René Weterings – Afronding van een opdracht…

Er moet gedoken worden vanavond. Niet dat dit voor Duikreporter René een straf is! Gelukkig gaat de camera gewoon mee.

Twee weken geleden lag ik op een veel te drukke zondagmiddag in het water om mee te werken aan een digitale uitgave van de Onderwatersport met als thema “digitale onderwaterfotografie”. Dat ging prima, ondanks die drukte, maar toch moesten een paar zaken even opnieuw gedaan worden. Voor vanavond sprak ik dus weer met Rob Aarsen af om te gaan duiken voor de herkansing, wederom bij Dreischor Reefballs.

Rob is al sinds de middag in Zeeland en via Facebook zie ik een Tweet van hem langskomen met de melding dat het rustig op de bewuste duikstek is. Vanuit mijn kantoor kijk ik op een prachtige blauwe hemel met wat wolken en de zin om te gaan duiken wordt met het uur groter. Ik was vandaag lekker vroeg begonnen, ik kan straks ook lekker vroeg naar huis. Mijn duikspullen liggen al te wachten, dat is een kwestie van snel even inladen en naar Zeeland knallen. Na werktijd moet er ook nog even gegeten worden en heerlijk op tijd vertrek ik richting Dreischor.

Het is druk op de weg en bij knooppunt Hellegatsplein rijd ik zowaar een file in. Dat had ik dan weer niet verwacht van te voren, maar gelukkig rijdt het wel al is het maar langzaam tot aan de stoplichten bij Ooltgensplaat. Tijdens het wachten meld ik me bij Rob per sms en hij antwoordt dat hij met twee andere duikvrienden nog op een terrasje zitten in Bruinisse, ik besluit nog even aan te sluiten om wat mee te drinken. Het is warm, nog zo’n 24 graden Celsius in de schaduw, dus het belooft een prachtige zomeravond te worden. Wolken zijn er ook nauwelijks en daarom blijven we niet te lang op het terras wachten, maar vertrekken richting Dreischor.

Aangekomen op de parkeerplaats, blijkt het nog steeds erg rustig te zijn, er staat slechts één andere auto en ik herken meteen Harro en Mike die gezellig een duikje gaan maken. We kletsen even wat, maar ondertussen tuig ik mijn spullen op, want ik moet eerst nog even een camerasetje ombouwen voor de film- en fotosessie die te wachten staat. Eigenlijk heeft Rob niet veel film- en fotomateriaal nodig, maar het moet toch nog even gemaakt worden. Het is leuk om met zulke dingen mee te mogen werken, dus ik doe het met alle liefde en plezier!

We hebben vandaag wat hulp in de vorm van Peter en René die gelukkig wat spullen mee richting de steiger kunnen dragen. Dan hoeven we tussendoor niet op en neer naar de auto om materiaal te wisselen. Ik trek mijn vinnen aan en plons het water in, heerlijk dat gevoel van verfrissing, want ik had het al weer aardig heet in mijn droogpak. Ik neem mezelf al een hele tijd voor om eens een dun onderpak te kopen voor de zomers, maar het komt er maar nooit van.

Onder water blijkt het zicht niet al te best. Rob had me al gewaarschuwd, maar toch valt het me erg tegen als ik rond kijk. Wat is dat toch de laatste tijd, het lijkt wel of ik een soort van vloek op mijn schouders heb rusten. Heb ik iemand of iets verkeerd gedaan soms? Afijn, het is zo en ik kan er niet meer van maken. Gelukkig heb ik mijn 8mm fisheye gemonteerd, dus dan kan ik dicht bij mijn onderwerp kruipen voor een mooi plaatje.

Rob dirigeert me naar een goed plekje en begint te filmen. Ik heb nu nog de van Onderwaterhuis.nl geleende compactset bij me, maar al snel geeft Rob het teken dat hij alles heeft en kan ik mijn eigen set gaan pakken. René is vanavond soort van kantwacht en kan prima helpen bij het ombouwen van de set. Al snel lig ik terug in het water met mijn eigen set en ruilen Rob en ik eventjes. Ook van Rob zijn set moeten nog wat foto’s gemaakt worden en dus ga ik wederom gezellig “modelhangen”. Oh oh, wat is dat saai zeg, ik heb echt medelijden met mijn modellen…soms dan he!

Ook nu weer is Rob snel klaar en ruilen we weer terug naar onze eigen sets. De zon zakt ondertussen al mooi weg en begint prachtige zonnestralen te tonen net onder het oppervlak. Ik positioneer me bij een paal en doe mijn best om die zonnestralen in een mooi plaatje vast te leggen. Het aanwezige stof stoort daarbij wel een beetje maar uiteindelijk lukt het wel aardig denk ik.

Naast me zie ik Harro en Mike weer terug komen van hun duik. Snel vraag ik Mike of hij nog even een paar minuutjes model wil zijn voor me. Gelukkig stemt hij in en ik dirigeer hem op de juiste plaats. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om zomaar even model te zijn en de meeste foto’s die ik maak lijken nog nergens op. Ik probeer duidelijk te maken dat hij anders moet gaan hangen en gelukkig lukt dat aardig, daarbij help ik een beetje, want gek genoeg is er toch een beetje stroming zo aan het oppervlak. Na een paar minuutjes is het goed geweest en bedank ik Mike voor zijn bewezen dienst.

Nog eventjes laat ik mij afzakken naar de voet van de voorste steigerpaal en maak daar wat foto’s met diverse flitserposities en sluitertijden. Uiteindelijk heb ik een hele lange sluitertijd nodig om een groene achtergrond te krijgen en focus me helemaal om dat voor elkaar te krijgen. Ik kom uiteindelijk op een sluitertijd van één seconde uit en de foto is nog scherp ook! Gaaf, als dingen ineens naar je zin gaan.

Wat is onderwaterfotografie toch mooi!

Terug boven water komt Rob al weer aangelopen, die is er al een tijdje uit en ik ben weer eens compleet de tijd vergeten. We praten nog wat na en zijn tevreden over het materiaal wat we hebben gemaakt. Aan Rob nu de schone taak om er een mooi geheel van te maken. Maar dat komt vast helemaal goed.

Met een oranje zon aan de horizon eindigt deze mooie duikavond en rijd ik tevreden naar huis…

Max. diepte 8m, temp. 21gr.C., zicht 2-4m, duikduur 90min.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA