Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Ester van den Doel – Op pad in Portugal

«Ik zie in een eerste oogopslag meteen een paars vlekje dat een flabellina blijkt te zijn. En meteen zie ik een tweede en derde. Dat ziet er veelbelovend uit!» Ester duikt onder aan de Algarve.

Locatie Algarve, Portugal

 

Deze nazomer zijn we in de Algarve, Portugal terecht gekomen. En eigenlijk gaan we nooit op pad zonder ons logboek en certificering mee te nemen want je weet het maar nooit; misschien is er een mogelijkheid om een duik te maken. Nu hadden we voor vertrek al een beetje gespeurd op internet en gezien dat er wel duikmogelijkheden zijn maar niet zo uitgebreid als in Nederland. We besluiten ook onze eigen automatensets en maskers mee te nemen want niets is zo vertrouwd als je eigen spullen. Meer gaat helaas niet lukken in verband met de beperkte bagage die we mee kunnen nemen en ook mijn onderwatercamera ‘moet’ mee.

Via Henk, die we via Facebook hebben leren kennen, komen we terecht op het kleine duikcentrum van Blue Ocean Divers in Lagos bij de enthousiaste Elmar, een Duitser die al meer dan 20 jaar in de Algarve woont en waar Henk al jaren komt. Vandaag gaan we met de boot duiken. Omdat er hier minder duikers zijn, is het voor het duikcentrum niet rendabel om een eigen boot te hebben en wordt er wat geregeld met de rondvaartboot. Bij kleinere groepen slaan de verschillende duikcentra de handen ineen en wordt op die manier een dag bootduiken georganiseerd. De groep van vandaag is echter zo groot dat alleen ons duikcentrum op de boot zit legt Elmar uit. We huren bij Elmar de rest van de spullen die we nodig hebben; het ziet er gebruikt maar goed uit. Ik controleer alle sluitingen van het vest en blaas het even op om de ontluchtingen te testen, de sluitingen op de vinnen; alles werkt naar behoren.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadat alles ingepakt is in de bus en de trailer, rijden we naar de haven om alles op de boot te laden; iedereen draagt zijn/haar steentje bij en al snel is alles aan boord. Voor we wegvaren bouw ik mijn set op; liever in de haven als we stilliggen dan op een schommelende boot is mijn ervaring. Henk komt hier al jaren en kent de duikplekken op zijn duimpje zodat we afspreken met zijn drietjes het water in te gaan. Vandaag gaat hij voor het eerst sinds 2 jaar weer met een camera onder water en ik wil ook fotograferen, enthousiast geworden door zijn verhalen over alle verschillende soorten naaktslakken die hier zitten. Ik heb daarom gekozen voor de 45 mm macro lens die ik nog maar kort heb. Het is kort varen naar de eerste plek van vandaag ‘Porto de Mos’. We kleden ons verder aan en maken ons gereed om van de boot te springen. De camera’s worden aangegeven en we dalen rustig af langs de ankerlijn.

Aangekomen bij het rifje laat ik mijn blik over het landschap glijden, rotsblokken met lichte begroeiing, plantjes en wat kleine gorgonen. Ik zie in een eerste oogopslag meteen een paars vlekje wat bij nadere bestudering een flabellina blijkt te zijn; terwijl ik mijn camera verder klaarmaak om te gaan fotograferen zie ik een tweede en derde; dit ziet er veelbelovend uit! Henk ziet ondertussen een andere oranjerode flabellina soort en gebaart naar me. Ik zie hem maar geef hem eerst de kans om foto’s te nemen terwijl ik me concentreer op de paarse. Daarna wisselen we van plek en probeer ik de slak een beetje fatsoenlijk in beeld te krijgen wat nog niet meevalt met de stroming en het aanwezige stof in het water. Ik kijk verder langs de wand en mijn oog valt op een plantje waartussen minstens 2 en misschien wel 3 van dezelfde slakken in elkaar verstrengeld zijn. Een paarse flabellina kijkt toe en ik kijk mee naar dit groepje slakken verwikkeld in een ménage à deux ou trois. Door de sprietjes van het plantje waar ze zich mee voeden is het moeilijk om foto’s te maken maar ik probeer het wel. Uiteindelijk laten we ze met rust en zwemmen verder langs de wand. Ik zie ook overal dahlia’s, gemiddeld een centimeter of 7 in doorsnee maar soms in groepen van wel 10 bij elkaar en zee-appels in allerlei kleuren en maten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In de spleten zie ik octopussen zich proberen te verstoppen, tandbaarzen van een centimeter of 15 à 20 zwemmen langs me; blennies verstoppen zich snel en wij speuren verder over de wand naar slakjes. De ene na de andere soort zien we; groot en klein, helaas niet allemaal in een goede positie om foto’s van te maken. Na een dikke 3 kwartier zit onze tijd er helaas op; mijn computer geeft aan dat ik nog over goede 70 bar lucht beschik (max diepte 18 meter) en we beginnen aan de tocht naar de oppervlakte met een safetystop. Tijd om de fles te verwisselen voor een volle, varen naar de volgende plek die 10 minuten verder ligt en tijd voor de lunch van gebraden kip, salade en brood. Voor de niet-duikers of degenen die het bij 1 duik houden is er eventueel een glaasje wijn bij de lunch en Elmar houdt met een scherp oog in de gaten of de duikers voor duik 2 van de wijn afblijven. Ik houd het bij water, altijd goed om de dorst te lessen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na een poosje van de zon genoten te hebben wordt het tijd voor onze tweede duik. Henk geeft aan dat hier witte flabellina’s te vinden zijn op deze plek die ‘Ancora’ genoemd wordt. Ik heb er zin in! Als we in het water liggen geeft Elmar aan dat we langs de ankerlijn naar beneden gaan en het touw vast moeten houden; er staat meer stroming dan verwacht. We gaan naar beneden en ik voel de stroming. Ook hier hetzelfde landschap; rotsblokken met kleine begroeiing; veel spleten waar de vissen zich schuilhouden voor ons en de stroming. Al snel gebaart Henk ons om te komen; hij heeft een witte flabellina gezien. Prachtig mooi, boven op een rotsblok, vrij van obstakels (of je moet die octopus in zijn holletje meerekenen). Om de beurt maken we foto’s waarna we rustig verder zwemmen. Ik zie een kleine octopus die nieuwsgierig zijn ogen boven het rotsblok uitsteekt en ik begin aan een spelletje kiekeboe met de octopus terwijl ik achter mijn camera duik om te proberen hem vast te leggen. Ineens wordt er druk naar me gebaard om te komen; Henk heeft 2 witte flabellina’s gevonden die aan een ingewikkelde paringsdans bezig zijn, zo lijkt het. Wauw! Dit heb ik nog nooit gezien en we proberen het zo goed mogelijk vast te leggen. De 2 hebben geen oog voor ons maar alleen voor elkaar zodat ik de tijd neem en even snel spiek om te kijken of er een goede foto tussen zit. Ik ben blij met wat ik zo snel zie en na een poosje gaan we verder. Mijn duik is echter al helemaal geslaagd met dit tweetal. Ik kijk snel op mijn computer en zie dat we toch een beetje moeten gaan denken aan de opstijging en de safety stop; ik zit nog op ruim 75 bar maar we zitten ook nu weer op een aardige diepte van 16, 17 meter. We beginnen aan de opstijging, opnieuw langs het ankertouw en houden halt op 5 meter voor de stop. Uiteindelijk zijn wij de laatsten die aan boord klimmen maar wat een geslaagde duik was het! We kijken op de camera naar de foto’s die we gemaakt hebben en ook de andere duikers zijn enthousiast. We kleden ons om en bouwen onze sets af terwijl we terug naar de haven varen. Terug in de haven draagt iedereen zijn steentje bij om de boot te lossen terwijl de bemanning de boot gereed maakt om met een nieuwe lading passagiers een rondvaart te gaan maken. We laden de bus en trailer weer in en gaan terug naar het duikcentrum om onze spullen te spoelen. Het was in ieder opzicht een gezellige en geslaagde dag met 2 mooie duiken waarin we veel gezien hebben.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief