Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Harry Brummelhuis – Het was druk aan de Leemslagenplas

Locatie Leemslagenplas Almelo

De UK 269 is tien jaar geleden afgezonken. Dat moet gevierd worden en Harry Brummelhuis vertelt hoe…

Op 18 januari 2014 gaven veel duikers gehoor aan de uitnodiging van OWSV Galathea uit Almelo om samen te vieren dat de UK 269 tien jaar geleden is afgezonken in de nabijgelegen Leemslagenplas. Een plas, die hermetisch is afgesloten en alleen voor Galathea toegankelijk is. We hebben een gedoogvergunning. Wel mogen we gastduikers uitnodigen. Vandaag is zo’n dag dat we met duikers van andere verenigingen te water willen gaan.

De UK 269 is een Urker viskotter, die toen in 2004, gestript en wel met een grote dieplader naar de plas is getransporteerd en op 22 m. diepte is neergelegd. Op die dag was het (op 17 januari overigens) erg koud en guur. Nu scheen de zon en was het 10 graden.

Om 12.00 uur kwamen de eerste auto’s aan. Al snel stond het vol aan het water en moest ook de berm langs de toegangsweg als parkeerplaats dienen. Rond de 25 man was er aanwezig. Naast eigen duikers van Galathea, ook gasten van omliggende duikverenigingen. Neptunes, Tyros en DON waren er met meerdere duikers .

Kees had gezorgd voor hamburgers met uienringen en “cup a soup” voor na de duik.

1524165_650384495000670_247717528_o_1_

Zelf ga ik ook te water met Paul. We blijven een westelijke koers aanhouden. Op 10 m moeten we een lijn passeren. Ik hoop dat we die niet missen. Volgens mij zijn we te ver. Zal ik omkeren? Toch nog maar even rechtdoor … en ja hoor. Daar loopt een lijn. We kunnen deze naar links (zuidwaarts) of naar rechts volgen. Ik kies voor linksaf. Het zicht is hier redelijk goed. Bij een wrakje zien we wat kleine baarsjes. De lijn loopt vanaf hier verder de plas in. Zonder lamp zou je nergens zijn.

PA010009_2_

Op mijn computer zie ik dat we inmiddels 18 meter diep zitten. Groepjes kleine baarzen komen in beeld. De boot zie ik nog niet. Ik vraag om het OK-teken van mijn buddy. Met hem is het goed. De computer geeft aan dat we nog 31 minuten van de nultijd afzitten. Het is best wel koud hier, het is maar 4 graden.

Maar dan zien we de boot opdoemen. We naderen de boot vanaf de linkerkant (van achteren gezien). Is dat nou bakboord of stuurboord? Ach, wat maakt dat ook uit. We gaan naar links en zwemmen om de boeg heen. Vanaf daar loopt er ook weer een lijn. Die willen we straks volgen. We hebben nog 18 minuten tot deco. We gaan wat omhoog om over het dek de zwemmen. Nu hebben we ineens weer 23 minuten de tijd. Net langs de reling zien we weer wat baarsjes. Ze zijn erg sloom. Je kunt dwars over de boot kijken.Zoveel zicht hebben we wel. De achterkant is niet te zien vanaf hier.

We zwemmen naar de kajuit. Op het dak ligt de kist, die er vorige week is geplaatst. In de kist ligt een logboek. Het is de bedoeling dat we die tekenen. Dat valt nog niet mee met dikke handschoenen aan. Mijn buddy schijnt bij als ik mijn naam er in schrijf. Dan is hij aan de beurt om zijn naam te plaatsen. Al met al ben je wel 5 minuten verder.We hebben nog 12 minuten tot deco. Linksom langs de reling terug om het touw te vinden, dat ons weer verder voert. Gevonden.

1048255_10153754672500453_1199377377_o_1_

We zwemmen langs de lijn verder. Ook hier weer wat kleine baarsjes. Wat hebben die hier te zoeken in het desolate maanlandschap? De lijn maakt een bocht. Ik kijk op mijn kompas. We gaan weer naar de kant zie ik. Ik heb voor vertrek de kompasring zo ingesteld dat we de pijl in het haventje hebben als we weer naar de juiste oever zwemmen. We komen weer bij een wrakje. Hier geen leven te bekennen. Nog steeds oostwaarts verder. Op 5 meter raakt de oever wat begroeid. We gaan rechts af en blijven op deze diepte. De computer geeft aan dat we 3 minuten op deze diepte moeten blijven. Als we op deze diepte blijven, kunnen we doorzwemmen tot de auto. Hebben we meteen de veiligheidsstop gehad. Bij de auto links af, om de buizen heen en we komen dan bij de uitstapplaats.

Maar zover is het nog niet. We zien een redelijk grote baars. Ik herinner me dat vorig jaar tijdens een nachtduik plotseling een baars mijn lichtbundel binnen kwam en tot 3 keer toe een kleine soortgenoot naar binnen schrokte. Jammer dat ik dat niet op film heb.

Daar is de auto weer. Even onder de auto schijnen en op de achterbank. Nee, geen vis meer. Wacht, nog enkele baarsjes bij de pedalen voor de bestuurderstoel.

Bijdraaien tot de kompasnaald in het haventje staat en we zien de grote buizen opdoemen. Links daarvan zit vaak een snoek. Nog even kijken of deze er nu ook is. Kijk daar is hij. Maar het kan niet op. Hij is niet alleen. Er is nog een tweede, wat kleinere snoek.

snoek2_1_

Zelfs midden in de winter zie je dus nog leven in deze plas. Dat is in vorige jaren wel eens anders geweest. Ook is het zicht nog steeds redelijk. We hebben ook wel jaren gehad, dat je nog geen halve meter kon zien. Tenminste niet tussen de 6 en de tien meter.

We keren weer om en na een minuut zijn we weer precies bij ons startpunt. Boven gekomen wacht ons de hamburgers en de “cup a soup”. En uiteraard kletsen met de mededuikers.

Zoals een Almelose cabaretier had kunnen zeggen: Het stoplicht is rood, het stoplicht is groen, bij Galathea is altijd wat te doen.

1008860_650384641667322_1862838132_o_1_

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief