Dicky Boele – Afgesloten van de wereldgebeurtenissen
In Indonesië merken Dicky en Wilton weinig van de rest van de wereld. Ze duiken en duiken… dit keer ook met wat pech.
Datum: 26+27-4-2013
Duiklocatie:
Na een gezellige partyavond gisteren zijn we weer vroeg in touw voor een duikdag. We vragen ons maar heel soms af of er in de wereld nog iets gebeurt. Hier horen we helemaal niets. Geen internet, geen radio, geen tv, geen krant, noppes! We gokken soms hoe warm het water nu zal zijn in Zeeland en of er al sepia’s gezien zijn. Hier wel in ieder geval. Het scheelt een heleboel tijd als je niet alles bij hoeft te houden. Wij denken hier alleen aan duiken, slapen en eten.
Vandaag gaan we 2 duiken met de groothoeklens op pad. Aswar meldt ons elke avond wat er op de camera moet en waar we voor gaan. De groothoek zet je hier op de camera voor de mooie koraalwanden, maar zeker niet voor de schildpadden, haaien of ander groot spul. Dat is er gewoon niet, op 3 haaitjes na in een grotje. Bij de 1e duik op Sahaung 1 ziet Aswar meteen als we onder zijn in het diepe een stuk of 7 enorme bumpheads. Ze zijn snel weer verdwenen en we kunnen er niet echt heen voor een fotografisch plaatje, hooguit één voor de statistieken zeg maar. Later komen we bij een enorme school gele snappers. Mooi om te fotograferen, maar ze blijven steeds te ver weg.
Na een half uurtje zie ik in mijn behuizing wat water staan. Niet veel, maar voldoende om te besluiten om de duik af te breken en te gaan zien wat er aan de hand is. Hans Peter en Yvonne duiken met Aswar verder naar het haaiengrotje. Op de boot blijkt dat mijn camera en de elektronica in mijn behuizing droog is gebleven. God zij dank! Ik kan ook niets ontdekken waardoor ie gelekt heeft. We maken alles schoon en droog en zetten de set weer in elkaar. Ik waag er een 2e duik mee. De 2e duik bij Tanjung Usi 1 gaat het lange tijd goed met de camera. Ik moet zeggen dat ik erg aan stoeien ben geweest met de belichting hier bij het groothoeken. Daar is dan ook niet veel van gelukt naar mijn zin. Het niveau is voornamelijk prullenbak. Het enige grappige is dat ik een veerster fotografeerde die op Yvonne haar pak was blijven zitten.
Hans Peter zet bij deze duik zijn cameraatje weer op een speciale pen, die hij als aanwijsstok mee heeft maar die een dubbele functie heeft. Hij kan zijn camera erop draaien, de pen in het zand steken en de filmfunctie aanzetten. Zo kan hij bijvoorbeeld mooi de voorbijgaande duikers filmen incl. zichzelf. We maken er een fotootje van en een filmpje als promo voor Megadiving Roosendaal die deze pen heeft meegegeven. Op een gegeven moment zie ik toch weer water in de behuizing staan. Ik durf er de duik wel mee af te maken want ik weet dat het niet volstroomt. Met enige voorzichtigheid want in de behuizing zit ook elektronica. Lang leve de lompe Ikelitebehuizing, want ik zie wel exact wat er gebeurt daarbinnen.
Sabora 1 is de duikstek voor de middag. We gaan weer macro-en. Nu is het springtij en wordt er wel enige stroming verwacht…………enige?????????? We waaien weg onderwater. Aswar wijst ons een mooi garnaaltje in een veerster en natuurlijk maar weer eens een pontohi. Man, man wat een stroming. Ik kan niet even normaal een plaatje schieten. Het worden er ook niet veel deze duik. Op een gegeven moment “schuil” ik even achter een rots om op de rest te wachten die nog bij de pontohi liggen. Ondertussen fotografeer ik nog een slakje en kijk waar ze blijven. Niemand in het zicht, ik snap er niks van. Totdat ik de andere kant op kijk en een stuk verder Wilton achter een rots zie liggen. Hahaha, ze waren mij dus alweer met een bloedvaart voorbij gestroomd zonder dat ik het in de gaten had. Niet echt een relaxed duikje zo dus. We zijn er allemaal een beetje moe van. Dat wordt vroeg naar bed vanavond, hihi,……………….uur of half 9 ofzo?
De volgende morgen varen we naar de overkant om 2 duiken te maken op dezelfde stek, Sampiri 3. Ook wel wat stroming daar, maar het leuke daar is het feit dat dit een vulkanisch gebied is. Onder water vind je dan ook een warmwaterbron waaruit bijna kokend water naar boven borrelt. Aparte ervaring en Hans Peter kan het niet nalaten om er even wat van in zijn pak te laten stromen. Als het water al 29 of 30 graden is dan begrijp je dat het uit deze bron bijna heet aanvoelt. Ook je handen in het zand steken levert bijna verbrande fikken op. Op de stek vinden we verder spookfluitvisjes, bladvis en wat aardige garnaaltjes. Bij de 2e duik daar pakken we een ander gedeelte van de stek. Wilton vindt er op een gegeven moment een lizardfish (ik weet de Nederlandse naam niet) die een visje verorberd. Met enige moeite werkt ie hem naar binnen. Zowel Wilton als ik maken er wat foto’s van. Zelfs het oogje van het slachtoffertje hebben we scherp. Na deze 2 leuke duiken varen we weer terug naar Bangka.
Na de lunch bezoeken we Sahaung 2 wat een spannende duik blijkt te worden voor Wilton. Als we langs een pinnacle. Wilton is met Hans Peter en Aswar al om de hoek ervan als Yvonne en ik nog een foto maken van iets. Ineens horen we een enorme knal. Ik vraag me af wat dat kan zijn op 19 meter diepte en als ik de hoek van de pinnacle omga zie ik enige onrust rondom Wilton, die wordt geholpen door Hans Peter en Aswar. Zijn hogedrukslang blijkt geklapt te zijn. Wilton had op het moment van de knal het gevoel dat hij een rotsblok op zijn fles kreeg en daardoor een meter naar beneden werd gedrukt. Het bleek dus 200 bar te zijn dat hem een duw bezorgde. Hij krijgt de octopus van Hans aangeboden en Aswar begeleidt de 2 naar boven. Ik pak de camera van Wilton over en Yvonne besluit uiteindelijk een stukje film te maken ervan. Eenmaal boven, besluiten we zonder Wilton dus alsnog een duik te maken. We gaan even langs een pontohi en een pygmeetje, ook weer gewoon omdat het kan. Een kortere duik als anders omdat we de duik natuurlijk niet meer met een volle fles maakten.
’s Avonds praten we natuurlijk na over die gebeurtenis met die hogedrukslang en realiseren ons dat ondanks dat je fles niet meteen leeg is dan, het toch wel belangrijk is als er hulp in de buurt is, zeker op een diepte van bijna 20 meter. Sowieso al vanwege de schrik die het op kan leveren. Wilton en ik krabben onszelf eens achter de oren vanwege het feit dat we nogal eens solo duiken. Hier gaan we niet mee stoppen hoor, maar we houden dieptes wel beperkt. Kortom, een leerzame ervaring, die overigens door goed handelen prima ten einde is gebracht. Wilton mag met een hogedrukslang van Murex de overige 2 dagen zijn duiken doen. Tja nog 2 dagen duiken dus en dan zit het erop helaas………….
