Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duiken / Reizen / Snorkelen

La Palma – Het ritme van de Atlantische Oceaan

De Atlantische Oceaan laat hen met haar ritmische beweging dansen als salsadansers. In deel 2 van zijn serie over La Palma kan René Weterings eindelijk onderduiken.

Jackets vol, vinnen in de hand, masker op. Heldhaftig stappen we de branding in. De branding klapt met redelijk wat kracht het strand op en zuigt daarna ook redelijk hard aan je voeten. Na een paar golven hebben we het door en stappen we op het juiste moment in. Even later drijven we achter de branding. We trekken op ons gemak onze vinnen aan en duiken onder…….

Gisteren kwam het verlossende telefoontje van Nanneke dat er vandaag gedoken kan worden. Fijn! Al hebben we de eerste twee dagen op La Palma met de kinderen volop genoten van het hotelzwembad, de stranden, de natuur en natuurlijk het prachtige lenteweer. We zijn helemaal in de vakantiestemming. We weten de weg al redelijk te vinden op het eiland en met een ouderwetse landkaart op schoot maken we de nodige kilometers op de heerlijk bochtige wegen. Of dat nu de doorgaande weg is of een B-weg, bochtig zijn ze allemaal. Maar het leuke daarvan is dat je na iedere bocht weer wordt verrast met een prachtig uitzicht over de ruige bergwanden, de kleurrijke dorpjes of de prachtige begroeiing. Altijd met een schitterende achtergrond: de Atlantische Oceaan. Zodra je wat hoger komt in de ochtend kijk je met gemak over het wolkendek naar twee andere Canarische eilanden, El Hierro en Tenerife, waarvan de top van de vulkaan de Teide zelfs te zien is. Het is haast onmogelijk om op La Palma het zicht op deze oceaan te verliezen. Maar dat wil je ook helemaal niet, want wat ligt ze er toch prachtig bij!

LaPalma_ReneWeterings_deel2 (6)  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Versteend in de tijd
En nu liggen we in die oceaan. We duiken op een duikstek vlakbij het hotel, met de prachtige naam Malpique. De stek ligt pal onder de vulkaan Teneguia (ook de naam van ons hotel). De vulkaan is in 1971 voor het laatst uitgebarsten en daar zien we nog duidelijk de resten van: oude lavastromen met een zeer grillig uiterlijk. Het lijkt alsof ze letterlijk versteend zijn in de tijd.

Onze auto staat boven aan de weg, alleen voor 4×4 auto’s is deze stek te bereiken. Joost van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma heeft zijn Landrover al geparkeerd op een mooi beschut plekje, waar we ons kunnen omkleden zonder helemaal te worden bedekt met het alom aanwezige zwarte lavazand. Nanneke belooft de kinderen te vermaken, zodat Cindy en ik allebei kunnen duiken. De groep is sowieso klein, maximaal 8 duikers kunnen er mee, en van de andere drie duikscholen op het eiland is er niemand te bekennen.

Na de briefing van Joost – ik wilde eigenlijk alleen maar het mooie water in! – bouwen wij onze huursets op. Een bewuste keuze, want het scheelde aanzienlijk in bagage. Alleen masker en duikcomputer hebben we zelf meegenomen. De gehuurde spullen zien er meer dan prima uit. En dan lopen we het laatste stukje over het lavazand en -gesteente naar het water. Het ochtendzonnetje is net boven de bergen uit gekomen en zorgt voor een mooie blauwe lucht en een prachtig belicht wateroppervlak. Er is nog steeds wel wat golfslag met een redelijke branding, maar dat is hier normaal, aldus Joost. We moeten alleen zorgen dat we het ritme van de golven lezen om goed te water te kunnen.

 OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Salsa dansen
En dat is gelukt! Ik word meteen overweldigd door het goede zicht en het diepblauwe water. Wat heb ik dit toch gemist de afgelopen twee en een half jaar dat ik alleen in Nederland heb gedoken! Toch moet ik ook even wennen want de branding en de golven die over ons heen rollen, zorgen ook onder water voor flink wat ‘opschudding’. Over het zwarte lavazand gieren de plukken zeewier en algen heen en weer door de deining en wij deinen gezellig mee. Oké, dit vergt even wat timing, want anders komen we nooit vooruit. Maar na wat flinke vinslagen en goed kijkend naar onze gids Joost krijgen we het gevoel te pakken. We maken gebruik van de deining en maken geen onnodige vinslagen als de oceaan ons eigenlijk weer richting het strand duwt. De Atlantische Oceaan laat ons met haar ritmische beweging dansen als salsadansers. Normaal ben ik niet zo’n danser, maar met dit ritme kan ik prima uit de voeten!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Joost neemt ons mee in een tour over de zandvlakte en rond grote rotsformaties van lavagesteente en basaltblokken. Cindy is bezig met haar compact camera en ik kan me helemaal uitleven met de fisheye-lens. Het onderwaterlandschap is ruig en de begroeiing die er is, bestaat voornamelijk uit groengeel wier. Dit wier danst sierlijk op de maat van het ritme dat de oceaan aangeeft – vandaag is dat een rustig repertoire. Bij de rotsen en tussen de grote blokken blijft de deining voelbaar, ook op een diepte van rond de twaalf meter. We zijn nog niet zo heel lang onderweg voor mijn gevoel, maar ik ben er eigenlijk al helemaal aan gewend. Ook bij het fotograferen is het een kwestie van een goede timing om de juiste compositie te krijgen, wat ook weer niet altijd helemaal goed lukt.

Joost toont ons een stuk zwart zand waar ik niets op zie, maar na wat wapperen met zijn vin is het ineens duidelijk wat hij bedoelt. Onder het zand verschijnt het silhouet van een sidderrog. Hoe Joost die gevonden heeft? Juist…Joost mag het weten! Maar het is een prachtig dier en ik laat Cindy haar gang gaan om er een foto van te maken. Dat heeft met de door mij gekozen lenscombinatie geen zin, maar kan prima met de Cindy’s camera. Ik zie dat ze moeite heeft met mikken, maar ook zij is het ritme inmiddels wel de baas en ik zie de flitser een aantal keer afgaan. Dat zit dus wel snor met die foto! Ondertussen maak ik van dit tafereel wat foto’s en zie dat het opgedwarrelde stof nog wel wat zichtbaar is, maar ondanks dat geeft het toch een leuke herinnering.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA   OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Divers
We duiken langs fraai gekleurde rotsblokken, die qua begroeiing nagenoeg kaal zijn, maar beschutting bieden aan diverse vissen. We worden de gehele duik al begeleid door de trompetvissen die serieuze maten hebben. Exemplaren van dik een meter lang zijn geen uitzondering en de aantallen liegen er niet om! We tellen er af en toe zo’n twintig stuks in één oogopslag. Ook vallen de verschillende schorpioenvisjes erg op met hun knalrode kleur en zien we een aantal verschillende soorten zeesterren. Ik zie Cindy genieten en ik geniet lekker mee, wat waren wij hier aan toe zeg!

Van de prachtige lichtval op de rotsen maak ik nog wat foto’s en dan wordt het tijd om terug naar de kant te gaan. Joost laat nog even een pijlstaartrog zien die een beschut plekje gevonden heeft onder een steen. We zijn weer in de ritmische deining terecht gekomen, dus ik moet mijn uiterste best doen om er een acceptabel plaatje van te maken. Net als ik afdruk en Joost netjes model hangt, schiet er een stuk wier in beeld en bedekt een klein stukje van de pijlstaartrog. Jammer, maar voor mij ook wel weer een realistische weergave van de duik.

Na dik een uur komen we weer boven water en horen we het gegil van de kinderen. Enthousiast zwaaiend worden we door hen verwelkomd en Nanneke zwaait net zo hard mee. Een nieuwe groep duikers is gearriveerd, straks zal ik hier nog een duik maken met deze groep.

Gelukkig zit ik alvast in het ritme van de Atlantische Oceaan….! 

 

Tekst en foto’s: René Weterings

Wil je de foto’s bij dit artikel nog eens groter bekijken, kijk in het La Palma-album in onze gallery.

 

La Palma praktisch

LaPalma_ReneWeterings_deel4__15La Palma is een van de Canarische Eilanden, is 729 km² groot en ligt in de Atlantische Oceaan ter hoogte van Marokko. Om precies te zijn: GPS 28.68697 -17.84729. Het is vanaf Amsterdam, Brussel en Düsseldorf 4 tot 4,5 uur vliegen naar Santa Cruz de La Palma. Op het eiland wordt Spaans en vaak ook Engels gesproken. Inenten is niet nodig en je betaalt gewoon met euro’s.
Het is een (duik)bestemming voor het hele jaar! De luchttemperatuur varieert van 16⁰C in februari tot 26⁰C in augustus en er valt weinig neerslag. De watertemperatuur ligt tussen 18⁰C in februari en 25⁰C in september. Duiken kan vanaf de kant of per boot. Een natpak van 5-7 mm dikte wordt aanbevolen.

In totaal zijn er vier duikcentra op het eiland. René dook met Casa de Buceo – Duikhuis La Palma, dat sinds 2008 bestaat. De eigenaars, Joost Claassen en Nanneke Boers, zijn Nederlanders. Je kunt bij hen terecht voor begeleide duiken, maar ook voor alle PADI cursussen t/m Divemaster, snorkeltrips, introductieduiken, verhuur van materialen, hulp bij het vinden en regelen van accommodatie en auto.

 

 

Ben jij ook op deze (of een andere) bestemming geweest en wil je je duikverhaal met ons delen, plaats het als Duikreporter! Een korte of langere tekst, een paar foto’s en/of een filmpje, het kan allemaal. Klik hier om naar Duikreporter te gaan.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief