Ester van den Doel – Onderwater in Oman (3)

“Dolphin, dolphin” Wow… dit blijft gaaf! Hier komen we zeker terug! Het derde Duikreport van Ester over haar vakantie in Oman….

En dan is het ineens al weer je laatste duikdag…Ook vandaag hebben we er weer zin in; we zouden het leuk vinden om nog iets ‘groots’ te zien, haaien en roggen zijn deze vakantie helaas nog aan ons voorbij gegaan. Aan de ene kant is het jammer dat het er al weer op zit maar aan de andere kant…de weerberichten geven aan dat er ander weer aan komt en dat kunnen we ook wel een beetje zien; er zijn wat meer wolken dan de afgelopen dagen. Van kapitein Mohamed horen we dat de wind gaat draaien en dat betekent ook meer golven. Normaal staat de wind vanaf zee maar deze gaat draaien en zal later vanmiddag vanuit de bergen gaan waaien (zelden trouwens een betere weersvoorspelling gehoord dan hier, en dat door iemand die het weer ziet en meemaakt). Na de gebruikelijke begroetingen over en weer en het pakken van de spullen gaan we op pad. We gaan vandaag weer een driftduik maken en na de lunch een duik die wat meer beschut is, is de bedoeling met het oog op de draaiende wind.

Terwijl we onderweg zijn roept Mohamed ineens het woord waardoor iedereen meteen alert is: “Dolphin, dolphin” en wijst meteen naar links. We turen over het water en ja! Daar zijn ze! Een groep van wel 20 dolfijnen met een aantal jongen laat zich zien aan de oppervlakte. In stilte kijken we allemaal toe en genieten van het uitzicht. Wat blijft het een bijzondere ervaring om ze te zien. Mohamed draait de boot zodat we ze langer kunnen zien en dan komen ze weer boven. Steeds dichter bij de boot komen ze boven terwijl de motor zacht draait om ze niet af te schrikken. Iedereen probeert op alle mogelijke manieren een foto te maken van de dolfijnen en ik sta er ook bij. Ik ben snel naar de punt gelopen van onze boot in de hoop dat ze straks in de boeggolf gaan zwemmen als we weer wat sneller gaan varen. Goed gegokt! Langzaam voert Mohamed de snelheid weer op en de dolfijnen racen met de boot mee in de boeggolf. Het lukt om een paar foto’s te maken waar de dolfijnen redelijk goed op staan (probeer maar eens op een relatief kleine varende boot een dier te fotograferen wat een meter of 2 onder je met grote snelheid meezwemt, dat valt niet mee). Na een poosje zoeken de dolfijnen weer de diepte op, op jacht naar vis. Iedereen is blij met de ervaring; we horen verder ook van Dennis die als gids mee is dat ze niet vaak gezien worden bij het duiken maar wel in de fjorden waar je een tocht met een dhow kan maken. Ondertussen komen we aan op onze eerste duikplek van vandaag; toch niet de drift die we dachten maar de verste plek eerst, hier hebben we ook de eerste duik van de vakantie gemaakt maar ik heb er geen probleem mee om nog een keer op No Palm Beach te duiken. Als mijn buddy en ik klaar zijn met aankleden en set omdoen, rollen we achterover het water in. Ik kan nog steeds genieten van het mooie koraal hier, zo ver als ik het kan zien. Het blijft een mooie gedachte dat er nog zulke ongerepte stukken zijn. We kijken ook regelmatig naar het open water, genieten we van de duik en van alles wat we zien. De juffertjes, koraalvlinders en ook grote Arabian Angels komen ons rustig voorbij zwemmen. Na een uur laten we ons gezicht weer zien aan de oppervlakte en Mohamed komt ons oppikken. Als iedereen weer aan boord is, is het tijd voor de lunch en de rust.

Op het gemak wordt er koers gezet naar de tweede duik van vandaag en onze laatste duik in Oman; de driftduik. Op de plek aangekomen beoordelen de kapitein en Dennis de stroming. Het is een beetje raar want het is niet duidelijk te bepalen van welke kant deze nou komt. De wind begint ondertussen ook iets aan te wakkeren waardoor het oppervlakte water anders kan bewegen dan de stroming daaronder. Op het laatste moment lijkt de stroming weer te draaien en moeten we het rif links houden in plaats van rechts. Met allemaal ervaren duikers op de boot is dat geen probleem en we gaan op pad. Terwijl we afdalen heb ik toch het idee dat de stroming ons een loer heeft gedraaid en weer gedraaid is; ik voel ‘m licht tegen maar niet zo erg dus we gaan toch maar links. Langzaam zwemmen we over het rif, net boven de zachte koralen. Ik zie graag zacht koraal, vooral alle verschillende kleuren en structuren boeien me; de ene keer wit met paarse puntjes, heldergeel, geel met paars, bloemetjes, zo veel mogelijkheden!. Terwijl we verder zwemmen, merken we dat we de stroom iets sterker tegen krijgen en ik gebaar naar mijn buddy. We zijn net in overleg wat te doen als we gids Dennis en zijn buddy tegenkomen; hij is omgedraaid. Ik gebaar naar hem dat de stroom tegen is en hij bevestigt. We besluiten om ook om te draaien en merken meteen dat we zacht met de stroom mee gaan. Verstandig besluit. Net op dat moment zien we nog een schorpioenvis onder een stuk koraal verscholen liggen en we nemen even de tijd om hem goed te bekijken. Langzaam driften we verder over het rif. In gedachten neem ik afscheid van het Omaanse water en na een safety stop komen we weer boven. We komen net op een hoek van het rif boven; de boot kunnen we niet zien maar we blijven rustig liggen en uiteindelijk zien we de boot naar ons toe komen en klimmen we aan boord. Als iedereen er weer is en de spullen goed liggen gaan we weer op pad naar de haven. De wind is nog iets sterker geworden en de golven iets hoger. We gaan met een aardige vaart over de golven en komen af en toe aardig hard neer. Mijn nieren lijken op zoek te zijn naar een andere verblijfplaats en we hebben nog even te gaan op weg naar de haven…. De flessen rammelen in hun houder maar we komen weer heelhuids aan in de haven waar we uit de wind en de golven meteen weer genieten van de warmte. We laden snel de boot uit en mijn nieren hebben hun vaste plek ook weer gevonden gelukkig.

Weer terug op de duikschool is het spullen spoelen en op pad naar het hotel om te douchen. ’s Avonds hebben we een barbecue bij de Villa van Extra Divers waar we ook voor uitgenodigd zijn met alle gasten van dat moment. We lopen van het hotel naar de villa, ongeveer een kwartier lopen en genieten van een leuke avond met heerlijk eten! Goed gegrild vlees, pita brood en lekkere salades alles in Omaanse stijl en in grote hoeveelheden! Ze zijn hier niet van de kleine porties zijn we achter gekomen. Kurt en Sandra en gidsen Dennis en Matt zijn ook aanwezig en Matt vermaakt ons met zijn verhalen; de tranen lopen over mijn wangen van het lachen. Wat een leuke afsluiting zo van een zeer geslaagde duikvakantie! Een die wat ons betreft zeker voor herhaling vatbaar is. Op de laatste dag worden we met 8 man door de altijd vrolijke en goedlachse chauffeur Mohamed weer naar de luchthaven van Dubai gebracht (of je nou meteen weer wegvliegt of in Dubai blijft, Mohamed rijdt van en naar de luchthaven en niet anders). Met 8 man en dus ook 8 flinke tassen met duikbagage blijft het toch even passen en meten maar met vereende krachten wordt de bagage als een veredeld spelletje Tetris voor gevorderden in de bus geladen en wij schuiven er ook nog in. De rit naar de luchthaven van Dubai verloopt soepel, Mohamed helpt ons de grens weer over (dit keer alleen stempels en geen geld) en levert ons in Dubai af op het vliegveld. We nemen afscheid van onze chauffeur en van elkaar waarna wij een taxi zoeken die ons naar ons hotel in Dubai brengt voor de laatste dagen van deze zeer geslaagde winterduiktrip.

Wij hebben ons voorgenomen hier zeker nog eens een keer terug te komen!