Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Sandra Boerlage – Ieder zijn eigen avontuur

Als haar buddy niet kan duiken door een oorontsteking, scheiden de wegen van duikreporter Sandra Boerlage en haar buddy zich. Maar beiden beleven ze hun eigen avonturen, boven en onder water op de Filipijnen.

Helaas het rust geven van Bart zijn oor heeft niet geholpen, wat een pech zeg! Met asprines en zure oordruppels heeft hij de pijn weten te onderdrukken tijdens de nacht, maar beter werd het er niet op. Zo dit was echt balen!

Hij stuurde mij gewoon op pad, want ja samen aan de kant zitten heeft ook weinig zin als een van ons het water nog in kan. Hij vermaakte zich wel, wist hij me duidelijk te maken. Maar buddy als hij is, liep hij nog wel even mee om te supporten en de andere 2 duikers de instructie te geven dat ze me goed in de gaten moesten houden. Deze beloofden hem me goed in de gaten te houden. Terwijl ik me ging omkleden kreeg Bart van een van hen druppels, wat zou kunnen helpen tegen de oorontsteking. Nou baat het niet schaad het niet. Dus na de nodige charmante foto’s van het omkleden en het uitzwaaien aan de waterkant, ging Bart op weg met zijn druppels.

Ik besprak inmiddels op de boot nog wat kleine dingen met Junjun, want ik had voor de eerste duik mijn groothoeklens er weer op gezet. Na een korte vaartocht en een snelle briefing over de duikplaats: Talisay pier, plonsden we het water in. Deze locatie heeft wel aardig wat groothoek mogelijkheden, maar het was wel even zoeken naar de juiste plekjes. Ook vandaag nam Junjun weer een aantal keer de positie in bij een stuk koraal en begon steeds meer de kneepjes van het modelhangen te begrijpen. Bij de vraag of hij wou hangen werd het aanwijsstokje al weggestopt en zijn loodgordel rechtgetrokken, ja hij deed er echt zijn best voor! Jammer dat ik dan vanmorgen niet helemaal de feeling had en zat te stoeien met de belichting. Maar ja, ook dat kun je wel eens hebben. Niet elke duik is perfect, al doet model nog zo zijn best de fotograaf moet er ook wat van bakken. Ach je kan niet alles hebben, als de lol er maar is en die was er zeker. En wat voor plaatjes er dan uiteindelijk uitkomen was voor latere zorg.

Weer terug bij het resort stond Bart al op onze verhalen van de duik te wachten. Na verslag te hebben gedaan over de duik, een verse kokosnoot zo vanuit de boom te hebben genuttigd en een lekkere lunch was het al weer snel tijd voor een volgende duik. Voor mij dan tenminste, voor Bart stond er een wandeltocht in de planning. Bart had namelijk zijn eigen hiking plan getrokken om het enige natuurlijke meer van Bohol, het meer Lanao, te gaan bekijken. Dit meer dient tevens als vogelreservaat en kans om verschillende vogelsoorten spotten was dus aanwezig. Een leuke uitdaging vond Bart.

Ieder dus op pad met een uitdaging, ik ging me op het macro leven storten tijdens een muck dive op: Camboquiz slope 1, met ditmaal een volle duikboot. Met een muck dive kun je van alles verwachten en was de kans op een coleman shrimp groot. Deze staat hoog op mijn verlanglijstje, dus na wat oefen foto’s bij een murene bleef ik dicht bij Junjun in de buurt die zijn uiterste best deed om de coleman shrimp te vinden. Ik had in de briefing al gehoord dat we deze moesten zoeken op diepte. Dus na een lange tijd op diepte te hebben gezwommen moesten we onze zoektocht staken om niet in deco te komen. De coleman shrimp blijft dan ook op mijn verlanglijstje staan. Een beetje balend dat we deze zoektocht moesten staken wees Junjun mij een mantis met eieren aan. Wow, hoe gaaf! Dit maakte mijn hele duik in 1 klap goed. Al dacht de mantis anders over een bezoekje, deze schoot na 2x flitslicht weg tussen een koraalblokje en liet zich niet meer zien. Dikke pech??? Beetje wel zou je zeggen, maar als je een mantis met eieren nog nooit gezien hebt is elke foto er van een cadeautje.

Met een dikke glimlach van de herinnering, gingen we richting de 5 meter waar we nog heerlijk hebben zitten scharrelen en vooral veel garnaaltjes gezien hebben. Tot het echt tijd was om weer richting de boot te gaan. Ik kan niet anders zeggen dat dit een te gekke duikplaats is, die ik wat mij betreft nog veel vaker zou willen bezoeken.

Genoeg belevenissen om Bart te vertellen dus bij aankomst. Maar eigenlijk was ik ook super nieuwsgierig hoe zijn wandeltocht verlopen was. Ik kreeg dan ook met vol enthousiasme, geuren en kleuren zijn verhaal te horen. Hij had na de nodige paadjes, vele vragen van lokale mensen en zelfs een privé concert van een oudere man met gitaar het meer Lanao gevonden. Hierbij opgelucht dat hij zelf niet zijn zang kunsten heeft moeten laten horen. Bij het meer waren de nodige water vogels te zien en in het water zaten veel cichliden (soort kleine baarsjes) die aardig schuw waren. Na dit tafereel van uitzicht gezien te hebben, ging hij weer terug naar het resort met een kleine omweg. Blij dat hij nu de zingende gitaarman ontweken had en voor de hevige regenbui in het resort was.

Beide genoeg meegemaakt om tijdens een hevige regenbui te bespreken met een tropisch drankje.

Door deze hevige regenbui die bleef aantrekken en zelfs wind die optrok,waarbij een typhoon signaal 1 van kracht kwam, was nachtduiken onmogelijk. Dus ja dan is het een extra drankje en genieten van een uitgebreid diner, om daarna alle foto’s van de verschillende belevenissen te bekijken.

2 reacties

  1. Super Sandra, die mantis met eieren! Ik ben best wel een beetje jaloers😉.
    Groeten, Marleen

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief