Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Jenny Smit – Terug naar de oorsprong

Zomer 2012. Ik ben weer op Bali, de plek waar het ooit begon. Het eiland van de goden, de zonbruine surfboys, de uitgestrekte rijstterrassen en de koraalriffen.


Datum:  5 augustus 2012
Duiklocatie: Bali, Indonesië

duikreport-call-to-action-350x85

Inmiddels ben ik iets minder jong en ben ik honderden duiken verder. Ik ben terug in Kuta. Nog steeds kun je op elke hoek van de straat een duikcursus kopen, en nog steeds kun je in de direkte omgeving van Kuta niet duiken. Waarom dan toch een duikreport over Kuta?Ik was jong en een jaar op reis en een leuke verkoper bood me voor weinig een PADI open water cursus aan. UITERAARD zei ik niet meteen ja. Er was een moment van twijfel, met name om financiële redenen. Die twijfel hield welgeteld een paar uur stand: een paar dagen later was ik de trotse bezitter van mijn eerste duikbrevet.

In Kuta is een interessant ‘Sea Turtle Conservation Program’. Hordes schildpadden trekken jaarlijks naar de stranden van Kuta om daar hun eieren te leggen. Mede door het groeiende aantal toeristen werden de kansen voor de eieren om uit te komen en de kansen voor de babyschildpadjes om veilig de oceaan te bereiken steeds kleiner. Schildpadden zijn echter honkvast en blijven terugkeren naar het strand waar ze zelf uit het ei kropen, toeristen of niet. Sinds een aantal jaar worden de nesten schildpadden eieren daarom uitgegraven, en op een veilige plek weer in het zand gestopt. Kleine schildpadjes worden losgelaten en vinden zelf hun weg naar de grote oceaan.

Kuta zou echter Kuta niet zijn wanneer het toerisme niet een rol zou gaan spelen in deze ‘attraktie’. Vrijwillige donaties van toeristen maken het mogelijk het project draaiende te houden. Bovendien is het interessant om te zien hoe babyschildpadje de weg naar de zee weten te vinden, zelf wanneer je dit moment moet delen met tientallen mensen. Het heeft iets aandoenlijks: kleine zwartgekleurde schildpadden lopen richting de zee en de ondergaande zon. Sommige worden al heel snel door de golven opgepikt en meegevoerd. Andere schildpadjes lopen enige passen, lijken even pauze te moeten nemen om uit te hijgen, en schuiven dan weer enige passen richting de zee. Lokale rangers zien er op toe dat mensen de schildpadden een vrije doorgang verlenen en de schildpadden niet onnodige vastpakken.

En de lokale bevolking? Gede vertelt me dat tot kort geleden veel mensen in het zuiden van Bali schildpaddenvlees als een delicatesse zagen. Dit vlees werd onder andere gegeten tijdens feestdagen, ondanks dat het eten van (ook toen al) beschermde schildpadden illegaal is. Tegenwoordig wordt schildpaddenvlees nauwelijk nog gegeten en offeren mensen een varken of een kip.

Kleine schildpadjes worden groot. Uiteraard zullen niet alle de geslachtsrijpe leeftijd bereiken, maar ik hoop hun kids over een aantal jaar op de stranden van Kuta te mogen bewonderen terwijl ze hun eieren leggen. Of misschien zie ik ze tijdens een duik?

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief