Carla van Westing – Met en zonder missie

De Oosterschelde Boven Water gaat weer van start. Duikreporter Carla van Westing en de andere organisatoren verzamelen hiervoor onderwaterleven dat ze aan het publiek laten zien. Daarna wordt het weer teruggezet.

Datum: 6 en 8 mei 2018
Duiklocatie: Zeelandbrug

We spreken voor de eerste verzamelduik af bij de Zeelandbrug, omdat iedereen al in Zeeland is. Dan is terug naar Zoetersbout rijden een beetje jammer.
We gaan er in als iedereen er al bijna uit is. Het water ziet er erg rustig uit en dat is het ook. Alleen is het zicht door de bloei wel tot aanzienlijk minder dan we allemaal graag zien.Maar al met al verzamelen we erg leuke dingen en hebben we prachtige bakken, waar een heleboel mensen van genieten. Wat een geweldig begin van ons nieuwe seizoen.

Omdat het zulk ontzettend lekker weer is, besluit ik om dinsdag nog een keertje naar de brug te rijden. Gewoon even lekker snuffelen en kijken wat er allemaal te vinden is.
En dat is een hoop. Wat een heerlijke duik. Ik kom weer vroeg aan en er staan op de doordeweekse dag gewoon een stuk of 10-12 auto’s. Het water is een spiegeltje, geen rimpeltje, ook niet om de pijler. Dat lonkt!

Ik kleed me om en ga naar de waterkant. De bloei zit er natuurlijk nog in, maar door de bloei heen is het zicht echt goed. Lekker snuffelen dus. Ik begin met wat schattige heremietjes en leuke kleine donderpadjes. Alles ligt en zit vredig op de stenen en oesters. Een stukje verder vind ik een Polycera quadrilineata (Harlekijnslakje), wat een dotje. Ik zwem door tot achter de pijler om verder te snuffelen. Ik vind een heleboel Microchlamylla gracilis (slanke waaierslakken), wat zijn die toch mooi, en zo ontzettend veel. En grote ook.

Maar qua maat niets vergeleken met de Geitodorissen planata (millennium wratslakken) die ik vind. Wat een plakkaten, geweldig. En dan de Aeolidia’s papillosa (grote vlokslakken), ook al zo enorm groot, ik geniet echt met volle teugen.
Na deze 4 verschillende slakken ga ik in de Zeecypres nog op zoek naar de Cuthonella concinna (zilverblauwe knotsslak). Ik schijn met mijn lamp langs alle pluimen. Als er eentje in zit, dan schittert die wel in het licht. Uiteindelijk vind ik er eentje, denk ik. Maar als ik goed kijk, zie ik dat de cerata vertakt zijn. Dit is een juveniele Dendronotus! Jippie, dat is lang geleden dat ik die gezien heb. Hij is nog spierwit, zo heb ik ze nog nooit gezien. En ook wel klein. Wat ontzettend leuk, dit maakt mijn duik helemaal af.
Ook de foto’s zijn best leuk geworden, ondanks het pilotlampje dat vanzelf aangaat en weer vanzelf uitgaat……en daarna vol zout water zit. Wel kun je goed de bolletjes alg zien, vind ik best wel leuk eigenlijk.

Ik ga dan ook met een ongelooflijk voldaan gevoel terug naar de trap. Wat een bofkont ben ik vandaag. Heel de terugweg zit ik na te genieten. Wat heb ik toch een mooie hobby.