Ester van den Doel – Missie geslaagd
Een laatste duikdag, een mijlpaal en een missie: voor deze duikdag is een hoop ingepland! Ester van den Doel duikt voorlopig voor de laatste keer op Bonaire.
Datum: 27 april 2016
Duiklocatie: Bonaire
Onze laatste duikdag al weer op Bonaire; twee weken heerlijk gedoken in het warme, tropische en ook Nederlandse water!
Vandaag onze laatste duikdag en vandaag voor mij een mijlpaal; mijn 500ste duik staat op de planning. Daarom mag ik de locatie kiezen en ik zou heel graag nog een keer op zoek gaan naar zeepaardjes. Nu wil het toevallig zo zijn dat we van Michiel een hele mooie beschrijving hebben gekregen waar we een zwanger zeepaardje kunnen vinden. We zijn er de dag daarvoor al geweest en hebben toen aan de hand van de beschrijving inderdaad een zeepaardje gevonden maar deze was alles behalve zwanger. Toen we boven kwamen en het vertelden bleek dat we vermoedelijk het vrouwtje gevonden hadden want hij was nog heel erg zwanger en ze waren met zijn tweetjes. Dat was ons niet verteld dus vandaag gaan we terug, op zoek naar het span. De foto’s die ik de dag ervoor gemaakt had, waren ook niet naar mijn zin, zeepaardjes hebben de neiging om zich van je af te draaien en daardoor is het moeilijker goede foto’s te maken.
We maken ons klaar en horen ondertussen op het duikcentrum dat ze vandaag iets dieper zouden zitten, tijdens de nachtduik van de avond er voor was het mannetje nog heel erg zwanger dus we hopen ze te kunnen vinden en zeker het zwangere kereltje. We dalen weer af naar de 19 meter en ons herkenningspunt om vandaar af te gaan zoeken. Ik kijk goed om me heen, op zoek naar het koraal waar ze zich met hun staart aan vast kunnen houden en dan valt ineens mijn blik op het zeepaardje wat we gisteren gezien hebben. Ik kijk nog eens goed en zie dat het inderdaad het vrouwtje is, de buik loopt mooi over in de staart. Opnieuw probeer ik foto’s te maken, ik heb gekozen voor mijn macro lens, ondanks dat de zeepaardjes hier best groot zijn, zeker 10 to 15 centimeter maar omdat ik ze er toch niet helemaal op kan krijgen wil ik kijken of ik een ‘portret’ kan maken.
Al voor ik naar het paardje toe ga, stel ik mijn flitsers in zoals ik denk dat ze moeten staan en ook qua sterkte, ik zet mijn camera op de (hoop ik) juiste instellingen zodat ik zo min mogelijk hoef te rommelen en zo min mogelijk foto’s hoef te maken om de paardjes zo weinig mogelijk te verstoren. Gelukkig lukt het me nu wel om mooie foto’s te maken van de dame. Terwijl mijn buddy in mijn buurt rondscharrelt op het rif, valt ineens mijn oog op een takje zacht koraal met het mannetje! Hij zit iets hoger en is donkerder van kleur maar hij is alles behalve zwanger. Ergens in de nacht of de ochtend is Bonaire heel veel minuscule zeepaardjes rijker geworden want hij is weer in zijn normale postuur, de overgang van de buik naar de staart is duidelijk zichtbaar. Jammer dat we dat gemist hebben maar ik ben superblij dat we ze allebei gevonden hebben. Ik gebaar naar mijn buddy dat ik hem gevonden heb en ook hij komt de he-horse nader bekijken. Als hij mij de ruimte geeft, kan ik proberen ook een paar mooie foto’s te maken van hem, hij draait net naar mij toe en ik zie de mooie witte stervormige tekening rond zijn oog wat wat roder is als de rest. We genieten van de zeepaardjes en uiteindelijk gaan we verder, we zitten al een poosje op een redelijke diepte en het wordt tijd dat we weer een beetje naar boven gaan. Ik werp nog een laatste blik op hem en haar en we zetten onze duik voort, langzaam richting het ondiepere water. Ik heb nog een wens en ook meteen een tweede reden voor mijn keuze voor de macro-lens; een oranje poetsgarnaaltje in een anemoon op de foto krijgen. Ze zijn heel erg klein en kruipen weg zodra ze kans krijgen maar toch wil ik het proberen. Mijn buddy zoekt geduldig mee voor me en gebaart me dat hij wat gevonden heeft; een anemoon en ik zie een aantal kleine oranje garnaaltjes. Gelukkig is er een hoop zand omheen dus ik blaas mijn vest leeg zodat ik zonder problemen op de zandbodem kan liggen. Een van de garnaaltjes is zo aardig om uit de anemoon te komen en ik krijg de kans om foto’s te maken. Ook een slijmvisje krijgt tijdens de veiligheidsstop nog mijn aandacht, het blijven grappige visjes. Die kan ik ook weer van mijn lijstje strepen! Wat een fijne laatste tropische duik is dit; als we na een uur boven komen, hebben we allebei een grijns; wat we wilden vinden deze duik is gelukt; wat ons betreft is de missie geslaagd!
