Magisch duiken in de Filippijnen

Ineens wordt het donker boven mijn hoofd. Weg is de zon die elke duik weer de onderwaterwereld rond Moalboal kleur geeft. In een reflex kijk ik naar boven. Eén grote wolk zilver glinsterende vissenlichamen. Honderden, nee, duizenden, misschien wel tienduizenden. Stil blijft de wolk boven me hangen. Ik ben gefascineerd, gefascineerd door deze enorme school sardienen. Maar ineens schiet de school schuin weg, opgeschrikt door een vijftal tonijnen op jacht.

Hier kan ik uren naar kijken. Maar beter van niet, want Moalboal heeft zo veel meer te bieden en onze tijd is beperkt. Eigenlijk was dit alleen maar de kers op de appelmoes.

Kleur

Een paar dagen later zit ik in de tricycle, de brommertaxi, op weg naar de plaatselijke markt van Moalboal. Wat een leven hier op straat. Net zo veel leven als op duikstekken als Pescador Island, en minstens zo kleurrijk en vrolijk. Eigenlijk is er maar één verschil: de rust die over je heen komt als je je achterover van de bankaboot in het water laat vallen.

Bij Pescador Island, een rotseilandje voor de kust bij Moalboal, stroomt het licht. We laten ons onder water zakken en zwemmen met af en toe een vinslag naar het rif en verder langs de steile wanden naar beneden. Deze duikstek in één woord typeren? Kleur! Koralen, hard en zacht, in alle soorten en maten met daartussen bont gekleurde vissen die alle kanten op schieten, en naaktslakken in kleuren die de regenboog niet zouden misstaan. Onder de overhangende rotsen hangen scholen met vissen. Ineens wijst Desirée, samen met Arie eigenaar van Magic Island Resort, naar de wand. Ik weet niet wat ze bedoelt tot ik er ineens een kop in zie: een grijze hengelaarvis. En dat zal zeker niet de enige zijn die we zien. Omkijkend zie ik ineens JP, de fotograaf en filmer, langs schieten. De hengelaarvis merkt hij niet op, hij heeft alleen oog voor een flinke schildpad die een snelheidsrecord wil vestigen.

Ieneminie

Ik kom ogen tekort. Maar gelukkig hebben we ook Manuel nog. Tijdens een ochtendduik op Fish Feeding komt hij onder water enthousiast gillend (!) in galophouding op me af. Al weken werden ze vergeefs gezocht, maar nu heeft hij weer een pygmeezeepaardje gevonden. Met zijn scherpe ogen heeft deze Filippijnse gids het minuscuul kleine diertje op een groot waaierkoraal ontdekt. Ik moet wel tig keer kijken tot ik het zie, en als ik even de andere kant opkijk, kan ik weer opnieuw beginnen. Maar ik herken de vorm en zie het staartje dat om een koraaltakje is gewikkeld. Het lijkt wel of hij een dik buikje heeft…een zwanger mannetje dus?

Na al deze sensatie is een duik op Goby Point erg relaxed. Op vijf, zes meter diepte speur ik de zandbodem met hier en daar een plukje koraal en zeegras af. Natuurlijk, ook ik wil die spookfluitvis vinden. Het monsterlijke, harige visje valt nauwelijks op tegen de achtergrond. Maar aan mijn scherpe blik weet hij niet te ontkomen. Goed gecamoufleerd beweegt hij zich rustig op de vierkante decimeter. Hij is niet echt onder de indruk van mij. Ik speur verder over het zand. Hier en daar zie ik een geel kopje met zwarte knopoogjes, niet groter dan een paar millimeter, boven het zand uitsteken. Maar net als ik wil filmen, schiet hij weer terug de bodem in. Ik blijf wachten, de camera in de aanslag, net zo lang tot hij weer een poging waagt. Of die goby die samen met een blinde garnaal een holletje deelt. De garnaal is het werkpaard van de twee, hij ontdoet het holletje van alles wat er niet hoort. Wat een actie op de vierkante decimeter! Anderhalf uur vliegt voorbij….

De daad…

Eind van de middag…eigenlijk zou een cocktail wel smaken, maar duiken bij Moalboal zonder schemerduik zit er niet in. En het blijft niet bij één schemerduik. Zodra de schemering invalt, worden de fraai gekleurde mandarijnvisjes actief. We positioneren ons precies op tijd bij een koraalblok. Lang leve de gidsen die precies weten waar we moeten zijn!
Ineens zien we binnen in de koraalformatie van alles bewegen. En dan schieten twee mandarijnvisjes, ja, een mannetje en een vrouwtje uit het koraal omhoog. Innig verstrengeld, hun buiken tegen elkaar wrijvend. We zijn getuige van de daad. Letterlijk op het hoogtepunt stoot het mannetje zijn sperma uit en het vrouwtje haar eitjes. Wat rest, is een wit wolkje. De visjes zijn alweer tussen het koraal beland, waar het mannetje een volgend vrouwtje zoekt voordat het te donker wordt.

De schemerduiken zijn dan al een hoogtepunt, maar de nachtduiken bij Pescador Island zijn niet minder spectaculair. Met onze lampen verlichten we de met koralen begroeide wanden. De kleuren zijn nog intenser dan overdag. Een krab klautert langs een blok omlaag. Nou weten we dat onder water alles groter lijkt, maar deze jongen mag er zeker wezen. We houden uit voorzorg maar iets meer afstand. Tussen de koraalblokken zien we samenscholingen van koraalduivels. In het licht van de lampen lijkt het alsof hun rugvinnen nog rechter op staan dan overdag. Ze laten zich van alle kanten bewonderen, klaar om hun territorium te verdedigen voor het geval we te dichtbij komen.
De gids rammelt, we kijken op. Terwijl wij de vierkante meter afspeuren, zwemt een enorme schildpad achter ons langs. We zwemmen een stukje met hem mee tot hij in het donker van de open zee verdwijnt. Niet erg want we zwemmen alweer langs de meest kleurrijke slakjes die een plaatsje op de wand hebben gevonden. We hoeven ons geen moment te vervelen. De duikstek is ’s nachts minstens zo mooi als overdag.

Meer dan duiken

Als je het zo leest, lijkt het alsof Magic Island Resort alleen maar duiken, duiken en nog eens duiken is. Dat kan, ja. Maar voor, na en tussen de duiken, en ook voor niet-duikers, is het vooral relaxen. Een massage van een uur is toch iets wat je zeker niet mag missen. Terwijl Josephine al mijn spieren van boven tot onder losmaakt, geen vingerkootje slaat ze over, droom ik weg in de wereld van Magic Island. Een uur later maakt ze me weer wakker.

Na de duik is het zoetwaterzwembad de eerste plek waar alle duikers zich verzamelen om het zout van hun lijf te laten weken. Hier heb je echt het idee dat het vakantie is.

Wil je actie? Ga dan vooral naar de Kawasan-watervallen. Met een jeepney, een klein busje waarin wij Europeanen opeengepakt zitten en een bezienswaardigheid zijn voor de Filippino’s, word je naar de watervallen gereden. Wie wil springen, klimmen en klauteren, wordt naar het hoogste niveau gebracht en springt, klimt en klautert zich een weg naar beneden onder begeleiding van een gids. De minder avontuurlijken onder ons gaan lopend naar niveau 1 en zwemmen daar in het kristalheldere water van de watervallen.

Duiken bij het Magic Island Resort. Het is een gevoel, een magisch gevoel. De koralen, de variatie aan vis van groot tot minuscuul klein, de naaktslakken, de pygmeezeepaardjes, de afwisseling. En dat goede gevoel is compleet met de gezelligheid van het resort, de gastvrije, altijd lachende Filippino’s en de maaltijden van chef-kok Fred die zeker een reden zijn om even niet te duiken!

Deze reis werd verzorgd door Dive and Travel. 

Het Magic Island Dive Resort in Moalboal aan de westkant van het eiland Cebu bestaat uit tien cottages met airco, ventilator, veranda, kluisje, badkamer met warme douche. De cottages zijn voor twee personen, maar in sommige kan een extra bed geplaatst worden. Het resort heeft ook een zoetwaterzwembad, een bar (met een gigantische keuze uit cocktails) en een restaurant waar zowel gerechten uit de Filippijnse als internationale keuken op de kaart staan.

Elke ochtend vertrekken de twee bankaboten voor een two-tank-dive naar duikstekken in de omgeving (maximaal 30 minuten varen). ’s Middags kun je nog een duik maken en ook staan er schemer- en nachtduiken op het programma. Ook duiken met kinderen. Huurmateriaal en nitrox aanwezig. Er worden opleidingen tot en met Divemaster volgens de richtlijnen van PADI gegeven.