Leendert Smit – Kriebels

Duiken bij Strijenham. Boven water is het volgens Leendert al een prachtige plek. Maar hoe zit dat onder water?

Na een (te lange) duikpauze door familiefestiviteiten en een vakantie op het droge had ik er weer echt zin an.

Ik hoopte dus op goed weer in het weekend maar aanvankelijk leek het daar helemaal niet op en ik had mij er al bij neergelegd dat ik mijn verwachtingen lager moest spannen en mijzelf nog maar een weekje moest verbijten. Maar plotseling was daar dan die ommezwaai in de weersvoorspelling. Nadat het vrijwel de hele vrijdag had geregend was het op zaterdagochtend droog en probeerde de zon zelfs door de mist heen te breken wat maar ten dele lukte. Gelukkig had ik toch al mijn spulletjes maar klaar gezet dus ik was voor negenen op weg naar Strijenham. Daar had ik een aantal weken terug niet kunnen duiken vanwege een kapotte eerste trap dus het leek me logisch hier de draad weer op te pakken.

Het was weliswaar al na Hoog water maar op deze plek kun je, als je wat stroming op de koop toe neemt, gewoon buiten de kentering om duiken (rond hoogwater is het gunstigst). Op de parkeerplaats stond helemaal niemand. Het was doodstil op wat geritsel van de zwakke wind in het riet na. Ja zo zie ik het graag. Ik denk dat deze plek landschappelijk gezien misschien wel de mooiste aan de Oosterschelde is met het oude gemaal in de verte, het poeltje achter de dijk en de hoge bomen daarachter. Maar ik gunde me geen tijd om naar al dat moois te kijken want ik wilde te water. de routine zat er gelukkig nog helemaal in en binnen no-time daalde ik de trap naar het water af. Ik zag al van ver dat het zicht bijzonder goed moest zijn maar dat had ik al uit diverse sociale media weten te achterhalen dus ik had mijn groothoek weer eens in stelling gebracht. Ik zwom een stukje uit en maakte toen een hoekduik naar een meter of 4. Hier viel het zicht wel een beetje tegen maar toen ik verder zwom en over de rand naar beneden en naar links (oostwaarts) begon te zwemmen werd het steeds beter. In het begin kom je veel modderige stukken tegen waar wat half ingezakte sepia tentjes staan die helaas niet zo mooi begroeid waren als soms aan de Bergse Diepsluis of de Zeelandbrug.

Verderop wordt de wand steeds steiler en daar vind je een overvloed van allerhande anemonen waarvan vooral de anjelieren soms behoorlijk groot zijn. Tussen de oesterschelpen vond ik overal milleniumslakken en hier en daar zowaar ook een bruine plooislak. En jonge zeenaald zwom een eindje mee, jagend in het licht van mijn lamp, leek het wel. Met een boogje draaide ik om en nu werd ik door de ebstroom snel teruggevoerd tot ik me ergens achter een steenrichel kon verschuilen. Daar zaten ook een paar opgeschoten kreeften en die duwde ik natuurlijk mijn domeport in hun mik. Daar waren ze niet van gediend en eentje viel herhaaldelijk aan terwijl ik bleef afdrukken. Je bent onderwaterfotograaf of niet!

Ik heb 65 minuten gedoken (in nat pak!) en kwam niet dieper dan 11 meter.