Geen zeekoeien, maar slootkoeien
Het is weer eens anders dan visjes fotograferen, dacht Peter Boots (‘Bootsy’) toen hij op Facebook verschillende half/half-opnamen met waterlelies of molens voorbij zag komen. Tijd om het zelf ook eens te proberen.
Hij ging op pad, ‘gewapend’ met zwembroek, snorkel, masker +bril, Boot(s)y’s, vinnen en natuurlijk de onderwatercamera, op zoek naar een plek met waterlelies én molens. «De beste plek om deze combi te gaan zoeken leek mij om maar gewoon op avontuur te gaan en naar de bekende Noord-Hollandse plekken waar molens staan, te rijden zoals het Schermergebied bij Schermerhorn.» Maar waterlelies en molens bij elkaar, dat bleek nog lastig te zijn. Molens genoeg, maar waterlelies!?!
Langs de kant van de provinciale weg (tussen Schermer en Alkmaar) zag hij een groep koeien in het weiland staan. «Twee ervan stonden tot hun enkels in de sloot! Ik dacht gelijk: Pipo … koeien!»
Als hij daar nu eens een half/half-opname van kon maken. Hij parkeerde zijn auto in de berm, deed zijn booties aan en sprong in de sloot. Het water van de sloot was ongeveer een1/2 meter diep. «Zo dat viel effe tegen, ik stond in no-time tot aan m’n knieën in de prut! Geen vaste grond onder mijn voeten.»
Moeizaam probeerde hij zich naar de koe in de sloot te manoeuvreren. Ondertussen voelde hij hoe zijn booties zich langzaam maar zeker vulden met slootslik. De koe liet zich goed benaderen en was eigenlijk best nieuwsgierig! Het dier was beslist niet agressief of bang
«Op een gegeven moment begon de koe mijn lens te likken! Ze vond kenbaar mijn spiegelende bolle lensdome wel interessant. Daar sta je dan -met je goede gedrag- tot je enkels in de prut en onder het kroos, nog geen meter verwijderd van een toch wel grote koe!»
Voor Peter kende dit leuke experiment op fotografisch gebied ook enkele leermomenten.
- Het grootste probleem was toch wel om de dome droog, kroos- en vlekvrij te houden! Peter had het neopreen domehoesje bij zich en
veegde de dome regelmatig schoon, maar het bleek vaak niet afdoende. Ook dompelde hij de dome regelmatig onder om de druppels af te spoelen, waardoor er ‘slootvuil’ en kroos op de dome kwam. Een schoon droogdoekje was een betere optie geweest. «Het probleem bleek achteraf dat de lens dan gaat focussen op de waterdruppels op de dome!» - Hij had de (zwarte) koe bij moeten flitsen: «De zwarte huid vreet licht! Dit heb ik sterk onderschat en helaas (achteraf) heb ik er niet bij stilgestaan.»
- Het probleem is natuurlijk ook het focuspunt bepalen omdat je eigenlijk out-of-the-blue schiet. «In de ondiep sloot is het moeilijk op je display kijken. De cameraset (11 kg) wordt ook behoorlijk zwaar en lastig te bedienen in deze benarde houding.»
Toch heeft Peter een paar plekken gevonden waar het redelijk ‘raak’ was! «Nog geen echte mooie waterlelies gevonden maar toch kon ik goed experimenteren. De witte lelies die ik vond bij een mooie boom, waren al in de (dichte) avondmodus.» In hartje Alkmaar vond hij een perfecte plek en avondlicht met een paar “lullige” lelies.
Al met al was het een leuke avontuurlijke dag!
Wil je onderstaande foto”s in vol formaat zien? Klik op een willekeurige foto en je kunt door de diavoorstelling bladeren.
