort” bij jonge kinderen. Helaas wordt er voor dinsdag en woensdag een zuidwester storm voorspelt, dus Goof en zijn gezin gaan het niet treffen qua weer. Maar ik heb alvast wel bedacht dat we hier maar moeten gaan duiken, de duikstek is voor ons nieuw in ieder geval en heet Arendshoofd.
We ontvangen ze op dinsdag hartelijk en gaan eerst lekker aan de koffie, laten de kinderen wat spelen, lunchen we bij Jeanzz en doen we een poging om de kinderen samen wat krabben te laten vangen. Maar ondanks dat dit strandje wat betreft de windrichting in de luwte ligt, is het vandaag echt niet te doen. De windkracht is zo enorm dat het na een paar minuten al bekeken is, de vrouwen gaan met de kinderen lekker terug naar de camping waar ze binnen kunnen klimmen en klauteren. Het is gewoon geen weer meer om buiten te zijn, ondanks dat de zon wel uitbundig schijnt.
Goof en ik besluiten ons plan gewoon door te zetten. Het water ligt immers wel in de luwte en over het zicht in het Grevelingenmeer zijn we ook niet echt bezorgd. Ik heb voor vandaag gekozen voor de fisheye en Goof voor de macrolens, iemand van ons zal best nog een leuk plaatje kunnen schieten vandaag. Ik ben in ieder geval blij dat we niet aan de kust van de Oosterschelde staan, want daar kun je duiken nu echt vergeten. Maar ook hier op de parkeerplaats zie je passanten verbaasd kijken als wij onze duikspullen aantrekken. Hierbij moeten we overigens nog best creatief zijn om niet alles omver te laten waaien of zelfs te verliezen, maar uiteindelijk zijn we bepakt en bezakt en vertrekken we voor de wandeling naar de duikstek.

We laten ons door de wind voortstuwen, lekker de wind in de rug. Gelukkig ook geen opwaaiend zand in ons gezicht, want stuiven doet het hier flink! Maar het pad naar de duikstek is goed te bewandelen en we lopen dan ook over een mooi tapijtje van gras en madeliefjes, wij hebben goede zin!
Bij het water aangekomen twijfelen we geen seconde en stappen zo het water in, dat gaat hier erg gemakkelijk. We kunnen nu eindelijk even afkoelen van de wandeling en het toch wel brandende zonnetje.
We laten ons in het water zakken en meteen valt de grote hoeveelheid oorkwallen op. Honderden zie ik voor me onder me en boven me. Het is met recht een kwallensoep te noemen. Het zicht is goed en meteen krijg ik het idee om dit in een mooi plaatje vast te leggen. Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen, maar niets is minder waar. Ik heb de grootste moeite om wat van de foto’s te maken, ik zie immers barweinig op mijn display door de aanwezige zon. Het is zo wel een goede oefening voor het komende ONK onderwaterfotografie, maar ik wordt er allerminst zelfverzekerd van in ieder geval.
Ik duik door en zoek wat diepte op, nou ja diepte…dat is hier dan zo’n vijf a zes meter, want veel dieper wordt het niet snel en anders zit ik wel heel erg ver in de vaargeul en daar heb ik geen zin in. Niet dat er vandaag ook maar enig vaarverkeer is, maar toch. De bodem is begroeid met wat sporadische oesterbankjes en daarop groeien dan weer wieren en zakpijpen. Maar het geheel oogt erg bruin en doods. Op het zand zie ik wel wat grondeltjes en een verdwaalde kreeft, maar verder niet veel.
Ok, ik geef toe, ik ben hier vandaag voor de groothoekfoto’s, dus ik heb een totaal ander “zoekbeeld”. Al snel wend ik me weer richting de zon en probeer de oorkwallen te selecteren die het mooist en grootst zijn en doe mijn best om er een mooi plaatje uit te peuteren. Uiteindelijk lukt dat wel en kan ik toch nog een beetje tevreden zijn. Hoe het er echt uit ziet, zie ik wel op de laptop.

Tussen al die oorkwallen zie ik ook nog twee kleine kwallen, ik vermoed dat het blauwe haarkwallen zijn. Maar als het kompaskwallen zijn, dan geloof ik dat ook. Het wat moeilijk te zien. Ook vond ik nog een fuik die vol zat met oorkwallen en krabben. Nog geen kreeften te bekennen. Als ik op mijn duikcomputer kijk, zie ik dat het tijd wordt om eens om te keren. Goof en ik hadden ongeveer een uur duiktijd afgesproken. Eenmaal terug bij de kant neem ik nog even de tijd om alleen met natuurlijk licht te fotograferen, want de kwallensoep is hier prachtig om te zien in dat heldere water. De zonnestralen laten zich ook erg goed vangen vandaag, dus ik stap tevreden uit het water. Goof volgt niet veel later en samen rijden we weer terug naar de camping om te zien of onze gezinnen zich goed vermaken.
Het was misschien wel de meest vreemde weersituatie om in te duiken sinds lange tijd, maar we zijn het er over eens dat het toch een fijn duikje was.

Max. diepte 5.8m, temp. 12gr.C., zicht 4-5m, duikduur 66min.