René Weterings – Koude handen-duik!

Tijd voor een duik bij Sint Annaland. Op zoek naar nesten van de zeedonderpad. Duik 407.

Sneeuw en gladheid, dat waren de weersvoorspellingen aan het begin van de week voor de woensdagavond. Gelukkig zaten ze er weer eens flink naast, althans in ieder geval voor Noord-Brabant en Zeeland. We konden zonder enige neerslag richting onze geplande duikstek rijden. Afgelopen week hadden we al gezien dat de kentering goed stond voor een duik bij Sint Annaland.

En aangezien dat al weer een hele tijd geleden was (laatste duik daar was 15 maart 2012), leek het ons weer eens leuk om te doen. Het werd voor mij wat haasten om op tijd te kunnen vertrekken, maar uiteindelijk lukte het gelukkig wel. Ik had via Facebook al vernomen dat we niet de enigen zouden zijn en dat Peter en Merel er ook zouden zijn. Aangezien wij dezelfde vaste duikavond hebben, komen we elkaar zeer regelmatig tegen aan de waterkant, erg leuk!

Op de parkeerplaats aangekomen, kozen we het parkeerplekje onder de lantaarnpaal. Dat is wel erg fijn vergeleken met de meeste duikstekken in Zeeland, waar je in het pikkedonker staat te prullen om al je spullen te kunnen vinden. Peter en Merel waren al aanwezig, maar stonden toch een stukje verder van de lantaarnpaal. En er stond ook een camper die duidelijk van een paar duikers moest zijn.

We waren er uiteindelijk zodanig op tijd, dat we nog even de tijd hadden om wat te kletsen. Mijn buddy Frank ontdekte dat zijn enkellood op het punt stond om een keer los te schieten onder water. Dus met mijn meegenomen gereedschap en tie-raps hadden we dat samen zo opgelost.

Helaas ontdekte ik daarna dat ik mijn Santi droogpaksokken niet bij me had en dus moest ik het doen met mijn normale badstof sokken en een paar “geitewollen sokken”. Niet echt heel veel isolatie dus, maar het was niet anders, geen reden om niet te water te gaan.

Nadat we onszelf weer hadden opgetuigd, sjokten we naar het strandje en liepen we over het natte zand wat toch een beetje bevroren was. Het zou dus een echte winterse nachtduik gaan worden.
Het was deze avond laag water en dus liepen we naar links waar we te water gingen. We verwachtten toch redelijk wat stroming omdat het bijna springtij was.

Nadat we onder water gingen seinde Frank al vrijwel meteen dat hij weer omhoog wilde. Hij vertelde me dat hij het idee had dat er water via zijn nekseal naar binnen liep en vroeg me of ik even wilde kijken. Maar aangezien ik niets bijzonders aan zijn nekseal kon ontdekken, zijn we toch aan de duik begonnen, nadat we afspraken dat we bij welke twijfel dan ook de duik zouden afbreken.

Onder water bleek het zicht meteen vrij goed te zijn, dat is natuurlijk wel lekker als je duikcomputer slechts 4 graden Celsius aangeeft en je weet dat je duik wat korter zal gaan worden. Ik had voor deze duik een keer 3mm neopreen handschoen onder mijn droogpakhandschoenen gedaan bij wijze van test. Ik wilde eens kijken of dit wellicht meer isolatie zou geven ten opzichte van mijn fleece onderhandschoenen. Dus ook dit zou de duik wellicht wat kunnen gaan inkorten.

Er stond een lichte stroming richting het westen en we lieten ons langzaam mee glijden en ondertussen genoten we van het altijd mooie landschap van de duikstek Sint Annaland. De oesters staan hier mooi in formatie en netjes rechtop, met daartussen allerlei levensvormen zoals de zeeappels, krabben, wieren, enz.

Ik ging op zoek naar het kleinere spul en met een schuin oog zocht ik ook naar een nestje van een zeedonderpad. Met mijn 60mm macrolens wilde ik graag wat mooie kleine dingen vol in beeld fotograferen. Mijn oog viel eigenlijk al vrij snel op een nestje met rode eitjes, dus van de gewone zeedonderpad. Dit nestje zat echter zo diep verstopt tussen 3 oesters dat ik er heel lastig met mijn lens bij kon komen. Maar uiteindelijk lukte dat wel met een extra diopter voor mijn lenspoort. Het volgende probleem werd het richten van mijn flitsers, waar ik mijn eigen gemaakte snoots op had zitten. Gelukkig kreeg ik de eitjes er uiteindelijk goed op.

Na deze fotosessie was het eigenlijk al weer tijd om terug te keren en Frank gaf daarbij ook aan dat hij het koud kreeg. Ook ik begon hele koude handen te krijgen en mijn rechterpink was eigenlijk al totaal gevoelloos geworden. Dat zou nog leuk gaan worden aan de waterkant als mijn hand weer zou gaan opwarmen, want dan komt pas de echte pijn!!

Uiteindelijk viel mijn oog op de terugweg nog op een oester met daarop 2 hele kleine bruine plooislakken van ongeveer 1cm en een 3e exemplaar van ongeveer 1,5cm. Ook deze heb ik natuurlijk op de foto gezet. Een paar meter verder vond ik de enige vlokkige zeenaaktslak van deze duik en ook deze wilde wel even op de foto, met een mooi portret als gevolg.

We eindigden de duik weer precies waar we begonnen waren na zo’n 50 minuten en dat was voor vandaag dan ook genoeg, aangezien Frank en ik beiden niet in optimale uitrusting te water zijn gegaan. Dus we hoefden niet te klagen qua duiktijd.

Bij het uitkleden werden mijn handen zoals gewoonlijk vrij snel weer warm en ja hoor, daar was de pijn!! Oei oei, wat kan zo’n pink dan pijn doen zeg! Na nog wat na gekletst te hebben met Peter en Merel en nog een ander buddypaar, zijn we in de auto gaan zitten voor een bak koffie en een koek en zijn we weer richting Noord-Brabant gereden. Heerlijk gedoken, dus het was weer een geslaagde avond.

Buitentemperatuur 0 gr.C., half bewolkt, windstil.
Maximale diepte 6,5m, temp. 3gr.C., zicht 2-3m, duikduur 50min.