John Landa – na twee maanden eindelijk weer eens duiken.

Duik 557.

Een gekneusde duim heeft me uit het koude water gehouden maar vandaag is het maandag duikdag en de zon schijnt. Een mooie dag om samen met Lia weer eens een duik maken in de Oosterschelde. Ik moest vanmorgen eerst al mijn duik spullen weer bij elkaar zoeken mijn droogpak was een keer droog en een beetje stug geworden, dat zal wel weer moeilijk aangaan na zo’n lange tijd.

Ik had ook wat veranderingen aan mijn camera gedaan omdat hij best wel zwaar was geworden met de groothoek voorzetlens en pilot lamp er op heb ik nu zes kleine drijvertjes op mijn flits armen en twee op mijn pilot arm geplaatst ik dacht eerst dat dat te veel zou zijn maar tijdens de duik bleek het precies goed te zijn hij was een klein beetje negatief en lag goed in balans.

Op weg naar St. Annaland en als ik aankom bij de duikplaats zie ik dat ook Marleen aanwezig is, dat word weer een gezellige boel na de duik. Eerst even een praatje maken en als je in de zon uit de wind stond was het heerlijk daarna mijn spullen optuigen en op dat moment kom ik er achter dat ik een van mijn enkellood ben vergeten ik besluit dat ik het toch ga proberen met maar een enkellood.

En inderdaad het droogpak was stijf en moeilijk aan te krijgen maar toen hij eenmaal aan was had ik geen probleem meer, als het pak eenmaal nat is word het wel weer soepel.
We gaan naar het strandje en gaan iets links te water we zouden voor de snotolf gaan die ergens een beetje links van het strandje ligt als we bij het water aankomen ziet het water er heel helder uit, ik krijg er nu echt heel veel zin in.

Als ik onder ga is het even schrikken dat koude water in mijn gezicht, dit was ik even niet meer gewend maar na een paar minuten is mijn gezicht weer aan het heerlijke koude zoute Oosterschelde water gewend en het zicht is super het word ziezo een mooie duik.

We gaan met zijn drieën naar links en zoeken de bodem af voor de snotolf helaas zien we geen snotolf wel zie ik veel millennium slakken er liggen zelfs millennium slakken op zijn kop en dan zien ze er toch heel anders uit.
Ik zie nog een paar mooie spons formaties en er komt zowaar een zilverblauwe knotsslak voorbij drijven, leuk om te zien.
Ik zie ook weer de groene bolletjes van de dieseltreinworm en ik zie er zelfs een voorbij drijven dit is ook een leuk onderwerp om te fotograferen die groene bolletjes met daarom heen die dieseltreinwormen maar dat is voor volgende keer.

Na een tijdje zoeken geeft Lia aan dat we toch veel te ver zijn en dat we even naar de oppervlakte moeten om te kijken waar we ongeveer zitten, als we boven komen zitten we inderdaad te ver, weer vlug onderwater en de zelfde weg weer terug.

Na een tijdje zie ik twee fotografen liggen en daar ligt ook de snotolf ,we zijn er vlak langs gekomen in het begin en we hebben hem gemist, dit kan gebeuren.
De twee fotografen zijn nog bezig met hun foto’s en we wachten geduldig af tot ze klaar zijn en na een tijdje zijn wij aan de beurt.

Ik heb van deze snotolf al vele foto’s gezien dus was ik op zoek naar iets anders bijvoorbeeld de snotolf met een groene achtergrond, na wat foto’s heb ik Lia en de snotolf samen op de foto gezet helaas was dit een beetje op de gok omdat het licht van de zon precies op mijn schermpje scheen waardoor ik niks kon zien.
We konden alle drie op ons gemak foto’s maken van de snotolf en na een tijdje was het leuk geweest.

We waren al langer dan vijftig minuten onder geweest en we waren heel dicht bij het strandje dus we waren zo aan de kant.
Ik heb echt genoten van deze duik, na de duik deden mijn duim en wijsvinger wel een beetje zeer van de kou maar dat had ik er wel voor over.
Na de duik was het weer reuze gezellig, dames bedankt voor de mooie duik en de gezellige middag.