René Weterings – Goed voorbereid de winter in!
| Locatie | Zoetersbout |
René is blij, want nu de winter echt begint kan hij zijn droogpak aan een test onderwerpen. Is zijn pak klaar voor een nieuwe winter duiken in Zeeland?
Daar is de winter dan! De hele dag is het al grijs, er staat een gure wind en het is rond het vriespunt. Toch heb ik weer veel zin in de duik vanavond, want mijn droogpak is terug! Tijd om de boel aan een echte praktijktest te onderwerpen in Zeeland.
Pas in de auto besluiten we dat we naar Zoetersbout gaan. De Oosterschelde heeft meestal de voorkeur, maar aangezien het laag water is blijft de keuze zeer beperkt als je buiten de kenteringen om moet duiken. Ik stuur nog even een sms’je naar Martin, want die had op Facebook aangekondigd om misschien bij ons aan te sluiten. Hij antwoordt echter dat hij bij de Zeelandbrug gaat kijken. Vanavond zullen Goof en ik dus naar alle waarschijnlijkheid de enigen zijn aan de waterkant bij Zoetersbout.
De thermometer van de auto geeft een buitentemperatuur van anderhalve graad Celsius onder nul aan, gedurende de hele rit naar Zeeland. Het maakt dus niet uit waar je bent, het is overal koud met deze straffe Noordoosten wind. Ik parkeer de auto met zijn neus in de wind, zodat we nog enige beschutting hebben bij het opbouwen van onze spullen. Zodra je jezelf buiten deze beschermende zone begeeft, word je overvallen door een snijdend koude wind. Je kunt je bijna afvragen wat je in hemelsnaam gaat doen in deze omstandigheden…
Maar wij laten ons hier niet door hinderen en ik ben gewoon erg benieuwd hoe mijn nieuwe kunststof droogpak rits zijn werk gaat doen en hoe mijn nieuwe ringsysteem voor droge handschoenen gaat bevallen. Droge handschoenen bevielen mij de afgelopen twee winters al heel erg goed, dus nu heb ik gekozen voor het Si-tech systeem waarbij ik de ringen direct op de mouwen van mijn pak heb laten plakken. Zo behoud ik de keuze om in de zomer gewoon dunne natte handschoenen te gebruiken en in de winter lekkere droge handschoenen.
Onze voorbereidingen op de kou zijn goed, we gaan zonder koude handen richting de waterkant. Als ik de eerste stappen in het water zet, voel ik zelfs dat ik het warm heb in mijn pak. Die extra trui onder mijn 400 grams onderpak is toch wel lekker. Ook het nieuwe thermo-ondergoed doet zijn werk. Ik ben er klaar voor! Gelijktijdig duiken we onder en gaan we richting de kop van de dijk.
Het zicht is bij de instap niet zo best, het is erg melkachtig en ik kan Goof alleen nog zien door zijn duiklamp. Ik maak mijn camera set klaar om te gaan fotograferen en zoek naar geschikte onderwerpen. Het is bij Zoetersbout altijd maar de vraag wat je gaat vinden. De ene keer is het erg vol leven en de andere keer zie je gewoon wat minder moois. Mijn oog valt weer op de heremietkreeftjes, die hier volop aanwezig zijn. Er wandelen wat grote exemplaren rond, maar ook hele kleine. Door het aanwezige stof wacht ik echter nog even met fotograferen.
Het water is rustig, er staat slechts een klein beetje stroming, dus dat is wel lekker duiken nu. Mijn duikcomputer geeft een watertemperatuur van acht graden Celsius, dus ook dat valt wel mee. Het is hier onder de waterspiegel dus dik negen graden Celsius warmer dan er boven. Mijn droogpak doet goed zijn werk en mijn droge handschoenen ook. Het voelt weer vertrouwd aan, dit bevalt me weer prima. Het is even wennen met het bedienen van de knoppen van mijn onderwaterhuis, maar ook dat went weer wel gedurende de winter.
In het water zweven wat ribkwalletjes, echt veel beweging laten ze niet zien. Koornaarvissen laten zich ook goed zien en komen brutaal steeds dichterbij. Maar het lukt me maar niet om deze aardige vissen op de foto te krijgen, hier moet ik echt nog eens iets op verzinnen. Wat ik ook doe, het wil niet lukken. Ik ben ofwel te laat of het scherpstelpunt valt verkeerd. Ik geef het op en zoek naar andere onderwerpen. Een grote zeedonderpad dan? Hij of zij ligt er mooi bij, helaas wordt ik door de lichte stroming achtervolgd door een stofwolkje die ik zelf net heb veroorzaakt. Oppassen René, dat kan je beter, let op je trim!
Ik draai om en ga weer richting de trap terug, in die hoek vind ik het altijd lekker scharrelen en rond de acht tot negen meter diepte is daar nog een mooi stuk oester begroeiing. Ik vind daar nog wat heremietkreeftjes die als duo over de bodem rollen. Het grotere exemplaar houdt met één poot het vele malen kleinere heremietkreeftje vast. Is dit een voorbode van een paring? Kijk ik hier naar een potentieel paringsritueel? Helaas weet ik te weinig af van deze diersoort, maar het is een grappig schouwspel. Met de 45mm macrolens is dit onder deze melkachtige omstandigheden echter niet vast te leggen. Toch jammer.
Op een restant van een sepiatentje vind ik een mooie hooiwagenkrab en besluit dit dier als onderwerp te nemen en nog eens wat met de snoots te experimenteren. Het lukt aardig, op het display ziet het er althans best goed uit. Ik merk ondertussen dat ik moeite heb met trimmen, ik heb duidelijk nog steeds te weinig lood bij me. Tijd om het water te verlaten dus, ik lig ook al weer een dik uur in het water, dus het is mooi geweest.
Goof volgt snel en bij de auto kleden we ons snel om, zodat we weer tegen nog altijd aanwezige gure wind beschermd zijn. Een hele spannende duik was het niet, maar we hebben zeker geen spijt dat we gewoon gegaan zijn. Na het vullen van de duikflessen warmen we ons nog even op met een bakkie koffie en rijden we voldaan weer naar huis. Laat die winter maar komen, wij zijn er klaar voor!
Duik 573 (Zoetersbout, woensdag 3 december 2014, 19.30u)
Max. diepte 8,8 m, temp. 8gr.C., zicht 2-3m, duikduur 64min.
