René Weterings – Gezelligheid richting de duikstek…

Buddy Frank is weer terug van een lang weekend Spanje, dus we gaan weer voor onze wekelijkse woensdagavond duik. De hoogwater kentering stond goed genoeg om bij de Zeelandbrug te duiken en dus planden we hier een duik. Ondanks de berichten dat het zicht er niet heel goed zou zijn.

Via Facebook kreeg ik van Goof de vraag of hij “voor de gezelligheid” mee mocht, aangezien zijn buddy met een lek droogpak zat. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, natuurlijk is dat mogelijk! Maar wel onder bepaalde voorwaarden, want ik houd niet van trio duiken. Maar het toeval wilde dat ook Gijs had vernomen dat er bij de Zeelandbrug gedoken ging worden, dus Goof en Gijs (het lijkt wel een stripduo) konden mooi een buddypaar vormen.

Zo gezegd, zo gedaan en om 18.15u was Goof bij mij thuis en hebben we zijn spullen in mijn auto geladen. Daarna zijn we Frank gaan ophalen en na hun kennismaking moesten we even creatief zijn met het inladen van 3 volledige duiksets en 2 camerasets. Maar gelukkig is de Skoda Octavia Combi groot genoeg! Vol goede moed reden we richting het Westen, de ondergaande zon tegemoet.

In de auto ontstond al snel een gezellig gesprek met gemeenschappelijk interesses als onderwerpen, in dit geval hardlopen en duiken. Dus de reis vloog voorbij en in no-time stonden we op de parkeerplaats van bij de Zeelandbrug. Gijs stond ons al op te wachten en meteen zijn we over de dijk gaan kijken voor een inschatting van de situatie. Eigenlijk doe je dit voor de vorm want, buiten het feit dat je kunt zien hoe de golfslag is, kun je nooit weten hoe het zicht onder water is. Zeker met hoog water lijkt het altijd best goed te zijn, maar dat is vaak schijn.

Toch waren we allemaal enthousiast genoeg om het zelf te gaan ondervinden, de duik nu al afzeggen is geen optie. We zijn er nu toch! De kentering stond volgens het tabellenboekje om 21.05u, dus we zouden er eigenlijk iets te vroeg in liggen. Maar eigenlijk kijken we daar niet echt meer naar, zeker niet omdat het weer bijna doodtij is. Toen we de duik echter begonnen, stond er best nog een redelijke stroming. Frank en ik hadden ons weer voorgenomen om vanaf de nieuwe trap naar rechts te gaan en maar te zien wat we op de stenen zouden kunnen vinden. Hierbij ondervonden we dus best wat tegenwerking van de stroming, maar het was wel te doen.

We speurden in het redelijk slechte zicht (1-1,5m) naar leven op en rond de stenen. Het duurde vrij lang voor ik überhaupt iets van leven kon ontdekken en zag eigenlijk alleen maar een hoop roodwier. Ok, op een gegeven moment vond ik wel wat plukjes dodemansduim, een verdwaalde zeedonderpad, een kleurige grondel en de nodige zeesterren. Maar “de vele slakjes” waarover ik op Facebook had gelezen, kon ik niet vinden in ieder geval. Na een half uur gaf ik aan Frank aan dat we maar om moesten keren en ik kreeg meteen bevestiging.

We doken niet dieper dan 8m en wellicht heeft het daar aan gelegen? Uiteindelijk vond ik op een plukje begroeiing dan nog 1 Zilverblauwe knotsslak van ongeveer 5-8mm, maar dat was het dan ook. Wel viel het me op dat op en rond de stenen redelijk wat brokkelsterren te vinden waren, waarvan ik dan ook probeerde een foto te maken, toen ik een exemplaar vond met een mooie blauw lichaam.

Ondanks het matige zicht, de temperatuur van slechts 3 graden en het weinige leven tijdens deze duik, kwamen we toch pas na 55minuten weer boven.

Op de parkeerplaats praatten we nog even na met Gijs en daarna zijn we weer richting huis vertrokken. Deze duik krijgt geen notering in mijn persoonlijke top 100….

Duik 425, Zeelandbrug, 3-4-2013, 20.15u
Maximale diepte 8m, temp. 3 gr.C., zicht 1-2m, duikduur 55min.