Harry Brummelhuis – Mooie duikstekken in Oost-Duitsland

Op vrijdagmorgen vertrekt Harry om 7.00 uur vanuit Almelo voor een rit van 420 km naar Nordhausen in de voormalige DDR -deelstaat Thüringen. Wat gaat ie doen?

Via Münster over de A1 naar Unna, dan richting Kassel. Daar nog 80 km over de A7 naar het noord-oosten. Om 11.15 uur arriveren we bij het duikcentrum, waar al zes man van onze club staat te wachten. De overige vier zijn er om 11.30 uur ook, zodat we met 12 personen zijn, waarvan 10 duikers.

We staan aan de oever van de Sundhäusersee, waar we vier duiken zullen gaan maken op verschillende plaatsen. Ook duiken we een keer in de naastgelegen Möwensee. Deze laatste is bekend om zijn grote aantallen edelkreeften. Deze zijn nogal wat groter dan de zoetwaterkreeften ,die we in onze Nederlandse plassen tegenkomen.

We schrijven ons in bij het duikcentrum en bestellen als lunch een broodje Bockwurst. Daarna kleden we ons om en maken onze duiksets gereed. We gaan naar de onderwaterstad Nordhusia. Volgens de maquette in het duikcentrum moet deze stad nog veel groter worden, dan hij nu is.Vanaf een drijvend ponton kunnen we te water. De onderwaterobjecten, waaronder Nordhusia zijn met boeien gemarkeerd. Dus op kompas moeten deze te vinden zijn.

Meteen onder water zien we al vele baarzen. Ook een grote school vissen net onder het oppervlak. Volgens een clubgenoot waren dit zilverkarpers. Gewone karpers zie je meestal niet in scholen zover boven de bodem zwemmen. Vaak wroeten deze in de bodem. Ook zien we al snel holletjes in de grindbodem. De kreeften ,die erin zitten trekken zich terug als je te dichtbij komt. Het zicht is goed en we vinden vrij gemakkelijk de onderwaterstad. Langs een schuur zwemmend zie ik opeens twee lampen op het dak. Kees is vanuit een opening in het dak druk aan het filmen. Langs de stadsmuur gaan we over de begraafplaats. Dan koers naar de oever. Ook daar weer scholen halfwasbaarzen en een aantal grote karpers. Na 45 minuten zijn we weer bij het ponton.

De fles kan ter plekke worden gevuld en een drankje is gauw gekocht. We krijgen alvast de briefing voor de tweede duik. We gaan naar de Möwensee. Deze ligt vlakbij. Wel moeten we over een slecht geasfalteerde weg en later zelfs over een onverharde weg. Deze weg is met een hek afgesloten. We krijgen de cijfercode mee om hem te openen. Doordat het pas geregend heeft zit elke auto tot aan het dak onder de bruine modder.
Ter plekke zijn er tafels waar je de sets kunt opbouwen en ook de instap van de kant is vrij eenvoudig. Onder water is het landschap totaal anders dan bij de vorige duik. Het is veel meer glooiend. We dalen eerst af tot 12 m. Als je dan schuin omhoog gaat , zie je beter de ingangen van de honderden kreeftenholen. Overal zie je de edelkreeften Velen zijn wel 20 cm lang. In een aantal gevallen zijn er zelfs groepsholen, waar wel 5 of 6 kreeften naast elkaar te zien zijn.

Ik maak de ene foto na de andere. Bij één van de holen kom ik te dichtbij met mijn camera. De kreeft komt naar voren om mij te verjagen. Omdat ik niet snel genoeg terug ga, komt hij er helemaal uit. Ik maak van dichtbij een foto, zodat ik nu ook een foto heb waar een kreeft in zijn geheel opstaat.

Een eind verderop zie ik wat bewegen . Het blijkt ook een kreeft te zijn. Met zijn typische achterwaartse gang schiet hij door het water om dan tot stilstand te komen op de bodem. Weer verder een kreeft die achterstevoren in zijn hol zit. Voor zijn eigen veiligheid heeft hij wel zijn staart omgebogen om minder kwetsbaar te zijn. Ook zien we een snoek onder de begroeiing aan de kant. Er moeten ook grote meervallen zitten. Helaas hebben wij die niet gezien.

Na de duik naar het hotel wat verderop. Inschrijven en dan de spullen uitpakken in de kamer. De duikspullen kunnen we kwijt in een droogkamer aan de achterkant van het hotel. Om half acht eten en daarna nog naborrelen. Rond 23.30 uur naar bed.

De volgende dag na het ontbijt weer naar het duikcentrum. We gaan nu naar een instap wat verderop. Daar ligt het wrak van de Charlotte III. Deze ligt op 21 m. Omdat het daar meteen diep wordt en het wrak vrij ver uit de kant ligt, gaan we er al peddelend aan de oppervlakte naar toe. Mijn buddy heeft nog maar weinig duikervaring, dus zal ik de duik leiden. Bij de boei dalen we af. Het is een mooi gezicht, al deze duikers die daar afdalen. Een wolk bellen drijft naar de oppervlakte. Ik heb de kompasring ingesteld naar de oever voor we afdalen. Dit is ongeveer haaks op de koers naar de instap. Bij de oever wil ik straks rechts af om dan op 3 m richting instap te gaan.

We dalen af , bekijken het wrak en dan zet ik koers naar de oever. Ik zorg ervoor dat de pijl in het “haventje ” staat. Voor vertrek heb ik de kompasring zo ingesteld ,dat ik dan de juiste koers heb. De bodem stijgt en daalt en stijgt dan weer. Het duurt wel lang voor we de kant bereiken. Mijn buddy geeft aan dat hij nog maar 70 bar heeft. We zitten nog op 13 m. Ik geef aan dat we naar boven gaan om ons te oriënteren. De opstijging gaat volgens het boekje. Maar dan komt de verbijstering. We zijn zowat midden op de plas. Ik zie de boei van het wrak. Ben precies de verkeerde kant opgegaan. Hoe kan ik nou zo de mist in zijn gegaan met mijn 460 gelogde duiken? Dit is me nog nooit overkomen. Ineens weet ik het. In mijn arrogantie dacht ik dat het instellen van de kompasring op de gewenste oever voldoende zou zijn. Het leek me niet nodig om te onthouden welke koers dit was. Ik zie dat ik de kompasnaald juist van het haventje afstaat als ik op de oever richt. Dat wordt dus peddelen naar de kant. Deemoedig trek ik het boetekleed aan. Het is volledig mijn schuld.

Aan de kant kunnen we dan de duik alsnog onderwater op 3m diepte afmaken. Hebben we meteen de (uitgestelde) veiligheidsstop gehad. De flessen worden weer gevuld. Ondertussen gaan we wat eten in een Imbiss een eindje verderop. Voor € 3.30 een grote Currywurst mit Pommes en voor € 1 onbeperkt frisdrank.
Dan weer een duik. Nu naar de Charlotte II. Weer grote karpers aan de oever. Verder een beetje meer van hetzelfde.

In het hotel om 19.00 uur het diner en daarna Fussball. Bayern tegen Dortmund . Een groot voetbalscherm wordt opgehangen en langzaam komen de plaatselijke voetballiefhebbers binnen. Weliswaar minder dan de waard ons vertelde, maar het geeft toch wat extra gezelligheid. Bij wijze van groet tikken ze één voor één met hun knokkels op onze tafels en gaan dan zitten. We zijn er al snel achter dat Dortmund hun favoriet is. Dus als Arjen Robben Bayern aan de overwinning helpt , is de sfeer niet bepaald uitgelaten. Als snel zijn ze weer vertrokken.

De laatste duik is gepland op zondagmorgen. Nu aan de andere kant van het meer. Daarvoor moeten we ons melden bij een andere duikschool. Het regent de hele ochtend. maar we kunnen ons binnen omkleden.

Onder water is er weer een wrak te zien en ook het vrijheidsbeeld. Maar eerst willen we naar een platform op 25 m. Daar bevinden zich vaak steuren.

We zetten de koers uit. Dit maal zal ik niet vergeten op hoeveel graden we moeten koersen van het ene naar het andere object. Zonder problemen vinden we het platform. Helaas geen steuren. Dan maar naar het vrijheidsbeeld. Ik weet nog welke kant we op moeten. Het staat op een richel op een diepte van plm 12 m. We vinden de richel en volgen deze naar links en ja hoor daar zien we al snel het vrijheidsbeeld. Even een foto als bewijs en we zetten koers naar het wrak.

Na de blunder van gisteren mag ik deze niet missen natuurlijk. Gelukkig komt die ook in beeld op de plaats waar ik hem verwacht. Van daaruit naar de kant. Hele grote scholen met halfwasbaars en een karper die naar voedsel zoekt. Als we dichterbij komen, zwemt deze karper verder tot dat hij uit het zicht is. Even later halen we hem weer in. Hij verdwijnt weer uit beeld. Dit tafereel herhaalt zich enkele keren tot we weer bij de uitstap zijn.

Na de duik omkleden, nog een bockwurst met cola bij de duikschool van gisteren en dan weer door de regen naar huis. Pas bij Münster klaart het op. Het blijkt dat het thuis de hele dag mooi weer was geweest. Wij hadden “Dauerregen” helaas. Maar desondanks toch een mooi lang weekend.