René Weterings – Een prachtig zonnetje lacht ons toe!

Duik 495 (Den Osse Haven, zondag 5-1-2014, 10.00u)

De eerste duik van 2014 werd er 1 met prachtig weer! Volledig blauwe lucht en een prachtig opkomend zonnetje. Frank en ik genoten al in de auto onderweg naar duikstek Den Osse Haven en toen moest het duiken nog beginnen. Heerlijk om zo de eerste zondag en eerste duikdag van 2014 te kunnen beginnen!

Ik parkeer de auto onderaan op de parkeerplaats en loop daarna even terug naar boven voor een snapshotje om op Facebook te zetten. Even iedereen laten weten hoe mooi duiken in Nederland in de winter kan zijn. Althans, winter….het lijkt wel een vroeg voorjaar, heerlijk gewoon. We kleden ons op ons gemak om en wandelen daarna naar de duikstek. Er staat een fris en stevig windje, maar daar hebben we bij het water geen last van. De duikstek ligt mooi in de luwte.

We spreken af om eens wat dieper te gaan kijken als het zicht overal zo goed is als bij de instap. Want daar leek het wel kraanwater en we popelden daarom ook om aan de duik te beginnen. Ik had deze keer de standaard lens gemonteerd en daar had ik toch een beetje spijt van. Beter was geweest om de 8mm fisheye mee te nemen of de 9-18mm groothoek. Nou ja, misschien komen we nog wel een naaktslakje tegen wat ik dan in ieder geval ook macro kan fotograferen. Die staat nog mijn todo-lijstje voor Aquashot.

We duiken onder en we worden omarmd door het heldere water van 6 graden, het goede zicht en de eerste zonnestralen van het zonnetje, dat net over de duik uit kwam. Prachtig gewoon!

Ik stelde mijn camera meteen in en maakte wat overzichtsfoto’s met een landschapje op de voor- en achtergrond. Balen zeg, ik nam me meteen voor dat ik bij duiken overdag voortaan altijd een groothoeklens zou monteren. Maar goed, nu we er toch zijn….kan ik er maar beter het beste van maken.

Na wat foto’s te hebben genomen, doken we verder om wat dieper te gaan kijken. Toen we over de rand heen doken, zag ik al dat het zicht niet overal zo goed was. Het leek wel of er een deken hing onder ons. We zakten onder de 6m en meteen zaten we in zeer dichte mist. Ik zag Frank nog wel, maar het zicht was hier niet meer dan 1m. Pfff, valt dat even tegen. We zakten door tot tegen de 10m en na een paar minuten had ik al wel zoiets van…laten we maar weer naar boven gaan. Toevallig draaide Frank zich op dat moment naar mij toe en seinde dat we maar wat moesten stijgen. We doken verder op zo’n 7-8m en daar was het iets beter, maar nog steeds niet zo goed als in het ondiepe deel. We doken om de landtong heen en aan die kant viel het zonlicht op de helling.

Na een half uurtje steeg Frank iets en ik volgde hem. Het water zag er daar uit alsof zoet en zout water zich niet goed mengde, dus alles was onscherp. Een stukje daarboven leek het wel alsof iemand in 1 ruk de mist wegtrok. In 1 woord WAUW!!! Wat een zicht weer, zo mooi als het zonnetje op de voornamelijk roodgekleurde wieren scheen. Echt schitterend gewoon. Wat is dit genieten, ook al was het maar op 6m diepte. Hier houd ik van, zicht…!

Onderweg terug zagen we qua leven niet veel bijzonders, het zijn vooral de krabben die zich laten zien. In de oesterschelpen zaten ook wel wat grondeltjes, maar veel andere dieren zijn me niet opgevallen. Een verdwaald zeeappeltje geeft het geheel nog wat extra kleur, maar dat was het dan ook wel. Verder veel sponzen en rode wieren.

Toen we weer terug om de landtong gedoken waren merkte ik ineens dat ik een serieus koude rechterhand kreeg. Ik wist meteen dat ik dus een lekke rechter droogpakhandschoen moest hebben. Meteen probeerde ik het te zoeken en ik zag het meteen. Een scheurtje van zo’n 5mm op de rug van mijn hand. Vreemd, ik kan me niet herinneren dat ik met daar heb gestoken aan een oester. Maar het zou wellicht gebeurd kunnen zijn tijdens het nemen van een van mijn laatste foto’s. Daarbij moest ik een wat lastige positie innemen om het zonnetje in de foto te krijgen.

Ik seinde Frank en liet mijn lek zien, we besloten daarom maar richting de instap te duiken om niet al te lang meer in het water te zijn. Leuk gezegd natuurlijk, maar als ik in kraakhelder water lig met een camera dan ben ik niet meer te stoppen. Ik probeerde nog van alles en nog wat om maar te leren van diverse instellingen. Uiteindelijk was het gedaan met de pret, ik moest er nu echt uit. Het werd nu echt veel te koud aan mijn rechterhand en onderarm.

Terug bij de auto genoten we van een lekkere eierkoek en een bakkie koffie en zijn we nog even onze flessen gaan vullen bij het dichtstbijzijnde duikcentrum in Scharendijke en hebben we nog even wat 50cent muntjes “getankt”. Wij konden er dus weer tegenaan, laat 2014 ook maar een net zo goed duikjaar (of zelfs beter) worden dan 2013!

Max. diepte 9,6m, temp. 6gr.C., zicht 1-5m, duikduur 65min.