René Weterings – De eerste snotolf in 2013!

Eigenlijk had ik me er niet meer op ingesteld, een duik op de zondagavond. Buddy Gijs moest het helaas nog steeds af laten weten door een aanhoudende verkoudheid en echt moeite voor een andere buddy had ik nog niet gedaan. Toch was redelijk spontaan een duik gepland op een van de mooiste duikstekken in Zeeland, Sint Annaland.

’s Ochtends had ik mijn spullen nog gespoeld van de duik van woensdag. Ja ik weet het, niet echt goed voor de spullen, maar ik had het steeds maar uitgesteld en uiteindelijk had ik zin en tijd om het te doen. Het weer zat ook niet echt mee, want wederom viel er sneeuw en dus zag ik het duiken niet meer gebeuren. Toch een beetje balen, want de laagwater kentering viel vanavond erg goed en ik heb toch ook wel de drang om de eerste keer in 2013 een snotolf te zien en te fotograferen.

Tijdens afstruinen van Facebook zag ik ineens een foto van Bas voorbij komen en reageerde erop en vrijwel meteen kreeg ik reactie, waaruit ik kon opmaken dat ik een buddy voor de avond had gevonden. Mooi! Snel mijn spullen weer bij elkaar gezocht en er voor gezorgd dat mijn cap weer droog zou zijn in de avond. Na het avondeten heb ik mijn spullen gepakt en ben naar Breda gereden om Bas op te halen.

Hij had de snotolf bij Sint Annaland al gezien vorige week, dus ik had een goede gids bij me. Ook had ik zijn muts nog in de auto liggen van de vorige mislukte duikpoging bij de Bergse Diepsluis, dus alle reden om met hem de duik daar te maken. Onderweg hebben we bij gekletst en nog eens hartelijk gelachen om die mislukte duik. Waar we niet echt om konden lachen was de natte sneeuw die toch vrij hard naar beneden kwam . We hadden beiden niet echt zin in een nat onderpak, dus we duimden maar dat het bij Sint Annaland een stuk minder was.

Zoals verwacht, was de parkeerplaats leeg. Ik parkeerde de auto dan ook heerlijk onder de lantaarnpaal, toen wij even werden opgeschrikt door een vreemd uitziend persoon die heel duidelijk onder invloed van alcohol of drugs was. Ik had echt even de twijfel of we hier de auto dan wel onbeheerd moesten achterlaten, maar na een tijdje verdween dit obscuur persoon toch in de verte. Op ons gemak liepen we even naar de duikstek om te gaan horen of er golfslag stond. Dit was niet het geval, dus onze hoop op een beetje zicht was weer gegroeid.

Met onze duikspullen aan, trokken we ten strijde richting het strandje. Het is ook hier toch echt pikkedonker en de wind die er stond voelde guur aan. Het water was serieus laag en we moesten bij het instappen dan ook even oppassen, dat we niet ineens over het randje te diep in het water zouden zakken. Toen we onze spullen gereed hadden, begonnen we onze tocht richting het westen, waar ergens rond de 4-5m diepte een snotolf met een nestje te vinden zou moeten zijn.

Er stond nog een lichte stroming, waarvan we nu mooi gebruik konden maken. Het kostte geen moeite om de goede richting in de drijven. We zakten af naar zo’n 6m diepte en speurden de oesterbanken helemaal af. Aangezien ik wist dat de snotolf niet dieper dan 5m zit, had ik wel het gevoel dat we niet te lang op 6m moesten blijven, want dan zouden we hem gaan missen. Ik merkte aan Bas, dat hij ook even moeite had om zich naar de snotolf te oriënteren.

Het zicht was echt heel goed en dan komt deze duikstek toch echt heel erg goed tot zijn recht met de vele sponzen, rechtopstaande oesters en andere begroeiing. Zeeappels, krabben en een dikke kreeft lieten zich goed bekijken. Ook vond ik nog een mooi eipakket van de Wulk, waarvan ik goed een leuke groothoekfoto van kon maken, zodat je ook goed de omgeving kon zien. Een eindje verderop kroop een Wulk, die wellicht de eigenaar van die eitjes was.

Na een klein half uurtje viel mijn lamplicht en dus ook mijn oog op een grote rode vlek….ofwel, ik vond de snotolf. Ik seinde Bas dat hij moest komen en meteen maakte ik de eerste foto’s. Wat een mooi exemplaar is dit zeg en wat een mooi nest met diverse blaasgaten erin. Helaas lag meneer snotolf mijn zijn kop van ons af en tegen een andere oester, dus echt ideaal voor fotografie was het niet. Hij maakte ook geen aanstalten om te gaan keren. Om beurten maakten Bas en ik foto’s van de snotolf en van elkaar. Ik merkte dat Bas tijdens mijn fotograferen boven me ging hangen en van mij een foto maakte. Dat is ook wel eens leuk, want ik heb eigenlijk nooit buddy’s met een camera.
We hebben zo’n 15min van de snotolf genoten en dat is eigenlijk ook wel weer genoeg. Het is nu eenmaal een bewegingsloze vis en door zijn positie niet echt aantrekkelijk voor meer foto’s. Bas seinde dat we weer terug richting het strandje gingen en ik antwoordde bevestigend. Aangezien de watertemperatuur slechts 1 graad Celsius was, vond ik toch al wel dat we het weer goed uithielden.

Bij het strandje vond Bas een zwemmende pier die hij mooi belichtte met zijn lamp en er ook een paar foto’s van maakte. Ik probeerde dat ook, maar de instellingen waren niet echt ideaal en omdat ik het toch vrij fris kreeg had ik ook weinig zin meer om er moeite voor te doen. Mijn duikcomputer gaf zo’n 50min duiktijd aan toen Bas aangaf dat we er maar weer uit moesten gaan. Ik vond het wel prima en een paar minuten later kwamen we voldaan boven. Het was een hele mooie duik met goed zicht en we hadden het doel van vanavond ook bereikt!

Dat was de eerste snotolf van 2013, op naar de volgende!
Maximale diepte 6,5m, temp. 1gr.C., zicht 3+m, duikduur 56min.