Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Prachtige zoetwatersferen

 Duikreporter René laat opnieuw zien hoe mooi het in Nederland onder water kan zijn. Wat een sfeer in de Put van Raamsdonksveer!

Datum 23-8-2013
Locatie Put van Raamsdonksveer
 

Het is vrijdagmiddag en ik heb lekker vrij genomen vanaf 12.00u, zodat ik een duik kan maken voordat ik eind van de middag naar Scuba Academie rijd om daar te gaan bbq-en met Duikeninbeeld.tv. Een eventuele bootduik in de Vinkeveense plassen ging niet door, dus koos ik er voor om in de Put van Raamsdonksveer op zoek te gaan naar een meerval die hier zeer recentelijk gezien is door John de Jong. Dus daar moest ik natuurlijk naar op onderzoek…..

Stiekem had ik graag mijn eerste keer in de Vinkeveense plassen gedoken, maar er was te weinig animo voor deze middag. Mijn 1e idee was om dan eerst nog “even” naar de Bergse Diepsluis te rijden om de baby sepia’s op mijn gemak te gaan fotograferen. Maar ik besefte me dat die planning redelijk ambitieus was en koos voor een wat meer voor de hand liggende optie, namelijk duiken in mijn huisplas, de Nionplas, of zoals ik hem liever noem “de Put van Raamsdonksveer”.
John de Jong had in deze plas dus een mooie meerval van ongeveer 1m gezien en aangezien ik nog nooit een meerval heb gezien, was mijn interesse gewekt en kriebelde het al vanaf het zien van de foto van John. Ik moet die meerval natuurlijk ook gaan zien, dat staat buiten kijf! Maar ik besefte me ook, dat dit (ondanks het formaat van deze vis) toch zoeken naar een speld in een hooiberg zou gaan worden.

Het gedrag van de meerval is me nog totaal onbekend, dus ik plande maar gewoon een duik vanaf de steiger en zou dan rechtsom gaan duiken. Ik nam mezelf voor dat ik gewoon door zou duiken en er pas uit zou gaan als mijn lucht op zo zijn. Op de plaats waar dat het geval was, zou ik er uit klimmen en terug naar de parkeerplaats wandelen. Op de parkeerplaats stonden wel wat auto’s, maar ik zag eigenlijk maar 1 auto van andere duikers. Mooi, dat belooft in ieder geval een redelijk onaangetast onderwater landschap.

 

Voor de zaterdag had ik een ritje naar Dive Repairs in de planning om mijn droogpak te laten aanpassen en nakijken, alvast voor de winter. Dus ik had voor deze duik mijn natpak meegenomen, zodat ik mijn droogpak mooi droog kon aanbieden en hem zo kort mogelijk kwijt zou zijn. Het weer was prachtig, de zon scheen vol op en het was dik 26 graden. Ik was dus best blij met mijn natpak, want het voelde bij het te water gaan heerlijk fris aan.

Bij de steiger zag ik meteen dat het zicht weer erg goed zou zijn, dus ik had goede hoop dat ik een meerval van 1 meter wel zou gaan zien als ik er bij in de buurt zou komen. Ik dook onder en zwom dit keer weer naar rechts, iets sneller dan ik normaal zou duiken want ik wilde vandaag juist wel wat meters maken. Mijn camera had ik voorzien van de 8mm fisheye lens en daar had ik geen spijt van! Het zicht was ondiep zo goed dat het zonlicht voor prachtige sferen zorgde langs de rietkraag en onder de takken van de bomen die langs de kant staan.

Bij de metalen buis nam ik even de tijd om wat foto’s te maken en in mijn linker ooghoek zag ik ineens een lamp opdoemen. Daar had ik niet echt meer op gerekend, maar ineens had ik toch mooi een model in beeld. Perfect voor het plaatje wat ik aan het maken was. Het waren duidelijk 2 technisch georiënteerde duikers en passeerden mij vrij snel, waarna ik mijn weg vervolgde. Na de metalen buis kwam ik vrij snel weer bij de bekende boom in het water en vond daar een ontzettend grote school van kleine visjes. Ook hier heb ik uitgebreid gefotografeerd en diverse instellingen geprobeerd, echt heel leerzaam dus ik schoot er flink op los. Ik keek nog even rond of ik een snoek kon ontdekken, maar dat was helaas niet het geval.

Na het bezoek aan deze boom, ging nog ondieper scharrelen en passeerde een ondiep stuk waar het ook zo helder was dat ik daar wel wat foto’s van moest nemen. Ook dit keer deed ik mijn best om het perfect plaatje te maken. Op de achtergrond zwommen steeds de bekende kleine visjes voorbij en leken zich totaal niet aan mij te storen. Wat is het toch heerlijk om goed zicht te hebben, de zon in de rug en dan dit schouwspel te kunnen zien. Dit verveelt nooit eigenlijk.
Ik was inmiddels aan de noordkant van de plas aangekomen en wist dat er op 2 plaatsen vissers aan de kant zaten met koepeltentjes en een aantal hengels. Die vissers wilde ik absoluut niet in de weg zitten, dus ik besloot er ruim van te voren uit te klimmen, een stuk te wandelen en dan weer te water te gaan.

Net voor mijn geplande klimpartij vond ik nog een mooi stuk waar flink wat takken van wilgenbomen op en in het water hingen. Hieronder was nog zo’n 1 meter ruimte en dus wellicht een mooie schuilplaats voor een meerval. Helaas vond ik hier geen meerval, maar wel een ontzettend grote school met kleine visjes. Het zonlicht prikte heel erg sfeervol door het bladerdak en ook hier kon ik naar hartenlust fotografen. Dit soort sfeerplaatjes maken mij erg vrolijk, heerlijk gewoon! Na flink wat foto’s werd het tijd om eruit te klimmen en een stukje verder weer te water te gaan.
Tijdens mijn wandeling sprak een wat oudere man mij aan en kwam met zijn levensverhaal over hoe hij vroeger ook had gedoken als een van de eerste duikers….afijn, je kent zulke verhalen wel. Ik heb ze netjes aangehoord en toen het gesprek met een smoes afgekapt. Een van de vissers stond hier ook bij en zo hadden we toch een aardig praatje tussen duikers en vissers. Moet kunnen toch? Leven en laten leven vind ik.

De plek waar ik weer instapte was ter hoogte van de steenstort aan de noordkant. Hier liggen in een stijl aflopende helling wat betonblokken, betonnen rioleringspijpen en andere stenen, met her en der ook wat betonstaal. Het zicht was hier zo nodig nog beter dan in de rest van de plas en ik kon op 7m diepte nog het oppervlak zien en dus kon ik de volledige helling met steenstort overzien. Echt een gaaf gezicht, want zo had ik het zelf ook nog nooit gezien. In de rioleringsbuizen keek ik of er misschien wat vis in zat, maar ze waren helaas allemaal leeg.
Inmiddels lag ik al dik 1,5uur in het water en zag ik mijn manometer steeds minder aangeven. Ik moest nu dus echt een eind aan deze “ snorkelduik” gaan breien, want anders zou ik nog moeten gaan haasten om op tijd in Vinkeveen aan te komen.

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief