Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Dirk van den Bergh – Duiken tussen de steuren van NaturaGart

Ook al zijn ze officieel ongevaarlijk, een vis van meer dan twee meter brengt toch de nodige opwinding met zich mee. Zeker als je gewaarschuwd bent ze niet te laten schrikken en je camera goed vast te houden, omdat ze daar nog wel een van willen proeven. Dirk van den Bergh duikt tussen de steuren van NaturaGart.


Datum:  29 juni 2016
Duiklocatie: Naturagart Ibbenbüren, Duitsland

duikreport-call-to-action-350x85

Nog maar eens gek gedaan … 670 km gereden om twee duikjes te maken … Dit plan had ik met Cees al gemaakt net voor mijn hartoperatie vorig jaar en dit hebben we nu ten uitvoer gebracht samen met Petra.

Woensdag 29-06-2016, de wekker loopt af om 05.15 uur en om 05.50 uur vertrek ik om Cees en Petra te gaan ophalen in Oosterhout en Made. Vanuit Merksem ligt dat zo goed als op de weg naar Ibbenbüren.

We zijn een half uur eerder dan gepland op weg want mijn buddy’s staan allebei mooi klaar om in te laden. Ik slaag er al onmiddellijk in om verkeerd te rijden … Die verdomde GPS van 5 jaar oud! Een update kost echter 250€ … Die zal ik maar opzij leggen om nieuwe apparatuur die aan de EN250-2014 norm voldoet aan te schaffen, want anders mag ik binnenkort aan geen enkele georganiseerde duik meer deelnemen! In Ibbenbüren is de maximale diepte slechts 7 meter en de watertemperatuur 21°C, dus no problem met mijn “oude” (aangekocht in 2014 nota bene) apparatuur …

Het regent bijna heel de weg, we staan slechts even in de file en om 09.30 uur zijn we ter plaatse.

We hebben onze duikflessen thuis gelaten: in Duitsland mag je niet rijden met gevulde flessen en vanaf de parking is het een eindje lopen met je duikgerief. Bovendien loopt het weggetje naar boven, wat het allemaal nog wat lastiger maakt. Zonder kist met wieltjes kan je alles één voor één tot daar brengen!

Er is weinig volk. Ik tel 10 duikers. Dat is mooi meegenomen! Bovendien is het onderwaterpark gesloten op maandag en dinsdag, zodat het sediment mooi de tijd heeft gehad om naar de bodem te zakken. Alhoewel … in het water zal blijken dat die steuren toch ook wel wat opwoelen!

We krijgen allen gezamenlijk een briefing. Aan de hand van een maquette wordt duidelijk gemaakt waar de interessante plaatsen liggen en dat alles onder water goed is aangeduid. Het onderwaterpark is 60 meter breed en 100 meter lang, maar onder water is het een echt labyrint van doorgangen, schluchten en grotten. We krijgen ook uitleg over de steuren. Ze zijn in totaal met 30 en worden altijd op dezelfde plaats gevoerd, tussen de kattenbeelden aan de tempel, zodat ze gemakkelijk terug te vinden zijn. Het grootste exemplaar is 40 cm breed en 2,10 meter lang …

Het is zo ver. We duiken onder! Best wel spannend. Het water heeft een groene kleur door de algen, maar het zicht is behoorlijk (3 tot 6 meter, afhankelijk van de plaats war je bent). In Zeeland zijn we minder gewoon! We volgen de darm die op de bodem licht en zwemmen door de centrale schlucht richting tempel. Daar is het eerste exemplaar! Hij komt recht naar ons toe gezwommen!

Bij de beelden blijven we stil liggen en het duurt niet lang of we zijn volledig omringd door de steuren. Een geweldige ervaring! Ze komen “snuffelen” en zijn blijkbaar heel nieuwsgierig. Of denken ze dat we eten bij hebben? Ten strengste verboden te voederen! Ook niet aanraken! Je moet ze gewoon laten doen. Steuren zijn met hun zuigmond ongevaarlijk, maar ze zien niet goed. Je mag ze zeker niet doen schrikken, want anders zouden ze met hun startsnelheid van 50 km/uur tegen je aan kunnen botsen en dat komt aan als de slag van een voorhamer! Gewoon blijven liggen dus en de vissen hun gang laten gaan: zij mogen wel aan jou zitten! Hierbij moet je opletten dat ze je ademautomaat niet uit je mond halen … Ook kleine camera’s zijn wel eens een prooi: die zeker je best aan je trimvest, zodat je ze terug uit hun zuigmond kan trekken!

De adrenaline giert in mijn bloed en mijn luchtvoorraad gaat al zienderogen achteruit … Ook het filmen kost me wat lucht. Op de duur went het wel en ik begin rustiger te ademen. We blijven een hele tijd ter plaatse hangen. Na 25 minuten heb ik nog slechts 125 bar over en zwemmen we verder we richting tempel. Mooi! Er staan grote beelden voor en je zwemt tussen de pilaren. Binnenin is het alsof de tempel door een steenlawine getroffen is.

We vervolgen onze weg en Petra gaat linksaf een grot in. Brrr … Donker … Ze vraagt of alles Ok is. Aanvankelijk wil ik terug naar buiten, maar ik heb gelezen dat er om de 10 meter steeds een nooduitgang is en je er dus nooit verder dan 5 meter van verwijderd bent. Even tot rust komen en vooruit dan maar. Door een labyrint van grotten komen we terug uit bij de steuren.

Daarna gaan we naar het wrakje. Je kan er gerust in, want ook daar is gezorgd dat je er te allen tijde terug uit kan. Het wordt tijd om terug te keren want mijn luchtvoorraad gaat naar de reserve! Ik kom boven met 46 bar. We zijn 57 minuten onder water geweest. Petra en Cees hebben nog lucht genoeg over … Van Petra wist ik het al dat ze kieuwen heeft en Cees heeft die blijkbaar ook!

Het is ondertussen 11.45 uur en we eten onze boterhammen op. Cees trakteert met koekjes en Petra met chocoladesnoepjes. Ik eet twee Snickers en dat zal ik geweten hebben! Dat doe ik nooit meer, want tijdens de tweede duik heb ik daar behoorlijk last van …

Na een oppervlaktetijd van 1 uur 20 minuten gaan we terug onder voor een tweede duik. We zoeken de lagune op die rechts naast de tempel ligt en duiken daarna een put in naar een grottenstelsel. Mooi en spannend! Uiteraard worden we onderweg weer opgehouden door de steuren! Je krijgt er niet genoeg van. Ik ben nu veel rustiger en dat is te merken aan mijn luchtvoorraad. Via rotskloven komen we terug uit in het centrale deel. Na 71 minuten moet ik de duik beëindigen en kom boven met 35 bar. Petra heeft voor de tweede duik haar fles zelfs niet laten bijvullen en Cees heeft ook nog meer dan lucht genoeg over. Zij gaan nog eens voor 20 minuten terug naar de steuren.

Om 17.00 uur rijden we terug huiswaarts en uiteraard hebben we nu af te rekenen met het drukke spitsverkeer. We verliezen echter slechts een 20 minuten in de file. We gaan nog gezellig iets eten in Made. Een pub waar ze 120 biersoorten hebben … nee Dirk … een beetje inhouden hé … je moet nog naar Antwerpen rijden! We smeden al plannen voor een volgende duik: willen we eens op zoek gaan naar Big Mama, de meerval in Kempervennen? Gaan we zeker doen nu dat we gewend zijn aan grote vissen rondom ons !

Het was een supergezellige en avontuurlijke duikdag! Bedankt voor het gezelschap Petra en Cees.

1 reactie

  1. Mooi verwoord. Wij zijn er een week voor jullie geweest. Ik voelde hetzelfde als wat jij hier schrijft 🙂 Toch weer een mooie ervaring. Mooie film heb je ook gemaakt.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief