Dirk van den Bergh – Op zoek naar de dieseltreinworm
Voor deze duik bij Dreischor was Dirk van den Bergh even niet alleen duikreporter, maar ook Superman. Er moest namelijk eerst een kalfje gered worden!
Datum: 05-05-2017
Duiklocatie: Dreischor-Gemaal
Petra Zondervan wil deze keer met mij gaan duiken in de Grevelingen. Het verwondert mij een beetje, want zij duikt daar niet zo graag. Er is echter een reden: vorig weekend heeft ze daar ook gedoken en zag ze de gestippelde dieseltreinworm en de Noordelijke knuppelslak. Ze had toen echter niet de gelegenheid om ze goed te observeren omdat ze met haar buddy in het kader van een biologieweekend een opdracht moest uitvoeren.
We spreken af om 11.30 uur en komen gelijktijdig aan. Op de dijk zien we een stierkalfje dat in problemen zit: de deugniet is onder de prikkeldraad gekropen en zit vast met zijn poot. Ik wil hem gaan verlossen, maar hij gaat wild te keer. Hierdoor geraakt hij echter los en nu staat hij daar … op de duiktrap … We proberen hem nog naar het hek te lokken, maar hij is te bang. “Kom, we gaan duiken!” zegt Petra. Ik zie echter dat er een auto voor de boerderij staat en we gaan eerst nog de boer verwittigen. Onze goede daad van vandaag is gesteld!
Bij Dreischor Gemaal is het altijd even spannend om aan het touw in het water te gaan. Petra heeft me gebriefd waar we de gestippelde dieseltreinworm kunnen vinden: in de nabijheid van zijn eitjes en die zien er uit als glazige groene erwtjes. Petra vindt ze vrijwel onmiddellijk. Er zitten er veel. Weeral een nieuwe waarneming voor mij. Thuis ga ik opzoeken hoe hij aan die rare naamt komt. Het is zijn schokkerige manier van voortbewegen waaraan hij zijn naam dankt.
In hetzelfde gebied zien we ook de Noordelijke knuppelslakjes en dus voor we eigenlijk met de duik beginnen zijn onze twee doelen bereikt! De slakjes zijn wel heel klein en het is moeilijk om ze te filmen in de deining: we zitten na 9 minuten immers nog steeds maar op één meter diepte. Tijd om koers te zetten naar het gemaal. Het gemaal is mooi begroeid en we blijven er 15 minuten hangen.
Hier zitten ook veel Noordelijke knuppelslakjes en veel spookkreeftjes. Zoals afgesproken vervolgen we onze duik door af te zakken naar de zandvlakte. Veel meer dan kwallen zien we daar echter niet.
We dalen af naar 13 meter en gaan dan links richting uitstappunt. Vermits er niet veel te zien is stijgen we ondertussen langzaam terug naar boven. Tussen de oesters valt veel meer te beleven. Ik zie als bijzonderste waarneming nog een bruine plooislak. In het ondiepe kan ik een zeedruifje filmen dat mooie capriolen maakt.
Uit het water klimmen is zowaar nog moeilijker dan er in gaan! Ik doe het dan maar op mijn knieën tot ik het touw kan vastgrijpen. Terwijl we aftuigen en ons omkleden komt het zonnetje even te voorschijn en dat doet goed. Het water was immers nog steeds maar 12°, dieper 11° en we hebben er 69 minuten ingelegen. Bedankt weeral Petra voor de mooie, rustige duik!
