René Weterings – Een voorzichtige poging voor de pijlinktvissen

Het was deze week wat passen en meten, maar de woensdagavond duik kon doorgaan. Dit keer met Gijs, want Frank had een verkoudheid opgelopen. We besloten om de Bergsche Diepsluis te bezoeken aangezien de kentering niet lekker stond en we toch enigszins kans wilden hebben op eventueel een (pijl)inktvis.

Rond 19.30u troffen wij elkaar op de parkeerplaats, het was er “gezellig” druk zeg maar. Bleh…ik moet mezelf hier weer even geestelijk op voorbereiden, want ik ben allergisch voor drukte bij duikstekken. Helaas is de woensdagavond een geliefde clubavond en stond de parkeerplaats dus vrij vol. Nou ja, het is niet anders, hoort bij de tijd van het jaar zullen we maar zeggen.

Een deel van de aanwezigen lag al in het water en de rest moest waarschijnlijk hun “briefing” nog krijgen.

Wij gingen zoals gebruikelijk onze eigen gang en kleedden ons om, waarna we rustig richting het water liepen. Het was een mooie avond, zonder veel wind en het was droog met een klein zonnetje op de achtergrond. Prima achtergrond om een stukje te wandelen, dus we besloten de grote drukte zo veel mogelijk te ontwijken en bij de mosselcultuur in te stappen en dan terug naar de trap te duiken.

Slechts 1 ander buddypaar deed hetzelfde, de rest nam de “luie” keuze en dus gewoon de trap. Maar we stapten slechts een half uur na hoogwater in, dus dan kun je heel gemakkelijk op elke locatie te water. Eenmaal in het water zagen we dat het zicht hier wel redelijk was, maar de algenbloei was vrij duidelijk aanwezig. Ook zagen we net onder het oppervlak opvallend veel zeedruifjes. Op een diepte van zo’n 2-3m seinde ik Gijs dat hij even “model moest hangen”, zodat ik even wat kon oefenen. Het is een vast onderwerp bij het ONK, dus hier moest ik natuurlijk even gebruik van maken. Na deze sessie zetten we koers richting dieper water om te proberen de sepiatentjes te vinden.

Het zicht was zo rond de 8-9m wel redelijk, maar de algenbloei was ook in dit gedeelte van de Oosterschelde overduidelijk aanwezig. Heel goed waren de blaasjes en slierten te zien, die door de algen worden veroorzaakt. Het zicht is daardoor heel begrijpelijk niet echt goed, maar het was wel te doen. Helaas werd dit plaatselijk een stuk verslechterd door passerende duikers die vrolijk vinnend een spoor van stofwolken trokken. Grrrr….wat baal ik daar toch altijd van en de haat-liefde voor deze duikstek is weer aangewakkerd. We vonden wat oude sepiatentjes en ook daar heeft Gijs heel gedwee nog even voor model gespeeld, maar ik kreeg Gijs helaas maar moeilijk uitgelegd dat hij niet naar de camera moest kijken. Toch zijn een paar foto’s nog redelijk gelukt, maar echt geweldig zijn ze niet met zoveel algenbloei zichtbaar.

We doken verder en vonden eigenlijk niet echt veel sepiatentjes, wellicht omdat we af en toe slechts op 7-8m zaten en ze misschien toch net tegen de 10m diepte staan bij hoogwater. Ik bedacht me nog dat ik volgend jaar toch ook maar eens wat inspanningen ga verrichten om er wat zelf te zetten. Zoveel zand en dan zo weinig sepiatentjes, eigenlijk kan dat niet toch? Mijn goede voornemen voor 2014 is dus bekend!

Tijdens de duik vonden we opvallend veel kleine zeenaaldjes en deze varieerden ook in kleur. De meesten hadden de gebruikelijke grijs/wit/zwarte kleuren, maar we vonden ook een paar volledig groene exemplaren. De eerste oorkwallen van het jaar lieten zich ook zien en in zo’n oorkwal heb ik eens goed gekeken en zag daar zo’n klein diertje in de mantel. De naam ben ik even kwijt, daar moet ik Google nog eens op naslaan.

We doken heerlijk relaxt door rond de 9m diepte en langzaam maar zeker bereikten we de instap en ik dacht nog even dat we het platform zouden zien. Maar aangezien mijn luchtvoorraad ook steeds verder slonk werd het tijd om terug naar ondieper water te gaan. In de buurt van de instap vond ik een hele mooie grote zeenaald, die heel parmantig zijn kop omhoog stak en mooi bleef liggen. Helaas doe je dan weinig met een groothoeklens, dus een foto maken lukte niet.

Uiteindelijk lagen we op zo’n 3m diepte en heeft Gijs zijn lucht laten ontsnappen om zich nog eens goed uit te loden en ik keek nog wat in het rond. De alikruiken en krabben laten zich goed zien in het ondiepe stuk. Dat is absoluut een meerwaarde van deze duikstek, in de hoogwater zone is het altijd beter zicht en er is genoeg leuks te zien!

Geen inktvissen tot nu toe, dus we doen binnenkort gewoon weer een poging. Maar dan moeten we nog maar eens kijken op welke duikstek of welk tijdstip!

Duik 436, Bergsche Diepsluis, 15-5-2013, 20.00u
Maximale diepte 10m, temp. 12gr.C., zicht 0,5-2m, duikduur 80min.