René Weterings – Een rondje sepiatentjes

De tweede duik op Goede Vrijdag maakt Duikreporter René Weterings bij de Bergse Diepsluis. Hij gaat op verkenning naar de sepiatentjes.

Datum: 19-4-2019
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

De eerste duik van deze Goede vrijdag, was een mooie bij Sint Annaland. Jeroen en ik praten lekker na met een koffie erbij en Lia komt ook even kletsen. We besluiten lekker simpel de tweede duik bij de Bergse Diepsluis te gaan maken.

We zijn nu toch op het eiland Tholen, dus verder weg gaan om vervolgens te duiken in het Grevelingenmeer zien we niet zitten. We hopen er gewoon op dat het bij de Bergse Diepsluis nog niet zo druk is. Op de weg er naar toe vul ik eerst mijn flessen helemaal af en vervolgens toeren we op het gemakje verder. Tot mijn verbazing staan er op de parkeerplaats slechts enkele auto’s, wat lekker! We hebben het rijk bijna helemaal alleen. Dat zal de komende dagen wel anders zijn dit paasweekend. We kleden ons snel om en wandelen richting het water, het zicht lijkt vanaf de kant best prima te zijn. Het water is nu halverwege tussen laag en hoogwater, nieuw water stroomt nu dus de baai in.

We duiken onder en ik ga meteen op zoek naar de eerste sepiatentjes van dit jaar, ik heb nog geen idee wat er allemaal gezet is. De eerste takkenbossen doemen al op, deze staan simpelweg ietsje links van de instap. Nog geen spoor te vinden van pijlinktvissen of sepia’s, dus ik duik op mijn gemak verder. Het zicht is wel redelijk, niet echt top en zeker een stukje minder goed als vanochtend. Het is stoffiger dan het lijkt, dat zie ik snel terug op de foto’s. Ook is de algenbloei aanwezig, maar gelukkig niet zodanig dat het zicht daar veel slechter van wordt. Ik struin de dijkwand af en zoek ondertussen naar een zeedahlia, die zou hier ergens te zien moeten zijn. Helaas wil dat niet lukken. In de zandbodem zijn diepe sporen achtergelaten door een stuk losgeslagen mosselhangcultuur van een paar weken geleden. Er liggen ook nog enkele stukken touw op de bodem.

In het zand hebben zandgrondels stervormige patronen gemaakt met in het midden een holletje, daar houden ze wacht. Of ze dit doen om een vrouwtje te imponeren of om een andere reden weet ik niet. Maar het ziet er wel mooi uit. Af en toe vind ik een mooi begroeid plukje begroeiing en doe ik een poging er wat van te maken, maar het wil niet echt lukken. Het stof maakt dat ik niet veel zin heb om hier veel tijd in te steken. Dus ik peddel maar verder in de hoop wat sepiatentjes te vinden en misschien, heel misschien zelfs al activiteit van een inktvissoort. Het kan inmiddels wel met de watertemperatuur zo net tegen de twaalf graden Celsius. Ik vind diverse oude tentjes, allemaal mooi begroeid met allerlei zakpijpen, wieren en andere leven. Maar nieuwe tentjes vind ik niet. Hoe ik ook zigzag over de bodem en tuur tussen het stof door.

In het water drijven talloze ribkwallen, al flink van formaat. Soms zie ik een oorkwal en af en toe ook een klepelklokje. Krabben trekken sporen in de blubberige bodem en soms schiet er een postzegeltje weg, een klein platvisje dus. Helaas kom ik ook af en toe wat rommel tegen, van mensen welteverstaan. Ik vind een leeg chips zakje en later ook nog een waterschoentje. Deze ligt er al een tijdje, het kunststof is hard geworden en er groeit al van alles op. Ik besluit hier eerst wat foto’s van te maken, altijd handig voor later. Daarna raak ik het op en stop de troep in de pocket van mijn droogpak, straks gooi ik dat wel weg in de vuilnisbak op de parkeerplaats.

Het is een wat saaie duik wat fotografie betreft, toch heb ik het wel naar mijn zin en geniet gewoon van het duiken bij daglicht en het feit dat ik niemand tegen kom. Daar word ik relaxt van. Toch vind ik het na een uur wel genoeg geweest, mijn fles begint ook al aardig leeg te raken. Ik zet koers terug richting de trap en volg de dijkwand weer. Opeens valt mijn oog op een platvis met een mooi patroon, ik heb geen idee welk soort het is, maar deze soort heb ik nog nooit gezien denk ik. Mooie vis, maar erg schuw. Ik moet mezelf een paar keer goed positioneren om er enigszins wat van te kunnen maken, al was het alleen maar om de soort later na te kunnen vragen bij de experts. Uiteindelijk lukt het niet echt en geef ik op, de vis staat er wel op maar niet met zijn kop naar mij toe. (Bij navraag is gebleken dat de platvis een griet is).

Na zo’n zeventig minuten kom ik weer boven, de zon schijnt nog steeds uitbundig. Bij de auto praten we lekker wat na en genieten we van het zonnetje, wat een lekkere duikdag was dit. Straks weer lekker naar het gezin!

Max. diepte 11,5 m, temp. 11 gr.C., zicht ca. 2-3m, duiktijd 70min.
Duik 884 (Bergse Diepsluis, vrijdag 19-4-2019, 13.00u)