René Weterings – Als vanouds!

Het was lang geleden dat René met een andere ‘vaste’ buddy had gedoken. Maar het was er weer de tijd voor. Duik 379.

Datum: 5 augustus 2012
Duiklocatie: Zoetersbout

Na de afgelopen duik, waar ik mijn 100ste duik met buddy Frank vierde, was het weer tijd om een duik te maken met mijn buddy waar het duiken in Zeeland mee begonnen is. Buddy Gido had namelijk sinds september 2011 niet meer gedoken en dus wilde ook hij weer het zoute water van NL in!

Ik haalde Gido thuis op en vol goede moed reden we richting Zeeland. Met Gido had ik er inmiddels ook al 143 duiken op zitten, dus het voelde weer als vanouds. Toch is bijna een jaar niet samen duiken best wel lang en inmiddels heb ik ook met andere buddy’s mijn routine gevonden. Het was dus leuk om weer eens met hem te gaan duiken.Onze passie voor het onderwaterleven in Zeeland, maar vooral de Oosterschelde, is gezamenlijk gegroeid en veel dingen hebben we samen voor het eerst gezien en af en toe zaten er ook echt hele fantastische duiken tussen die ik nooit meer zal vergeten.

De kentering konden we op deze avond niet halen, dus kozen we voor een oude vertrouwde stek, de Zoetersbout. Dat was weer even geleden en in principe altijd prima voor een lekker duikje langs de dijkwand. Op de parkeerplaats aangekomen, was het heel erg rustig. Er stonden slechts 2 auto’s en 1 camper, waarvan later bleek dat slechts 1 auto van duikers was. De andere auto’s waren van vissers die vanaf de kant een poging deden om zeebaars te vangen. Even maakten we met een van die vissers een praatje, hij moest even zijn ei kwijt dat hij niets kon vangen.

Als vanouds gingen we eerst kijken op de dijk, om even de sfeer te proeven. Wind stond er niets, dus we troffen een spiegelgladde Oosterschelde aan. Meteen zagen we al iets bijzonders…. namelijk 2 vinnen die eventjes boven water kwamen. Dat kan maar 1 dier zijn en dat is de bruinvis!! Ik heb ooit al eens eerder hier bij Zoetersbout bruinvissen gezien, dus dat was op zich geen verrassing. Toch geeft het altijd een mooi gevoel, dat deze intelligente en mooie zoogdieren in onze wateren leven en zelfs een beetje in de buurt van duikers komen. Het buddypaar dat voor ons te water ging, lag er namelijk net in en de hemelsbrede afstand tussen hen en de bruinvissen zal nooit meer dan 30m geweest zijn.

Het water leek redelijk helder, dus vol goede moed gingen we onze spullen aantrekken. Gido vergat daarbij dat ik net even wat meer tijd nodig heb met mijn droogpak en dus stond hij al vrij snel volledig in zijn natpak te wachten. Ik had mijn seals thuis nog niet getalkt en moest al mijn onderkleding nog aantrekken. Maar goed, na een paar minuutjes was ik ook “good to go”.
Het instappen in de buurt van de hoogwater kentering is hier heerlijk, dan is de instap echt perfect (in tegenstelling tot de situatie bij laagwater). Ik maakte snel nog even een foto van de Oosterschelde met op de achtergrond een vissersboot en Gido op de trap. Dit moet ik vaker doen, want die sfeer vastleggen is zeker zo leuk als de dingen die we onder water tegenkomen. Boven water is mijn set echter zo zwaar dat het fotograferen verre van handig is.Voordat ik zo ver was om te gaan duiken, ontdekte Gido al dat het zicht niet bepaald goed was….ofwel, gewoon slecht! Hmm, dat is erg jammer om als eerste duik na bijna een jaar mee te beginnen. Maar goed, duiken afbreken vanwege het zicht hebben we nog nooit gedaan, dus ook nu niet. We spraken af dat we naar het oosten zouden duiken om van de wand te kunnen genieten. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Vrij snel nadat we onder waren, zag ik een visje dat ik al een tijdje niet gezien had. Je herkent zo’n diertje toch meteen, gek genoeg. Het was namelijk een pitvisje van enkele centimeters lang. Leuke eerste vondst dus en een goed begin. Het zicht was inderdaad slecht en veel meer dan 1 meter ver konden we zeker niet kijken. Toch was het genoeg om met de duiklamp de wand te kunnen beschijnen en te speuren naar bijzonderheden. Foto’s maken zou een drama gaan worden, dat had ik al vrij snel door. Toch wilde ik ook dit keer weer een poging doen om te fotograferen met mijn zelfgemaakte snoot.
Al snel vonden we vele eistrengen van de bruine plooislakken en met wat speurwerk vind je de slakjes dan ook, ondanks hun goede schutkleur. Tussen de stenen vonden we ook veel botervisjes, krabben, kreeften en het gebruikelijke spul. In een holletje kon ik nog net de kop van een paling zien, maar tegen de tijd dat Gido weer bij me was kon ik hem niet meer vinden helaas.Op de kop begon de afgaande stroming flink sterk te worden en aangezien ik op kop zwom besloot ik hier maar even de gang er in te zetten, zodat we zo spoedig mogelijk weer een beetje in de luwte van de kom kwamen. Dit kostte de nodige inspanning en dan merk je weer dat een cameraset niet echt meewerkt. Ik gokte er maar op dat Gido mij zou volgen, want daar ken ik hem als buddy nu wel goed genoeg voor. Door het slechts zicht had hij wel de grootste moeite mij in de gaten te houden. Eenmaal uit de sterke stroming werd het zicht gelukkig ietsje beter en konden we weer even een stuk relaxter duiken. Het duurde eventjes voor ik Gido zag, maar zoals verwacht kwam hij netjes op dezelfde diepte als ik achter mij aan.

Na zo’n 40 minuten seinde Gido of we weer terug gingen, wat ik prima vond. We lieten onszelf met de stroming weer terug voeren en als je jezelf er echt helemaal aan overgeeft, kun je hier serieus hard rond de kop driften. Toch valt de stroming na de kop weer bijna helemaal weg en mag je weer zelf aan de slag. Het is altijd maar van vrij korte duur.Tussen de stenen vonden we nog wat galathea-kreeftjes, zeeappels en anemoontjes. Na een dik uur hadden we het wel gezien en besloten we de duik te stoppen. Eenmaal boven waren we het wel eens, dit zou geen duik zijn die in onze top 10 zou komen en wellicht zelfs niet eens in de top 100. Maar, het begin was voor Gido weer gemaakt en toch hebben we een prima duikje gemaakt.

Na de duik hebben we onszelf weer omgekleed en hebben we nog even genoten van een lekker bakkie koffie, met op de achtergrond enkele het geluid van de krekels en verder helemaal niets. Kijkend naar een knalrode horizon genoten we van een heerlijke beëindiging van het weekend!

Maximale diepte 9,7m, temp. 19gr.C., zicht 1-1,5m, duikduur 65min.