Ester van den Doel- Stilte na de storm

Duikreporter Ester maakte al vele duiken in Zeeland, maar nog nooit vanaf een boot. Afgelopen weekend was het zover en verkende ze duikplaatsen in de Oosterschelde die alleen per boot bereikbaar zijn. Ondanks het slechte weer in de voorafgaande week, hielden alle duikers de moed er in. En met warme koffie en gezelligheid is de kou natuurlijk snel vergeten!

Vandaag is het dan zo ver, ik ga voor het eerst bootduiken in Nederland, vanaf de Tertius. Na een oproep van Marloes via de Aquashot Zeeland pagina is er een kleine groep fotografen die gezellig samen (al dan niet met een ‘eigen meegebrachte’ buddy) een dagje gaan duiken vanaf de Tertius en ik ben er 1 van. Het weer zit gedurende de week niet mee; storm, regen, nog meer storm, regen en wind die iets minder stormachtig is. Dat belooft wat voor zondag.
Als ik zondagmorgen vroeg opgestaan ben en met wat regen, hagel en natte sneeuw naar Bruinisse rijd, tref ik bij aankomst op de Zeelandbrug een spiegelgladde Oosterschelde aan, de wind is compleet weggevallen en de zon doet zijn best om tussen de wolken door te komen; het begint goed! Ik ben net na 8 uur bij de kade waar ik mijn spullen uitlaad en daarna mijn auto parkeer. Als ik alles aan boord gebracht heb met behulp van schipper Ruud ga ik naar binnen waar ik kennis maak met Ellen en al een paar mede duikers aantref. De rest druppelt ook binnen en heeft zin in de dag; het weer gaan we ons niet al te druk over maken. Het is tenslotte eind november en iedereen duikt in een droogpak. We besluiten onze spullen vast in de haven in elkaar te zetten en daarna is het tijd voor koffie en bijkletsen. Nog een paar mensen duiken niet mee vanwege gezondheidsklachten maar zijn lekker bezig met foto’s maken en helpen ons waar nodig. Ook Jos en Wilma gaan mee voor de gezelligheid; Jos heeft zijn drone meegenomen en hoopt nog een paar leuke filmpjes te maken.

Na overleg met en op advies van Ruud gaan we richting de hangcultuur bij Oude Tonge, het zicht is hier al een poos goed en er zitten veel jonge snotolfjes. Bij de Zeelandbrug was het zicht de dag ervoor vreselijk door de wind dus dat zal nog niet verbeterd zijn aangezien het tot in de vroege ochtend gestormd heeft. We varen de haven uit richting de hangcultuur. Daar aangekomen ga ik me omkleden en al kletsend met elkaar horen we de drone van Jos de lucht ingaan, even zwaaien maar! Na een korte uitleg van Ruud over de locatie springen we van boord waarna we onze camera aangereikt krijgen.

Ik besluit naar de hangcultuur uit te zwemmen, op zoek naar snotolfjes. Anderen gaan naar de steenstort of de begroeide meetpaal. Als ik bij de lijnen van de hangcultuur ben, daal ik langzaam af en geniet van het redelijk tot goede zicht, een meter of 4 is het zeker wel! In het water is het lekkerder dan op het dek, de watertemperatuur ligt hoger dan de luchttemperatuur. Ik drijf op mijn gemak langs de lijnen, op zoek naar iets leuks om op de foto te zetten en zie ineens een jonge snotolf! Yes, die heb ik vast gezien, nu nog op de foto. Deze heeft er echter geen zin in en zwemt als een speer weg; nooit geweten dat ze zo hard konden zwemmen. Volgende keer beter dan maar, ik ga verder langs de hangcultuur mosselen, elke streng is een wereldje op zich met zijn eigen vormen en organismes. Ik zie kleine spookkreeftjes krioelen over de mosselen, een krabbetje verstopt zich nog wat dieper tussen de mosselen, anjeliertjes groeien alle kanten op. Weer zie ik een snotolfje maar ook deze is niet van mijn gezelschap gediend en maakt dat hij weg komt. Ik vermaak me prima bij de hangcultuur en zie ook grote vlokslakken tussen de mosselen zitten; ik zoek er 1 uit die er wat beter voor zit en neem mijn tijd om er foto’s van te maken. Na een uur besluit ik het voor gezien te houden, de koffie en de lunch klinken als een goed plan en ik stijg langzaam op om daarna terug te zwemmen naar de Tertius waar ik aan boord klim, geholpen door Ruud. Mijn camera ligt al voor op dek voordat ik op het dek sta dankzij een aantal behulpzame handen. Ik loop naar het voordek waar ik mijn spullen neer kan leggen en mijn fles breng ik terug naar achteren om te vullen voor de volgende duik. Daarna duik ik de warmte van de opbouw in en trakteer mezelf op een warme koffie terwijl de een na de ander weer terug aan boord komt.
Ellen neemt ondertussen de bestellingen voor de uitsmijters op en ik hou het ‘beschaafd’ met alleen eieren met spek en brood. Iedereen is tevreden over de eerste duik en wat ze gezien hebben; ook de niet-duikers hebben zich vermaakt. Gelukkig hebben de anderen hetzelfde ‘probleem’ gehad met de snotolfjes, ze zwemmen weg en willen niet op de foto, ze zijn behoorlijk actief. Ondertussen komen ook de uitsmijters door en iedereen geniet van de lunch. Er valt weer een bui met regen en een vlok natte sneeuw wat wel mooie dreigende luchten oplevert. Een aantal van ons staat al weer buiten met een camera of telefoon om dit vast te leggen en een stukje regenboog laat zich zien. We nemen de tijd voor een oppervlakte interval en na overleg met Ruud besluiten we bij de hangcultuur te blijven, hier weten we zeker dat we goed zicht hebben, voor de rest blijft het afwachten na het weer van de afgelopen week. Wel gaan we een stukje verder liggen zodat we toch een ander gebied kunnen bestrijken waarna iedereen zich weer om gaat kleden en het water in gaat. Ellen zorgt voor een emmer warm water waar we onze natte kappen en handschoenen in kunnen doen zodat we die niet nat en koud op hoeven te zetten maar slechts nat en lauwwarm; aan alles wordt gedacht!
Ik besluit weer richting de hangcultuur te gaan, toch weer een poging wagen om een snotolf op de foto te krijgen. Als ik overboord spring begint mijn automaat te blazen, vermoedelijk door de kou maar gelukkig is daar de helpende hand van Goof die net voor mij het water ingegaan is. Even de fles dicht en weer open en het probleem is verholpen. Ik ben wel de nodige lucht kwijt maar kan daar nog prima een duik mee maken. Mijn camera wordt me aangegeven en ik haak deze vast aan mijn vest. Samen met Lia zwem ik uit richting de hangcultuur en als ik mijn automaat wil pakken begint deze opnieuw te blazen…opnieuw de fles dicht en weer open met hulp van Lia en dan maar een wat kortere duik bedenk ik me. Ik ga toch niet diep is de bedoeling en ik ben geen grootverbruiker. We gaan ieder onze eigen kant op en ik zak langzaam weer af langs de hangcultuur. Weer schiet er een snotolf weg maar ik had mijn camera nog niet aangezet dus deze mag zijn gang gaan. Ik besluit een nieuwe tactiek toe te passen, als ik een snotolf zie, pilotlamp uit en dan maar een beetje mikken bij het invallende zonlicht. Ook die tactiek blijkt niet te werken als ik het een aantal keer geprobeerd heb en ik geef het op. Wel kom ik een paar mooie kokerwormen tegen, mooie anjeliertjes en ik vermaak me prima.
Regelmatig controleer ik mijn luchtvoorraad maar dat gaat prima. Na bijna een uur vind ik het wel mooi geweest, de bodem van mijn fles komt in zicht en ik laat me op mijn gemak langzaam naar het wateroppervlak drijven waarna ik terugzwem naar de Tertius. Ik geef mijn camera af die aangepakt wordt en al in een bak water ligt voor ik op de ladder sta. Ik trek mijn duikset uit en ruim alles op nadat de laag regenwater uit mijn duikkist gekiept is. Als iedereen weer aan boord is en een beetje opgeruimd heeft, komen de snacks op tafel en onder het genot van een drankje varen we terug naar de haven waar we met zijn allen de boot lossen en afscheid nemen van Ruud en Ellen. Met een aantal gaan we nog lekker eten bij de wok om deze leuke en gezellige dag af te sluiten; op naar de volgende dag wat mij betreft! Iedereen bedankt voor de gezelligheid in ieder geval.
Met dank aan Frank de Bruin voor de foto boven de waterspiegel!