Grande finale
Dag 5, de laatste dag van Healthy Seas: Project Argo 2014. Een spannend moment, het is vrijdagochtend en gaat het lukken?
Ik weet bijna zeker dat er teamleden zijn die hier er net zoals ik vannacht nog over nagedacht hebben. Echter, in tegenstelling tot vorig jaar heb ik dit jaar geen moment getwijfeld dat we het niet zullen redden op de laatste dag. Ja, het is absoluut nog veel werk en inderdaad er is nog niet veel naar de oppervlakte geschoten maar toch verloopt het losmaken van de netten, kabels en touwen gesmeerder dan vorig jaar. Je ziet een duidelijke leercurve, het team gaat makkelijker om met het werken op deze diepte en het gestructureerde plan van aanpak wat we iedere ochtend met elkaar maken zorgt voor een opvallende rust.. maar toch is het spannend!
We laden we de boot weer vol met de benodigde gassen, alle gassen maal twee dit keer omdat we op deze laatste dag ook een backup plan in gedachten hebben. Het plan is om 1 duik te maken en alles omhoog te halen, lukt dit niet hebben we afgesproken boven het wrak te blijven liggen, te lunchen en een tweede duik te maken in de middag. De mannen van het vulstation zwaaide ons vanochtend met wallen onder de ogen uit, die hebben even goed doorgepompt gisterenavond.. 🙂
Inmiddels we weten hoe “gespannen” het ervoor staat beneden op 50m en gewapend met niet een maar twee boldcutters en twee nieuwe nieuwe ijzerzagen (die na de duik direct afgeschreven kunnen worden) gaan de eerste twee teams bestaande uit Ron en Bas, en Richard en Anton te water. De teams storten zich wederom op hun oude stekken op respecitievelijk bakboord en stuurboord en gaan voor goud. Fabrizio en ik springen er maximaal 10 minuten later achteraan om maar niets van het geweld te hoeven missen. Nog voordat we onderwater zijn komt de eerste hefballon met lading al naar de oppervlakte, dat verloopt dus al prima!
Beneden op het wrak komt de stofwolk ons al tegemoet, blind zwemmen we op de bakboord zijde af waar Anton en Richard al druk zijn met het doorknippen van laatste paar kabels. Ik zwem direct door naar het afgebroken deel van het wrak en verplaatst op de bodem een van de hefbalonnen die op een enorm stuk net staat. Dit deel gaan we in geen geval meer los krijgen gezien het andere werk dus ik zet de hefballon op een hoger vastzittend stuk kieuwnet wat we wel omhoog willen hebben. Terwijl ik aan het werk ben hoor ik boven me een kreet “jiiiiighaaaaaaa” en terwijl ik omhoog kijk zie ik een enorme massa netten en kabels langzaam naar de oppervlakte schieten, dat moet me toch een bizar gewicht zijn als je ziet dat we de grootste hefbalonnen die we in gebruik hebben hierop hebben gezet, maar het is gelukt! De twee ‘sub-projecten’ op het wrak zijn dus succesvol afgerond en we gaan verder met het opruimen van losse stukken kieuwnetten welke we in zakken stoppen.
De 28min zijn helaas gepasseerd dus de bodemtijd zit er weer ruimschoots op voor mij, tijdens de opstijging zien we Annet, Rutger-Jan en Cees met blije gezichten afdalen, Annet en ik doen nog een overwinnings high-five en daarna stort het team zich op het opruimen. Wat een goed gevoel is dit weer, heerlijk!
Aan boord hoor ik iedereen praten over hoe geweldig het allemaal verliep en de bemanning is druk met het in de gaten houden van 5 verschillende hefbalonnen die verspreid over op zee drijven en een vissersboot die erachteraan jaagt. De vissersboot helpt ons dit keer met het aan boord halen van de enorme buit, wat een teamwork!
Project Argo 2014, de tweede editie van dit gave project is een regelrecht succes! De duiken worden uitdagender, we hebben nog meer netten omhoog gebracht en de lokale community raakt steeds meer betrokken bij deze acties. Ik zeg volgend jaar weer!
Ghost Fishing is – na een succesvol project in 2013 – in juni 2014 opnieuw een week lang in Istrië, Kroatië voor Project Argo II, waarin ook Krnica Dive, Scuba Academie en Global Underwater Explorers meedoen. Zo’n tien duikers uit Nederland, Kroatië, Italië en Engeland doen een poging om het achterschip van de MS Argo, één van de mooiste wrakken in de Kvarner Golf, te ontdoen van netten. Vijf dagen lang wordt ’s ochtends gewerkt op het wrak om dat voor elkaar te krijgen. Daar blijft het niet bij: ook op de riffen vlak bij de haven van Krnica ligt veel verspeeld vistuig. Elke middag springen de duikers van het project opnieuw het water in om dde troep van de riffen te halen.
