Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Robbin van der Burg – Debuut als divemaster

Het begon voor Duikreporter Robbin met een duikopleiding en de droom van een baan als duikgids. En het kwam zo ver!

Na lang wikken en wegen besloot ik in het voorjaar van 2019 om te beginnen aan mijn divemaster opleiding. Het voelde alsof ik er klaar voor was. In 2008 begon ik met duiken, ik was toen 13 jaar oud. Eens per twee weken doken we in het zwembad. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik opkeek tegen al die mannen en vrouwen. Ik was direct onder de indruk. Wat zagen die mensen er ongelofelijk stoer uit en wat een ingewikkelde apparatuur! Samen met de instructeur en zijn vrouw maakte ik een tour door het zwembad. Ik voelde me als een vis in het water, een wereld ging voor me open. Nog steeds heb ik ontzettend warme herinneringen aan deze mensen. Als ik terugdenk aan alle zwembadlessen, denk ik aan de kalmte en vriendelijkheid die zij uitstraalden. Iedere twee weken doken we in het zwembad. Doordeweeks op school kon ik aan niets anders meer denken. Die twee weken duurden zo ontzettend lang.

Tijdens mijn divemaster opleiding dacht ik steeds vaker na over hoe het zou zijn om daadwerkelijk als duikgids in het buitenland aan de slag te gaan. Voorzichtig speurde ik naar vacatures op het internet. Ik had zes weken zomervakantie, zou het dan toch mogelijk zijn om die zes weken met een duikbaan te vullen? Enkele weken later volgde de Duikvaker. Lopend langs de stands van buitenlandse duikcentra fantaseerde ik over mijn eigen duik carrière. Hier en daar ging ik het gesprek aan en stelde ik vragen over de arbeidsmarkt.

Eenmaal thuisgekomen speurde ik verder naar vacatures en begon ik me te verdiepen in de duikcentra die bij de vacatures hoorden. Ik besloot er een mailtje op te wagen. Het mailtje ging naar Menorca, Spanje. Dit duikcentrum, Son Bou Scuba, leek perfect bij me te passen. De eigenaar is Nederlands, de website oogt verzorgd, het is niet al te ver weg en het eiland leek me prachtig. Al met al leek dit me een perfecte kandidaat. Om mijn kansen te spreiden stuurde ik in de daarop volgende weken nog acht mailtjes naar verschillende duikcentra.

In april kwam de verlossende mail, van mijn nieuwe werkgevers Joop en Muriel, uit Menorca. “Bedankt voor het wachten! Ik heb goed nieuws; je mag komen als je wil.”

Halverwege juni begon mijn “zomervakantie”. Om 15:00 uur reed ik van mijn werk naar huis. De volgende ochtend zat ik om 7:00 uur in het vliegtuig, klaar om aan een nieuw avontuur te beginnen. De eerste dag ontmoette ik mijn collega’s, betrok ik mijn kamer en ging ik al direct aan het werk. Ik voelde me aanvankelijk wat onzeker, ik was toch helemaal nieuw in deze branche. Er volgde een korte inwerkperiode. Al wennend aan het nieuwe ritme leidde ik al gidsduiken, keek ik mee met introductieduiken en verzorgde ik briefings. Uiteraard hoorde het nodige sjouw- en schoonmaakwerk ook bij mijn werkzaamheden.

Duikreport Pont d'en Gil 1-97364

De dagen waren lang en intensief, het seizoen was op zijn hoogtepunt. Het werk verliep steeds soepeler. De sfeer met collega’s en klanten was top. De eerste keer dat een klant een leuke Tripadvisor recensie schreef over mij als duikleider is onvergetelijk. Ik was vervuld van trots.

Het werk is intensief, kwaliteit en veiligheid staan voorop. Maar ondertussen is er tijd genoeg om te genieten. Wat een voorrecht om hier aan het werk te zijn. Het zonnetje is fijn, het eten is heerlijk, klanten zijn in de vakantiestemming en de duiken zijn fantastisch. Soms hoor ik van Nederlandse buddy’s dat ze de Middellandse Zee saai vinden. Ik ben het daar niet mee eens. De landschappen zijn ongelofelijk mooi. Grote rotsformaties, tunnels en prachtige caverns. Als je de duikstekken afspeurt zie je dat het er wemelt van het leven. Octopussen, zeebaarzen, murenes, schorpioenvissen, barracuda’s, zeenaalden en slakjes zoals de flabellina stelen de show.

Duikreport Pont d'en Gil 2-97364

In de middag gaan Joop en ik af en toe een funduik maken. Op een zeker moment staat Pont d’en Gil op het programma. Pont d’en Gil is een natuurlijke brug. Een grote rotsformatie die de zee in lijkt te steken. Onder de formatie zit een boog waar je onderdoor kunt varen. Het uitzicht is fenomenaal. We tuigen onze sets op, gaan te water en we duiken langs een steile wand naar beneden. Alle wieren golven op een rustige natuurlijke manier ritmisch als een hartslag heen en weer. Onder water zien we de boog van rotsen over het wateroppervlak heen buigen. De duikstek staat bekend om zijn cavern. De opening is reusachtig! Bij de ingang ligt een aantal schorpioenvissen op ons te wachten. In de grote opening voel ik me maar wat klein. Eenmaal binnen maken we een vijfmeter stop om vervolgens in een gigantische luchtkamer aan de oppervlakte te komen.

Duikreport Pont d'en Gil 3-97364

Na de vijfmeter stop stijg ik op en steek ik mijn hoofd boven het wateroppervlak uit. Wat ik dan zie is onbeschrijfelijk. Toch doe ik een poging. Reusachtige druipstenen, stalagmieten én stalactieten, stelen de show. Het is een sprookjesachtig tafereel. Door het bewegende water voel ik aan mijn oren dat de druk in de cavern steeds een beetje verandert, een bijzonder gevoel. We zwemmen aan de oppervlakte. Aan de druipstenen lijkt wel geen einde te komen. Wij duikers zijn bevoorrecht, want deze plek is immers over land niet te bereiken. Hoeveel mensen krijgen de kans om dit soort plekken te bezoeken? Eenmaal uit het water zien we de zon verdwijnen achter de westkust van Menorca.

Duikreport Pont d'en Gil 4-97364

Foto’s door Joop en Robbin

2 reacties

  1. Leuk verhaal Robbin! Wat een mooie ervaring!

    REAGEREN
  2. Dat is gaaf! Geweldig om zo divemaster te worden. En Menorca ziet er veel leuker uit dan ik dacht.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief