René Weterings – Den Osse op zijn best!

Buddy Frank kan in verband met zijn werk niet naar Zeeland om te duiken en daarom is dit de uitgelezen kans om weer eens met Gijs te gaan duiken. Twee jaar geleden hebben we zeer regelmatig met elkaar gedoken, maar sinds zijn verhuizing naar Leeuwarden is dat op een zeer laag pitje komen te staan. Het is dus leuk om elkaar weer eens te spreken na een dik half jaar. Omdat de zichtmeldingen van de Oosterschelde nog steeds niet best zijn, kiezen we voor een relaxt duikje in het Grevelingenmeer en spreken af bij de Nieuwe Kerkweg.
Na het werk eet ik even wat en gooi alle spullen in de auto en vertrek lekker op tijd richting Zeeland. Dit keer ga ik weer gewoon duiken in mijn droogpak, want het is vanavond een stuk minder warm dan de afgelopen keren en dan vind ik een droogpak gewoon fijner duiken. Nadat ik zo’n 10 minuten onderweg ben, bekruipt mij ineens het gevoel dat ik iets vergeten ben en eigenlijk weet ik vrijwel meteen wat het is. Mijn droogpak!! Die ligt waarschijnlijk nog vrolijk in de garage thuis. Ik bel mijn vrouw even om te checken en helaas is mijn vermoeden waar. Tot overmaat van ramp ben ik net de laatste afslag op de A59 voorbij en moet ik dus de A16 op om te gaan keren. Ik kies de richting van Breda om daar te gaan draaien. Grrrr…balen zeg, ik was nog wel zo mooi op tijd weg. Snel bel ik Gijs om te melden dat ik later ben, gelukkig heeft hij daar verder geen moeite mee.

Vanavond had ik ook afgesproken met Kees. De vorige duik had ik zijn loodpocket gevonden en via Facebook spraken we deze avond af voor de hereniging. Dus ook Kees moest helaas even wat langer wachten. Thuis pak ik mijn droogpak en begin ik de trip maar weer opnieuw. Ik heb nog steeds evenveel zin om te gaan duiken op deze mooie zonnige zomer avond!
De parkeerplaats van de Nieuwe Kerkweg staat al aardig vol als ik aan kom, voller dan ik had gehoopt eerlijk gezegd. Kees komt me al tegemoet gelopen en we maken kennis met elkaar en krijg prompt een zak met heerlijke “Ouddorpse koeken” als dank. Dat is nog eens leuk! Ook complimenteert hij me over mijn onderwaterfoto’s, dus mijn avond begint al goed. Gijs is er niet veel later en samen nemen we de beslissing om de drukte te mijden en een duikstek verderop te gaan bekijken, namelijk Den Osse haven. Ik neem afscheid van Kees en samen rijden Gijs en ik naar Den Osse haven. Daar is de parkeerplaats nagenoeg leeg, een goede keuze dus!

We kleden ons om en wandelen op ons gemak naar de duikstek. De wind heeft een hoop wier naar de kant geblazen, dus we kiezen een pad waar we schoon kunnen blijven. We trekken onze vinnen aan en gaan onder. Het plan is om rond de kop van de golfbreker te duiken en vooral ook te genieten van het ondiepe deel, want daar krioelt het altijd van het leven. Op ons gemak duiken we richting de kop van de golfbreker en ik zie al van alles onder mij weg schieten. Ontzettend veel kleine grondeltjes (ik vermoed dikkopjes), garnalen en kleine zeenaalden zie ik op en onder het zeesla. Het water is 21 graden Celsius en ik geniet nu al met volle teugen.

Als we bij de kop aankomen zakken we rustig wat af en duiken naar rechts. Het zicht is hier wat minder en er is nog steeds veel stof aanwezig. Op een diepte van 8 tot 10m is het wat beter en op ons gemak bekijken we de kleurrijk begroeide oesterwand. Oranje is de hoofdkleur hier, wat ontzettend mooi is dat toch. Echt een typisch Nederlandse kleur ook! Ik ga op zoek naar botervisjes, garnalen en weduweroosjes om wat te oefenen met de snoots op mijn flitsers. De botervisjes schrijf ik al snel af, want die blijven bij mij nooit zitten. Ik heb werkelijk geen idee hoe andere fotografen dat doen, mij wil het maar niet lukken. Uiteindelijk is er genoeg om te fotograferen en ik stort mij op wat krabben en garnalen.

Aan de oostelijke kant van de golfbreker is het zicht beter. Gijs duikt wat voorop en ik volg hem nadat ik af en toe wat plaatjes schiet. Na dik 50minuten draaien we om en gaan op een diepte van 5m terug. In een holletje zie ik een vorskwab schuilen, die van mijn lamplicht schrikt en ver weg kruipt. Jammer, want het zijn erg sierlijke vissen.

We komen weer terug bij het zand en dat betekent dat we weer richting de kant gaan, opeens zie ik iets onder mij doorschieten. Het is een klein vormpje en al snel duikt dit vormpje op bij mijn focuslamp. Het is een sepiola! Wat een brutaal ding zeg! Ik probeer snel wat foto’s te maken, maar dat lukt voor geen meter. Gijs kijkt mee en we volgen het diertje even. Na een tijdje geloof ik het wel, we duiken verder. Maar dan zie ik een tweede sepiola en als Gijs ook weer komt kijken, duikt een derde op. Leuk zeg!

Een vierde exemplaar gaat mooi op het zand zitten en ik krijg ruimschoots de tijd om mijn snoots goed te richten en er wat plaatjes van te schieten. Jammer dat zijn oogjes al helemaal dicht zijn door het felle licht, daar moet ik toch eens wat op gaan verzinnen. Het is veel sprekender als je het zwart van zijn pupillen goed kan zien. Toch staat het diertje er best mooi op vind ik.

Tevreden gaan we in een wat hoger tempo naar de kant. Ik zie wederom zeer veel kleine zeenaalden, maar ook 2 grote exemplaren. Gijs vindt uiteindelijk nog een jonge tong, die half doorschijnend en half wit is. Ik maak hier mijn laatste plaatjes en dan is het klaar. Na een uur en drie kwartier komen we uit het water. Inmiddels is het donker geworden.

We genieten bij de auto nog even van de heerlijke koeken die ik van Kees kreeg en dan nemen we afscheid. Het was weer een heerlijk avond duikje!

Max. diepte 10.1m, temp. 21gr.C., zicht 1-3m, duikduur 105min.