René Weterings – Jonge sepia’s in overvloed
| Locatie | Zoetersbout |
«Op een gegeven moment tel ik er vijf, zes, zeven…! Ok, dit begint een serieuze samenscholing te worden!» Een duikje op een doordeweekse avond bij Zoetersbout.
Onze vakantieplanning zorgt er ook dit jaar weer voor dat we in de zomerperiode maar weinig samen duiken. Maar deze week hebben Frank en ik weer een kans om samen een duik te plannen. We kiezen voor duikstek Zoetersbout, want daar zijn we al een hele tijd niet meer geweest en mijn herinnering vertelt me dat het juist in de late zomer erg leuk kan zijn.
Onderweg naar Zeeland praten we bij, we hebben elkaar ondertussen al weer zo’n vijf weken niet gesproken, dus de tijd vliegt. Voor we het weten zijn we bij het vulstation van Duikcentrum Waterworld, want er moet nog wel even lucht “getankt” worden. Bij het vulstation treffen we Janny en Bruno die net een duik bij de Zeelandbrug gemaakt hebben en melden dat het zicht daar niet echt geweldig was, maar dat ze wel een leuke duik gemaakt hebben. Janny een beetje kennende zal vast weer een paar mooie plaatjes gemaakt hebben, die te zijner tijd op Facebook of in het blad Duiken te zien zullen zijn. We kletsen wat tijdens het vullen en rijden daarna terug naar duikstek Zoetersbout.
Het is rustig, er staat maar één andere auto met daarbij drie duikers. Het is een prachtige rustige avond, wind staat er niet en de zon zakt sierlijk richting de horizon. Je kunt al wel merken dat de avonden flink korter worden, voor we het weten is het herfst! Maar eerst gaan we ons gereed maken voor een zomeravond duik. Mijn droogpak is voor reparatie bij Mr. Seal, dus vandaag moet ik noodgedwongen in mijn nat pak duiken. Daar ben ik niet echt een fan van, maar het is ook niet zo dat ik om die reden thuis blijf, daarvoor is het duiken veel te leuk. Ik wurm me dus in mijn dubbel zeven millimeter pak en daarna wandelen we richting de trap.
Het is ongeveer anderhalf uur na hoogwater en ook nog eens springtij, dus we verwachten rond de kop van de dijk wel wat stroming. We spreken af om wel die richting op te gaan, maar bij stroming terug te keren. We gaan voor lekker lui vandaag. We duiken onder en worden aangenaam verrast door goed zicht! We nemen onze tijd om het zanderige deel voor de trap te bekijken, want traditie getrouw zijn hier in de zomer veel pitvissen te vinden en de welbekende jonge sepia’s. De sepia’s zie ik niet meteen, maar pitvissen zitten er genoeg. Het is erg lang geleden dat ik van deze vissen een foto heb kunnen maken, dus ik doe mijn uiterste best. Maar helaas, ze zijn erg schichtig en draaien steeds met hun kop weg van de lens. Het lukt me vandaag niet en ik geef het na een paar pitvissen dan ook maar snel op.
We duiken verder rond de kop en zoek ondertussen naar slakjes, ondanks dat ik eigenlijk niet weet welke slakken er hier momenteel te vinden zouden moeten zijn. Maar waar ik ook kijk, geen slakjes te vinden. In een holletje zie ik nog net de schaartjes van een galathea kreeftje, een diertje wat hier ook een vaste bewoner is. Een enkele Noordzee krab verschuilt zich half onder het zand om later deze avond op jacht te kunnen gaan. Opeens zie ik wat lampen opdoemen en voor ik het weet is het goede zicht tot slechts een paar centimeter gereduceerd. Mijn tegenligger is blijkbaar nog niet echt bekend met de juiste vintechnieken en slaat met de vinnen flink wat zand omhoog. Ik sein Frank om wat dieper te gaan, zodat we hier uit komen.
De verwachte stroming blijft lang uit, maar dan begin ik vrij abrupt toch wat te voelen. Ik heb hier vandaag echt geen zin in en we zijn ook al weer bijna drie kwartier onderweg. Ik maak het sein “omkeren” en Frank bevestigt dit met een OK teken. We hadden immers voorafgaand aan deze duik allebei zin om aan het einde van de duik nog even op het zand te gaan zoeken naar de sepia’s. De hele lichte stroming brengt ons een stuk terug naar de instap en als de stroming weg valt, zwemmen we op ons gemak verder. Op een diepte van ongeveer negen meter zie ik een knoepert van een zeenaald en laat hem aan Frank zien.
De eerste sepia laat zich al snel zien als we het zanderige stuk benaderen. Deze laat zich goed benaderen en ik kan er wat foto’s van maken. Frank vindt ondertussen een ander exemplaar en kan dus zelf ook genieten van deze diertjes. Ze verstoppen zich achter oesterschelpen of in het zand, maar ik raak ze niet kwijt. Met mijn macrolens probeer ik wat leuke plaatjes te schieten en geniet van hun grappige gedrag. Op een gegeven moment tel ik er vijf, zes, zeven…! Ok, dit begint een serieuze samenscholing te worden! Erg leuk om te zien is ook dat ze van allerlei formaten zijn. Het zicht is hier erg goed en ik zie ze vanaf een afstand al verschijnen in mijn lamplicht. Op het moment dat we de duik willen beëindigen vind ik nog een zeer brutale sepia van een redelijk formaat. Ik geniet nog even van een van mijn favoriete dieren en dan is het tijd om naar boven te gaan. We komen ietsje naast de trap boven water en kunnen er nog redelijk gemakkelijk uit komen.
De parkeerplaats is ondertussen helemaal leeg en het is al weer volledig donker. De LED strip aan de achterklep van mijn auto gaat vanaf nu dus weer erg nuttig zijn in de avonden! Ik trek mijn nat pak uit en word weer even herinnerd aan het feit dat het dan al snel frisjes aan voelt. Komend weekend kan ik weer lekker met mijn droogpak duiken! Toch heb ik vanavond heerlijk genoten en Frank en ik waren het er over eens dat vooral de sepia’s de duik hebben gemaakt.
Maximale diepte 10.5 m, watertemperatuur 17 gr.C., zicht 3-4m, duikduur 80 minuten.
