Ester van den Doel – Op jacht naar de snotolf

Op zoek naar snotolven! Duikreporter Ester van den Doel duikt met een groep fotografen van Aquashot Zeeland onder.

Datum: 13 februari 2016
Duiklocatie: Zeeland vanaf de Tertius

Zaterdag 13 februari was het dan eindelijk zover; we gaan weer met een groep duikende fotografen van Aquashot Zeeland op pad met de Tertius, op zoek naar volwassen snotolven. In november vorig jaar hebben we tijdens een soortgelijke dag heel veel kleine exemplaren gezien maar nu is het de tijd voor de volwassen exemplaren om te paren en hun eieren af te zetten. De vraag is ook of we weer zo veel kleine exemplaren zien, uit verschillende nesten en jaargangen. Na een week van veel regen en storm is het maar weer afwachten wat het weer en het zicht gaan doen maar gelukkig is de wind naar het weekeind toe weer wat gaan liggen en is het wat beter weer geworden. De wind is wel naar het oosten gedraaid wat hier in Zeeland een hele andere hoek is dan onze normale zuidwestenwind. We rijden vroeg weg richting Bruinisse waar we opstappen en zien een mooie zonsopkomst op onze weg. Dat belooft in ieder geval wat goeds! Mooi op tijd zijn we bij de Tertius waar een aantal mensen al aanwezig is en spullen aan boord aan het brengen is. Ook wij laden snel onze spullen uit en gaan aan boord waar we de rest begroeten en onze spullen alvast in elkaar zetten.
Als iedereen er is en we welkom zijn geheten door Ruud en Ellen met koffie en koek zetten we koers naar de Oude Tongese Plaat waar we gaan duiken vandaag. De nodige camera’s liggen klaar om alles vast te gaan leggen. Ik heb voor vandaag gekozen voor mijn nieuwe groothoeklens en poort om daar eens mee te gaan oefenen en ik ben niet de enige die daarvoor gekozen heeft zie ik. Na een korte briefing over de mogelijke plekken om te gaan duiken besluiten mijn buddy en ik om voor de eerste duik een kijkje te gaan nemen bij de meetpaal waar we vlak bij liggen, de hangcultuur bewaren we voor de tweede duik is de bedoeling. We gaan ons aankleden maar omdat de wind uit het oosten komt en vol op de boeg staat is het gemeen koud op het voordek. Ik kies er voor om mijn pak op het achterdek aan te trekken, lekker uit de wind. Als we klaar zijn besluiten we ook om via de trap te water te gaan in plaats van te springen van het voordek, ook omdat we dan dichter bij de meetpaal zijn. We laten ons met de stroom meedrijven richting de paal en gaan daar onder. Terwijl we ons richting de bodem laten zakken zien we al een paar duikers onder ons op de bodem liggen, die waren net eerder het water in gegaan. Ik zet op weg naar de bodem mijn flitsers aan en mijn buddy is al aan het zoeken op de meetpaal of hij iets leuks ziet. Als we op de bodem aankomen beginnen we aan een rondje rond de meetpaal om eens even te verkennen. Mijn buddy seint met zijn lamp dat hij wat gevonden heeft en ik ga naar hem toe; een paartje rosse sterslakken is bezig met het afzetten van eieren maar hier kan ik met mijn groothoek weinig mee. Wel wordt mijn oog getrokken door een grote zeester op de paal waar ik mooi kan proberen hoe mijn flitsers moeten staan. Na een paar foto’s gaan we weer verder en opnieuw een seintje; op een groot metalen oog op de meetpaal is het raak; een jonge snotolf heeft daar een plekje gevonden met zijn neus richting een pluk rood wier in een poging zich te ‘verstoppen’. Ik zwem even naar de andere kant en zie dat ik zijn oog zo beter zie en hij me meer aankijkt. Ik kan gelukkig een aantal foto’s maken en mijn flitsers beter stellen voor hij besluit dat het genoeg is geweest en er vandoor gaat. We volgen de jonge snotolf naar de bodem waar hij een beetje rondzwemt en zich vervolgens omdraait en eens even een kijkje neemt bij mijn linkerflitser; bijna besluit hij dat dit zijn nieuwe stekje wordt maar op het laatste moment vindt hij dat het brandweerrood van mijn flitser toch niet zijn favoriete kleur is en gaat hij er vandoor.

Ook wij besluiten dat we het bij de meetpaal gezien hebben en gaan via de oppervlakte toch richting de hangcultuur; we seinen naar de boot dat we ok zijn en zetten koers naar de hangcultuur waar we opnieuw afdalen in de buurt van de strengen met hangcultuurmosselen. We zwemmen op het gemak langs de strengen op zoek naar jonge snotolfjes en weten er nog 1 te spotten, deze heeft een aparte blauwige kleur met een opvallende tekening en heeft een plekje gevonden op een streng. Ik kan een foto maken voor hij er vandoor gaat, verstoord in zijn rust. We zwemmen verder en zien dat er grote mosselen hangen. Nu de zon nog een beetje door de wolken komt probeer ik een paar dingen uit met het zonnetje achter de hangcultuur om te kijken wat dat voor effect geeft. Na een dikke 3 kwartier begin ik het kouder te krijgen en ook mijn buddy gebaart dat hij het fris krijgt. Het water is ook maar een graad of 5 dus zo heel vreemd is dat niet. We besluiten terug te gaan naar de boot voor we door en door koud zijn. Als we weer aan boord zijn bouw ik eerst mijn set af zodat mijn fles opnieuw gevuld kan worden voor ik me op het achterdek uit de wind uit mijn droogpak wurm. Snel duik ik de warme opbouw in, op zoek naar koffie en een heerlijk stuk vlaai waar Mike ons onverwacht op getrakteerd heeft.

Langzaam komt iedereen weer terug aan boord, de koppen worden geteld en iedereen vertelt over zijn/haar duik. De bestelling voor de uitsmijters voor de lunch wordt ondertussen opgenomen, de keuken draait op volle toeren om een stel hongerige duikers van een warme en voedzame lunch te voorzien. Tijdens de oppervlakte interval komt Frank van Klaveren van Coral Gardening aan boord die ons ook nog wat vertelt over ‘onderwatertuinieren’ en het opbouwen van kunstmatige koraalriffen in Thailand. Ze hebben een mooi project opgezet daar en hopen de duikscholen en nieuwe duikers bewust te maken van de effecten van hun handelen op het koraal.

Na een poos is het dan toch tijd voor de tweede duik, een aantal laat de tweede duik aan zich voorbij gaan, soms noodgedwongen door materiaalpech en soms door de kou. De wind is verder aangetrokken en blaast over het voordek als ik daar mijn set weer in orde maak. Mijn muts en handschoenen zijn geen overbodige luxe nu. Ik ga weer op het achterdek uit de wind mijn droogpak aan trekken en ga daarna terug voor mijn set. Ook mijn buddy is ondertussen klaar en we gaan nu meteen naar de hangcultuur. De emmer met warm water om onze kap en handschoenen in te doen is erg welkom; niets is zo vervelend als een ijskoude kap of handschoenen aan te moeten doen. De golfslag is wat sterker geworden dus we willen proberen zo snel mogelijk bij de hangcultuur te komen zodat we onder kunnen gaan maar we blijven even hangen in de zuiging achter het schip; als de Tertius wegdraait op de wind kunnen wij meeliften en krijgen we een zetje mee richting de hangcultuur. Daar aangekomen gaan we snel onder en zwemmen we langs de strengen met mosselen. We zoeken opnieuw naar kleine snotolven en andere bewoners maar die laten zich niet zo makkelijk zien. Ons oog valt op een grote vlokslak die op zoek is naar iets te eten maar de krabbetjes hebben vandaag geen zin in mosselen. Door de sterkere golfslag zwiepen de touwen behoorlijk heen en weer en ik merk dat ik daar toch een beetje last van heb; ik voel me een beetje zeeziek worden; gelukkig niet heel ernstig maar voldoende om toch even naar mijn buddy te gebaren dat ik me niet top voel. Hij heeft hetzelfde dus we besluiten maar iets dieper te gaan om uit de golfslag te komen (weer terug aan boord bleken meer mensen hetzelfde ervaren te hebben dus we waren niet de enigen). Opnieuw probeer ik wat dingen uit met de groothoek en krijg ik mijn buddy zo ver dat hij probeert te blijven hangen als model. Het levert toch nog wel een aardig plaatje op een voor een eerste keer maar het wordt wel duidelijk dat zijn sterke lamp geen succes is en te veel licht geeft. Ach, het is mooi om zo wat uit te proberen. Ook het kelp aan de bovenranden van de touwen en onder de boeien heeft mijn aandacht om eens wat uit te proberen. Helaas zie ik geen snotolf meer, mijn buddy zag er nog wel een zwemmen maar daar blijft het bij.

Na drie kwartier besluiten we dat het mooi geweest is en zoeken we de oppervlakte weer op; de boot ligt gelukkig niet al te ver weg en we klimmen weer aan boord waar we geholpen worden door de ’thuisblijvers’ die camera en vinnen aanpakken. We bouwen onze sets weer af en pakken meteen alles in; ik hou mijn droogpak zo lang mogelijk aan tijdens het opruimen en pas als alles gedaan is trek ik die uit om op te ruimen. Als iedereen weer aan boord is, zetten we weer koers naar de haven waar we met zijn allen alles van boord halen wat er af moet. Een aantal gaat weer op huis aan en heeft nog een flinke rit voor de boeg, het grootste gedeelte van de groep gaat door naar onze Aquashot avond waar we met zijn allen eten en daarna de foto’s van deze maand bespreken. Al met al was het weer een hele geslaagde dag; iedereen bedankt voor de gezelligheid en ook Ruud en Ellen voor hun gastvrijheid!