Grotduiken voor dummies
Tjonge wat gaaf! Mijn eerste echte penetratie in een grot… zo heet dat toch in vaktermen?
Als je mij vooraf had gezegd dat ik mocht kiezen tussen een rifduik of een grotduik, dan had ik waarschijnlijk voor de eerste gekozen. Wat moet ik in een donker gat waarin geen vis te zien is? Ik zag de ogen van mijn buddy Ron echter glunderen bij het idee dat we kopje onder konden gaan in een zoetwater grot. Tja, dat plezier wil je jouw buddy natuurlijk niet ontnemen en heel eerlijk, het is natuurlijk wel leuk om zoiets ook eens een keer mee te kunnen maken.
Cueva La Taina
In de Dominicaanse Republiek zijn een aantal grotten waar je als “normale recreatieve” duiker in mag duiken, zolang je minimaal gebrevetteerd bent als advanced duiker en minstens 50 duiken op je naam hebt staan. Da’s mooi, daar kunnen we beide net aan voldoen. Voor onze ontmaagding gingen wij naar Cueva La Taina. Wat het duiken bij deze grot extra bijzonder maakt is dat je letterlijk in de achtertuin van iemand duikt. Drie keer toeteren en het hek wordt door het personeel van de bewoners open gedaan, geen Dominicaanse “Jan Modaal” denk ik dan. Voordat we het water in mogen worden wij door onze gids Mauricio nog uitgebreid bijgepraat over de extra veiligheidsmaatregelen die bij het duiken in een grot horen. Dan is het pak aan en gaan!
Eeuwenoude stalagmieten en stalactieten
Via een “antieke”stalen wenteltrap daal je zo’n 15 meter af. Daar is de entree van de grot. Eenmaal in het water kan je in verschillende gangen duiken. De grot wordt ook regelmatig gebruikt door de die-hard grotduikers, jongens die er echt ver in mogen. Wij gaan twee gangen van de grot penetreren en vol vertrouwen duiken wij achter Mauricio aan. Wij lichten hem bij als hij zijn reel afrolt en ons naar de vaste belijning brengt. Hij wijst ons op de markering die in de lijn is aangebracht om de weg terug aan te geven. Al snel voelen wij ons vertrouwd en gaat onze aandacht naar de grot uit. Het water is kraakhelder. De kleur van de rotsen is betoverend mooi en wordt afwisselend gesierd door prachtig geërodeerde profielen en eeuwenoude stalagmieten en stalactieten.
Op een aantal plaatsen kan je in een luchtbel boven de wateroppervlakte kijken, er wordt ons dringend verzocht om te blijven ademen door onze eigen automaat omdat de lucht niet goed genoeg is. Op verschillende plaatsen in de grot zijn haloclines te zien, helaas komen wij die niet tegen. Voor wij er erg in hebben steken wij onze hoofden weer boven water bij de instap. Tjonge wat is dit gaaf, wanneer mag ik weer? Ik heb geen idee hoever wij in de grot zijn gepenetreerd… voelt als kilometers, maar het zal waarschijnlijk enkele honderden meters zijn geweest. Oh en niet te vergeten…. We hebben één visje gezien, waarschijnlijk een guppie.
Foto’s: Ron Offermans
