Bas Brand – IJsduiken in Tirol

Een sanitaire stop tussen twee duiken door als het kouder is dan -10 graden C, daar ziet de buddy van duikreporter Bas Brand niet zitten. Dus moeten ze met spoed op zoek naar luiers voor hun ijsduiken in Tirol. Kijk mee naar de video van hun ijsduikervaringen in de bergen.

Datum: 24 en 25 februari 2018
Duiklocatie: Zillertal Oostenrijk

Op donderdag 22 februari vertrokken wij, Leonor en Bas, met de auto naar Oostenrijk.
Daar kwamen we om 21 uur aan en hadden de broer en schoonzus van Bas het avondeten en een drankje gereed. We hadden de live-locatie in Whatsapp aangezet zodat ze het eten goed konden plannen.

De volgende ochtend, hebben we even rondgewandeld in Innsbruck en het gouden dak bewonderd. Na de lunch moest Leonor serieus aan de bak bij Dieter Kuchling van “Tauchen in Tyrol”. De zoon van Dieter gaf de les en de presentatie van IJsduiken in het Engels.
We hoorden waar we de volgende dag zouden duiken en dat we na een kort oppervlakte interval de 2^e duik zouden maken. Ook werd ons verteld dat de temperatuur tussen -5 en -14 zou liggen. Voor Leonor niet echt aantrekkelijk om in de sneeuw een sanitaire stop te moeten maken. Dus zijn we nog even bij de apotheek langs geweest om Luiers te kopen. Na veel hilariteit en verbaasde blikken in de apotheek i.v.m. het doel, met een pak van 12 stuks naar huis.

De volgende ochtend werden we om 6:50 uur bij de duikschool verwacht. We moesten vroeg vertrekken, omdat zaterdag de wisseldag in de wintersport gebieden is en er dan files ontstaan. Het vooruitzicht van de kou maakte opstaan erg moeilijk.

Onderweg in het Zillertal was het al druk en hadden we al een korte file. Later op de dag zou die tot meer dan een uur vertraging gaan leiden.
Bij het bergmeer aangekomen, leek het meer een sloot. We hadden beide het gevoel dat het een smal meertje was met een sneeuwwand aan de overkant. Dit bleek optisch bedrog. Het was in werkelijkheid een uitgestrekte sneeuwvlakte op het meer wat toch wel behoorlijk groot was (formaat Toolenburgerplas).

Omdat we vroeg waren en op de zon wilden wachten, hebben we eerst nog even wat gewandeld en daarna zijn we begonnen met het maken van het wak.
Leonor mocht alvast even oefenen met door het ijs zakken.

Leonor was i.v.m. de cursus als eerste aan de beurt voor de ijsduik en Bas hield de lijn vast. Na 20 min. kwam ze weer boven, opgewonden en ze vond het toch wel spannender dan ze op voorhand verwacht had. Bas en Michael een (Oostenrijker) gingen nu duiken en Leonor hield de lijn vast. Daarna meteen voor de 2^e duik van Leonor en Bas door, voor Leonor was dit tevens haar 250^e duik. Leonor was inmiddels helemaal op haar gemak onder het ijs, zo snel kan dat gaan als het mooi is.

Onder het ijs was het prachtig, zicht 20m , de lichtinval, de ongelijke onderkant met scheuren waar zich lucht had verzameld en ook de prachtige vissen zoals Forel, Sneep en Donauzalm.

Nadat Michael zij 2^e duik gemaakt had en we de spullen hadden opgeruimd, gingen we naar het Gasthof aan het meer. Daar genoten we van een heerlijke warme maaltijd.
Ook hebben we uitgebreid gevierd dat Leonor 250 duiken had gemaakt, alle duikers (4) bij het meer werden getrakteerd.
’s Avonds kregen we bij mij broer en schoonzus gerookte forel te eten, dat was een erg leuke verrassing.

De volgende ochtend mochten we uitslapen, we hoefden pas om 7:30 bij de duikschool te zijn. Wel was het dit keer veel kouder dan gisteren. De stuurbekrachtiging van de auto maakte wel vreemde geluiden, in de kou.
Onderweg bleek het gedurende de nacht gesneeuwd te hebben. Af en toe bleef een auto op winterbanden toch hangen en moesten we even wachten. De 4wielaandrijving bewees zijn dienst weer en we hadden geen problemen. Bij het meer aangekomen bleek het wak dicht gevroren. Dus weer aan het werk. I.v.m. de koude -15, besloten we om maar 1 duik te maken. Al bij het begin van de duik blies een 1^e trap van Bas, kraan dicht en dus geen trim en pakvulling meer, dat werd een frisse duik.

Tijdens deze duik hebben Leonor en Bas beide een “handstand” gemaakt, wel heel apart om met onze voeten op het ijs te staan, en leuk voor de foto’s.
Na 35 minuten vond Bas het genoeg, het werd nu wel echt koud.
We bouwden af en gingen weer naar het Gasthof voor een warme lunch.

Leonor een ervaring en IJsduikbrevet rijker.

Onder weg naar huis gaf de stuurbekrachtiging het op en werd het ouderwets sturen op karakter. Bij een benzinepomp in het dal servo-olie gekocht en toen werkte het weer, de rest van de autoreis tot huis, moest ik blijven vullen om stuurbekrachtiging te houden.
De volgende dag nog even in de bergen naar de hut van m’n broer. Daar wat sneeuw gestapt en buiten thee met rum gedronken, in de hut was het -5 en het meegebrachte water bevroor direct.

Dinsdag een voorspoedige rit naar huis, weinig verkeer, en de vrouw van Bas loodste ons via Whatsapp langs een file met een vertraging van een uur.
We hebben genoten, volgend jaar weer.
Een week later ook in Nederland nog even onder het ijs geweest, dat was toch anders met een zicht van een ½m.