Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – “In de middag en avond kans op zware windstoten”….

Locatie Sint Annaland

De weersvoorspellingen zijn niet echt gunstig. Toch besluit René te gaan duikenen daar krijgt hij geen spijt van!

“In de middag en avond kans op zware windstoten tot maximaal 100km/u aan de kust en kans op regen”. Zo luidde de weersvoorspelling enkele uren voordat ik zou gaan duiken bij Sint Annaland. Niet echt de meest uitnodigende condities om te gaan duiken in het donker, maar ook deze keer was mijn zin in het duiken erg sterk aanwezig.

Deze woensdagavond had ik met Goof afgesproken om te gaan duiken. Hij had later nog contact gehad met Cornelis en die zou ook mee gaan. Via Facebook kreeg ik een berichtje van Fred of ik nog duikplannen had en ook Raymond meldde zich om te polsen welke plannen ik deze week had. Ok…zo heb je geen buddy’s en zo moet je gaan oppassen dat het geen duikclub gaat worden! Maar leuk hoor dat enthousiasme van deze personen, allemaal fotografen en blijkbaar zo gek als een deur om gewoon te gaan duiken met de voorspelde condities.

Uiteindelijk meldde Raymond zich toch af, omdat hij het niet ging halen. Fred stuurde me erg vroeg al een foto van de duikstek. Hij was er dus al klaar voor. De foto die hij stuurde was echter allerminst motiverend, zware regen op de voorruit van zijn auto. “Pfff, wat gaan we toch doen”, dacht ik nog heel even. De buienradar liet echter een strook met neerslag zien, die waarschijnlijk net rond 19.30u voorbij het eiland Tholen getrokken zou zijn. Dus ik was weer positief gestemd.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Goof en Cornelis arriveerden bij mij thuis en we besloten dat het handiger was dat hij zou rijden. Lekker, kan ik ook eens relaxt plaatsnemen, want normaal gesproken rijd ik altijd. Onderweg voelden we de rukwinden erg goed en het regende flink, maar ik hield hoop. Toen we in Sint Annaland aangekomen waren, kreeg ik gelijk…het was nagenoeg droog. Fred kwam ons al tegemoet en we maakten even een praatje, daarna trokken we snel onze spullen aan om het risico te verminderen dat we toch nat in ons droogpak moesten.

Klaar voor de strijd liepen Fred en ik als eerste richting het lage water. We stapten in ter hoogte van de groene boei voor het strandje. Het water zag er gelukkig niet heel slecht uit, behalve het stof dat we zelf hadden veroorzaakt. Toen we onder gingen zagen we dan ook even geen hand voor ogen, maar na een paar meter klaarde het op en was het zicht zelfs meer dan redelijk, zo’n 2-3m schat ik.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We doken op ons gemak richting het noordwesten en speurden naar wat interessants. Ik had vandaag mijn macrolens gemonteerd, omdat ik niets bijzonders verwachtte en ook gewoon zin had in wat klein spul. Dan is de keuze voor de 60mm vrij logisch, groothoek heeft niet veel zin vond ik. Fred dook rechts van me en was al snel wat foto’s aan het maken. Bij mij duurde het nog even voordat ik wat gevonden had om te fotograferen. Er is natuurlijk genoeg, maar ik had niet veel inspiratie en genoot toch wel van de duik.

Op 5m diepte vond ik een hol van een kreeft, in de wand van dit hol stak een soort wit handvat naar buiten en gevoelsmatig moet dat toch een vrij oud voorwerp zijn. De kleilaag erboven is namelijk zo’n 40cm dik. Het had mijn interesse, maar ik kon er verder weinig mee, ik wilde immers niet het hol van deze kreeft vernielen. Het hol is een soort wandje in een kleilaag en heeft voor de ingang een kuil. Bovenop dit wandje zat een gat, waardoor ik de kreeft goed kon zien. Allemachtig wat een joekel was dit! Letterlijk een gepokt lichaam, scharen zo groot als mijn eigen handen en er groeit zelf een mossel en een zakpijp op zijn achterlichaam. Dit dier moet toch wel flink wat jaren oud zijn. Echt gaaf om te zien. Fred seinde ook enthousiast “OK”.

We doken verder en op het zand zag ik vele wormen uit een gaatje in de grond komen. Grappig gezicht en ik probeerde het nog in beeld te brengen, maar daarvoor was het dan toch net te stoffig. Het viel me op dat er weer voldoende zeeappels te vinden waren op de oesterbegroeiing en natuurlijk blijven dat ook mooie fotografie onderwerpen. Ik maakte van 1 exemplaar wat meer foto’s en ik merkte dat Fred kwam kijken, die dacht vast “wat heeft die kerel toch gevonden”.

Niet veel later zag ik in mijn ooghoek licht flitsen, even dacht ik aan het fotograferen van Fred. Toen ik echter beter keek zag ik dat hij het met zijn lamp deed. Ik wist eigenlijk vrijwel meteen waarom hij seinde….een snotolf!! Leuk, mijn eerste ontmoeting van dit jaar met dit mooie dier. Fred begon driftig te fotograferen en ik liet hem zijn gang gaan. Ik had immers mijn macrolens bij me en dan wordt foto’s maken toch wat lastiger. Het diertje was ook erg actief en zwom steeds een stukje verder, dook dan even tussen wat oesters en zwom weer verder. Fred gaf me ook de gelegenheid om wat foto’s te maken, maar dat lukte maar met moeite door de beweeglijkheid en de plekken waar hij ging zitten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Met mijn hand naast dit diertje kon ik een inschatting maken van zijn grootte. Het bleek een nog relatief klein exemplaar te zijn van maximaal 25cm, hij was immers niet veel langer dan mijn handen met handschoenen. Om beurten maakte Fred en ik foto’s en ik had daarbij iets meer aandacht voor het kleine spul. Op de rug van deze snotolf zaten zoals gebruikelijk de parasieten en probeerde die in beeld te brengen. Ook een close up van zijn oog en bek en van zijn staartvin waren een doel. Na een tijdje was het welletjes, we lagen er inmiddels al een uur in en het diertje was weer toe aan zijn rust.

Onderweg terug richting het strandje vond Fred nog een mooi klein langwerpig visje. In eerste instantie kon ik het niet plaatsen, maar toen ik het beter bekeek in het lamplicht wist ik vrijwel zeker dat we te maken hadden met een jonge paling van zo’n 10cm lang en volledig doorzichtig! Wat een leuke ontmoeting, ook dit is voor mij een eerste keer.

Goof en Cornelis hadden een uur gedoken en waren al bezig met hun spullen. Zij hadden helaas geen snotolf gezien en vonden de duik maar matig, wat ik wel kan begrijpen. Goof had wel de juiste lens, maar vond geen snotolf. Ik had de verkeerde lens, maar zag wel een snotolf…zo kan het ook gaan.

Toch reden we met een tevreden gevoel richting huis en troostten we onszelf met stroopwafels en chocolade koekjes! Thuis aangekomen werden mijn duikspullen door Goof en Cornelis in de garage gezet, dat is nog eens service! Bedankt mannen!

Zo zie je maar, iedere duik heeft wel iets bijzonders, maar het is maar net wat je wel of niet ziet.

Max. diepte 6.5m, temp. 5gr.C., zicht 2-3m, duikduur 71min.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief